"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Στη δίκη της ναζιστικής “Χρ. Αυγής”, παρόλο που τα χιλιάδες θύματα της ουσιαστικά εμποδίστηκαν να καταθέσουν εξαιτίας της συνεχιζόμενης τρομοκρατικής της δράσης παράλληλα με την παρουσία της σαν νομοθέτη στη Βουλή, αποδείχτηκε παταγωδώς ότι όλοι οι κατηγορούμενοι ήταν μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης. Κι όμως η εισαγγελέας της έδρας Οικονόμου πρότεινε την αθώωση όλων τους πλην του δολοφόνου πυροκροτητή της δίκης. Αλλά η χώρα δεν συγκλονίστηκε καθώς κόμματα και ΜΜΕ πέρασαν στα ψιλά αυτό το τρομερά ανησυχητικό σημάδι. Γι αυτό οι δημοκράτες αντιφασίστες πρέπει να κινηθούν και να απαιτήσουν την τιμωρία των εγκληματιών και από το δικαστήριο αλλά και από αυτούς που έχει αποδειχτεί ότι στη χώρα μας κατευθύνουν τις πολύ σημαντικές δικαστικές αποφάσεις: τον επίσημο πολιτικό κόσμο που η στάση του υπήρξε ως τώρα προστατευτική για τη συμμορία. Έτσι:
1ον όλες οι κοινοβουλευτικές ηγεσίες αποδέχτηκαν στην πράξη τον ποινικό νόμο που ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε πριν την απόφαση της δίκης ο οποίος α) Έκανε πιο δύσκολο να επιβληθεί σε όλα τα στελέχη και μέλη της ΧΑ η βασική βαριά ποινή, αυτή για «σύγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική συμμορία» αλλάζοντας στο ευμενέστερο για αυτά τις προϋποθέσεις για να αποδοθεί αυτή η κατηγορία, β) μείωσε τις ελάχιστες ποινές για τα ηγετικά στελέχη της συμμορίας από 10 χρόνια σε 5 (!), ενώ έτσι έκανε και πιο εύκολο κάποια από αυτά που θα έμπαιναν φυλακή να αποσπάσουν αναστολή μέχρι το εφετείο, γ) και το πιο σημαντικό, κατάργησε την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων για όσους φυλακιστούν, οπότε οι ναζιστικές συμμορίες του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη και του Λαγού θα μπορούν να κατέβουν στις εκλογές ακόμα και αν κάποιος από τους αρχηγούς τους είναι στη φυλακή.
2ον Ενώ σε μια δημοκρατική χώρα η δίκη της ναζιστικής αυτής συμμορίας θα ήταν το πολιτικό τέλος της γιατί το εγκληματικό της όργιο θα έβγαινε στο φως, εδώ ΟΛΑ τα κοινοβουλευτικά κόμματα φρόντισαν ο πολύς κόσμος να μην μάθει επί 5,5 χρόνια τι έγινε στη δίκη αυτή, αφού η τηλεόραση δηλαδή το βασικό ενημερωτικό μέσο των μαζών όλα αυτά τα χρόνια και σε όλα τα κανάλια έκρυψε εντελώς την ακροαματική διαδικασία και το σχολιασμό της. Τα υποτιθέμενα αριστερά «αντιφασιστικά» κόμματα ποτέ δεν έκαναν θέμα αυτήν την απόκρυψη, ενώ όποτε καταγγέλθηκαν για τη στάση τους έριξαν την ευθύνη αποκλειστικά στους δικαστές, (που είναι πραγματικά ένοχοι γιατί διώξανε τις τηλεοράσεις από το δικαστήριο χωρίς πάντως η πολιτική αγωγή να εξεγερθεί), και στα ιδιωτικά κανάλια. Όμως ο μεγαλύτερος καναλάρχης είναι η εκαστοτε κυβέρνηση, οπότε η ΝΔ και κυρίως ο «αντιφασίστας» ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν με τα 4 κρατικά κανάλια να παρουσιάζουν και να σχολιάζουν όσο ήθελαν τη δίκη αφού δημοσιεύονταν τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της. Από την άλλη το ψευτοΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ σαν αντιπολίτευση θα μπορούσαν να καταγγέλουν διαρκώς στον τηλεοπτικό χρόνο που δικαιούνται την τηλεοπτική προστασία των ναζί από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ οπότε αυτόματα θα την τερμάτιζαν.
3ον Το πιο σημαντικό: οι ελληνικές κοινοβουλευτικές ηγεσίες επέτρεψαν επί 30 χρόνια ένα ειδικά ελληνικό αίσχος. Πρόκειται για το ότι άφησαν πρακτικά ανενόχλητες από την αστυνομία και από τη δικαιοσύνη αγέλες ναζιστών, κυνηγών μεταναστών να ματώνουν ανθρώπους μες τους δρόμους με καταγεγραμμένα πάνω από 2500, και επέτρεψαν σε αυτούς τους θαυμαστές των SS να είναι νόμιμοι, να μπουν στη Βουλή και να νομοθετούν για πρώτη φορά στον κόσμο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο χωρίς ποτέ να το κάνουν αυτό, ούτε ακόμα το κάνουν ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ πολιτικό ζήτημα. Μάλιστα η ψευτοαριστερά επέτρεψε να γίνει δεκτό από τα δικαστήρια και να λειτουργήσει με ένα ανοιχτά ρατσιστικό καταστατικό σαν εργατικό συνδικάτο το απόσπασμα της ΧΑ στη Ζώνη Περάματος δίπλα στο συνδικάτο Μετάλλου του ΠΑΜΕ. Στην πραγματικότητα το διακομματικό καθεστώς πήγε τους ναζί-κανίβαλους σε δίκη μόνο αφού πιέστηκε αφόρητα από το Συμβούλιο της Ευρώπης και αφού πρώτα η συμμορία δολοφόνησε έναν αγαπημένο στη νεολαία αντιφασίστα όπως ο Π. Φύσσας. Όμως επέμεινε πάντα στο βασικό, στην πολιτική νομιμότητα τους, ακόμα και τώρα που οι κτηνώδεις επιθέσεις τους αν και μειωμένες συνεχίζονται, ενώ η δίκη με το να σέρνεται με διακομματική ευθύνη επί τόσα χρόνια μέσα στη σιωπή επέτρεψε στους δολοφόνους να αποφυλακιστούν στη διάρκειά της και να ανασυνταχθούν σε νέα πιο ύπουλη και πολύμορφη βάση.
Η πολιτική ασπίδα που βάζει μπροστά του το καθεστώς, ιδίως η ψευτοαριστερά, για να υπερασπίζει τη νομιμότητα των ναζιστικών συμμοριών χωρίς να θεωρείται προστάτης τους είναι εκείνο το ρεύμα που εμφανίζεται σαν το πιο συνεπές αριστερό και λέει ότι οι ναζί πρέπει και μπορούν να νικηθούν μόνο από τη βία του λαού, και ότι οι επαναστάτες δεν πρέπει να ζητούν ποτέ από το κράτος της αστικής τάξης να απαγορεύσει τους ναζί γιατί τότε αυτό θα απαγορεύσει και τους επαναστάτες. Αυτό όχι μόνο δεν το έλεγε ποτέ η πραγματική αριστερά, ιδιαίτερα η πιο κυνηγημένη και παράνομη, αλλά ήταν αυτή που απαιτούσε να βγουν εκτός νόμου οι φασίστες, επειδή αυτοί ήταν οι χειρότεροι διώκτες της μέσα στο σύνολο της αστικής τάξης. Όμως το πιο βασικό που πετύχαινε με αυτήν την πολιτική της η πραγματική αριστερά ήταν ότι αποκάλυπτε τα αστικά κόμματα που ήθελαν την νομιμότητα των φασιστών σαν τα πιο φιλοφασιστικά, οπότε ξέκοβε τις δημοκρατικές μάζες από αυτά και τις κέρδιζε στο πλατύ αντιφασιστικό της αγώνα. Τώρα τα ελληνικά αστικά κόμματα ιδίως τα ψευτοαριστερά μένουν ΟΛΑ εντελώς στο απυρόβλητο όταν νομιμοποιούν τους ναζί, ενώ η αστική τάξη δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να κυνηγάει κάθε γνήσιο εχθρό της έχοντας νόμιμους τους ναζί.
Η αιτία της ανομολόγητης αλλά ουσιαστικής προστασίας που δίνουν οι κοινοβουλευτικές ηγεσίες στη ναζιστική συμμορία και στις μεταμορφώσεις της είναι η βαθύτερη σύμπλευση τους με αυτήν στη διεθνή πολιτική. Γιατί οι πιο ισχυρές ηγετικές ομάδες σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα θέλουν την Ελλάδα στρατηγικά στο πλευρό του παγκόσμιου κέντρου κάθε φασιστικού ρεύματος, που είναι ο νεοχιτλερικός ανερχόμενος ιμπεριαλιστικός άξονας Ρωσίας-Κίνας, του οποίου η ΧΑ (και οι πρόσφατες μεταμορφώσεις της) είναι ο πιο ξετσίπωτος και δουλικός χειροκροτητής.
Εκτός από το πιο στρατηγικό απόσπασμα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού, την ηγεσία του ψευτοΚΚΕ που διέλυσε το παλιό αληθινό ΚΚΕ για λογαριασμό του, όλες οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ηγεσίες θέλουν να εμφανίζονται σαν φίλοι των δυτικών ιμπεριαλιστών. Αυτό γιατί βολεύει τους ρωσοκινέζους φασίστες απείρως περισσότερο να βρίσκεται μια δουλική τους Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη σαν βάση τους για να διεισδύσουν σε αυτήν, παρά σαν μια ακόμα Συρία έξω από αυτήν. Η χρησιμότητα αυτής της τακτικής φαίνεται στα κρίσιμα βέτο των ελληνικών κυβερνήσεων υπέρ της Ρωσίας και της Κίνας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, στο πόσο δίνουν στρατηγικές υποδομές και δίκτυα σε Ρωσία και Κίνα μέσα στην Ελλάδα, και πάνω απ όλα στο πόσο η Ελλάδα κατάφερε και έσπρωξε μακριά από την ΕΕ και στην αγκαλιά του ρωσοκινέζικου άξονα χώρες κλειδιά σαν την Τουρκία και τη Βόρεια Μακεδονία. Όλα αυτά τα πέτυχε η διπρόσωπη ελληνική αστική τάξη επειδή οι δυτικοί ιμπεριαλιστές από την ταξική φύση τους περισσότερο συμπλέουν με τον ρωσοκινέζικο άξονα παρά του αντιστέκονται. Δηλαδή συνεχίζουν την πολιτική του Μονάχου απέναντι στους νέους Χίτλερ, όπως οι πρόγονοί τους απέναντι στους παλιούς.
Για όλους τους παραπάνω λόγους πάλη ενάντια στη “Χρυσή Αυγή” χωρίς ταυτόχρονη πάλη ενάντια στις ηγετικές κομματικές ομάδες της αστικής τάξης, κλασικής και νέου «αριστερού» τύπου, δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό θα αποδειχτεί και στη συνέχεια της όποιας δικαστικής απόφασης της 7 του Οκτώβρη.
Η πιο μεγάλη μάχη με τους ναζήδες είναι μπροστά και όχι πίσω μας
Αθήνα, 28 Σεπτέμβρη 2020