"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Στο σημείο αυτό της διαδικασίας πρέπει να κάνουμε ένα καίριο σχόλιο. Τις τελευταίες ώρες η δημοκρατική κοινή γνώμη έχει προσανατολιστεί από τις προτάσεις της φιλοναζίστριας εισαγγελέας αλλά και από τα ΜΜΕ στο να θεωρεί το ζήτημα των αναστολών σαν το πιο βασικό σε ότι αφορά το αποτέλεσμα αυτής της δίκης και να περιμένει να κρίνει το αποτέλεσμά της κυρίως από αυτό για να πανηγυρίσει ή να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση.
Το ζήτημα των αναστολών έχει ασφαλώς εξαιρετικά μεγάλη σημασία, ιδίως σε ότι αφορά τους 7 της ναζιστικής συμμορίας που έχουν καταδικαστεί για τη διεύθυνσή της. Αν πράγματι κάποιοι από αυτούς, ιδιαίτερα κάποιος από τους 3 αρχιναζήδες Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη, Λαγό πάρουν την αναστολή, δηλαδή δεν μπουν τώρα στη φυλακή, αυτό κάτω από τη δοσμένη μαζικά εκφρασμένη πανδημοκρατική απαίτηση για την παραδειγματική τιμωρία τους θα ισοδυναμεί με ποινική αθώωση όλης της συμμορίας, γιατί και οι τρεις είναι ο καθένας αρχηγός μιας πολιτικής έκφρασης ή μιας φράξιας της. Αν αυτό συμβεί θα έχει ματαιωθεί σε μεγάλο βαθμό ένας βασικός πολιτικός στόχος του ελληνικού πολιτικού καθεστώτος που είναι, μέσα από αυτή τη δίκη και κάποιες καταδίκες, να ξεπλυθεί στην Ευρώπη για το πρωτοφανές στον πλανήτη έγκλημά του να αφήσει εντελώς ανενόχλητη μια ναζιστική συμμορία επί 30 ολόκληρα χρόνια να δέρνει και να μαχαιρώνει μετανάστες και αντιφασίστες, και να οργανώνει επιθέσεις ενάντια στις εθνικές μειονότητες, και τελικά να της επιτρέπει να μπει στη Βουλή και να νομοθετεί επί 7 ολόκληρα χρόνια. Εννοείται ότι τίποτα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε, πόσο μάλλον που έχουμε εδώ και πολύ καιρό διατυπώσει την εκτίμηση ότι στους σχεδιασμούς των ρωσόδουλων είναι μια αναδιάταξη στο εσωτερικό της συμμορίας που θα έδινε μεγαλύτερη δύναμη στον Κασιδιάρη, τον μόνο της συμμορίας που ανοιχτά έχει καλέσει τον ρώσικο στρατό να μπει στην Ελλάδα.
Αλλά ο στόχος αυτού εδώ του σημειώματος δεν είναι να κάνει προβλέψεις για κάτι που θα γίνει σε λίγες ώρες. Είναι να καλέσει τους δημοκράτες, όποια και να είναι η απόφαση για τις αναστολές να μην χάσουν από τα μάτια τους ούτε στιγμή το βασικό, που είναι ότι αυτό το δικαστήριο θα έχει επιβάλει στη ναζιστική συμμορία και τα μέλη της εξευτελιστικά χαμηλές ποινές εξαιτίας του ποινικού και πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο διεξάγεται η δίκη. Σύμφωνα με αυτό μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν με τη μια ή την άλλη μορφή και στον ένα ή στον άλλο βαθμό σαν το πιο καλά ιδεολογικοπολιτικά συγκροτημένο ρεύμα της ωμής, δηλαδή της φαιάς εθνορατσιστικής και αντισημιτικής-κανιβαλικής βίας του καθεστώτος. Δεν υπάρχει τίποτα πιο χαρακτηριστικό για το ότι η «Χρυσή Αυγή» υπάρχει τώρα δα μέσα στην καρδιά και στο βαθύτερο κύτταρο του διακομματικού πολιτικού καθεστώτος από το εξής γεγονός: Ενώ επιτρέπεται εντελώς και μάλιστα είναι στο κλίμα της στιγμής να διακινούνται στις τηλεοράσεις που έκαναν μόκο στα 5,5 χρόνια της δίκης βίντεο και φωτογραφίες από τα ναζιστικά πογκρόμ σε μετανάστες και αντιφασίστες, απαγορεύεται δια ροπάλου να προβάλλεται οποιοδήποτε υλικό επίθεσης στην τουρκική και ιδίως τη μακεδονική εθνική μειονότητα. Αυτό το υλικό κρύβεται σχολαστικά από τα ΜΜΕ γιατί αποτελεί ένοχο εθνικό μυστικό και σημαίνει ένα και μόνο ένα πράγμα: ότι η εθνορατσιστική βία των ναζί στις δυο γηγενείς εθνικές μειονότητες, ειδικά στους εθνικά μακεδόνες είναι μια κρατικά και κοινωνικά εγκεκριμένη και χρήσιμη βία.
Το ελληνικό διακομματικό καθεστώς δεν θέλει καθόλου να σκοτώσει το χρυσαυγιτισμό, γιατί αυτός είναι το τοπικό απόσπασμα ενός παγκόσμιου και με αυξανόμενη ισχύ ρεύματος επειδή τέτοιο είναι το κέντρο του, ο αγαπημένος του καθεστώτος ρωσικός νεο-χιτλερισμός που εμφανίζεται ιδεολογικά σαν νεο-ευρασιατισμός εγκαταλείποντας τελευταία όσο μπορεί τα ανοιχτά σύμβολα του ναζισμού δηλαδή τις σβάστικες και τα SS ενώ κρατάει όλο το ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο του: τον αντισημιτισμό, τον εθνορατσισμό, τη λευκή υπεροχή, την ανάδειξη σε κύριου εχθρού των λαών του αστικού δημοκρατισμού και όχι του φασισμού.
Τα σημεία κλειδιά της απόφασης για τη ΧΑ που κάνουν τις ποινές έτσι κι αλλιώς απαράδεκτες είναι δυο: 1ον ότι ακόμα και τα πιο πολλά χρόνια φυλάκισης για τα ηγετικά στελέχη της συμμορίας σημαίνουν στην πράξη φυλάκιση γι αυτά μόνο 3 χρόνων και 2ον ότι η εγκληματική συμμορία με τη μία ή την άλλη μορφή θα συνεχίσει να έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι και πάνω απ όλα να είναι νόμιμη σαν κόμμα ή κόμματα δίνοντας σήμα σε όλη τη φασιστική δεξιά και την ακροδεξιά ότι είναι ζωντανή και άμεσα απειλητική.
Δεν έφτανε λοιπόν που με το νέο ποινικό νόμο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκαν διατάξεις λίγο πριν την ολοκλήρωση της δίκης με τις οποίες τα 20 χρόνια κάθειρξη για τους 7 έγιναν 15 χρόνια, ούτε έφτανε ότι το «δημοκρατικό» δικαστήριο δεν εξάντλησε αυτά τα 15 χρόνια και τα έκανε 13, αλλά κρύβεται από το δημοκρατικό κόσμο το ότι για τους φυλακισμένους ισχύει ο προηγούμενος σωφρονιστικός κώδικας που τους επιτρέπει να βγαίνουν στο 1/3 της ποινής τους, δηλαδή στο 1/3 των 13 χρόνων που είναι 52 μήνες. Έτσι οι βασικότεροι από τους 7 επειδή έχουν ήδη κάτσει μέσα 18μήνες θα μπορούν να βγουν στους 52-18=σε 34 μήνες!
Οι καθηγητάδες του ποινικού δικαίου που υπογράφουν περήφανα όλη αυτή την τερατώδη ποινική και σωφρονιστική νομοθεσία ορκίζονται σήμερα με πάθος ότι την έχουν προτείνει με την αγαθή πρόθεση να εξευρωπαΐσουν, δηλαδή να κάνουν πιο ανθρώπινο το ποινικό δίκαιο και ότι καθόλου δεν είχαν στο μυαλό τους να διευκολύνουν τη ΧΑ. Ακόμα και αν κάνουμε την απίθανη υπόθεση ότι αυτοί οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ζουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα και δεν πρόσεξαν ότι εκατοντάδες ναζί έκαναν επί 30 χρόνια σαφάρι σε μετανάστες στους δρόμους της πρωτεύουσας και ότι επί 7 χρόνια ήταν ταυτόχρονα στην Βουλή της και νομοθετούσαν, αποκλείεται τα κόμματα που ψήφισαν ή αποδέχτηκαν ομόφωνα στην πράξη τις «ανθρωπιστικές» τους εισηγήσεις να μην ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Γιατί μπορούσαν να απορρίψουν με πάταγο τις εισηγήσεις αυτές τουλάχιστον για όλες τις περιπτώσεις όπου η βία που ασκείται είναι ομολογημένα ρατσιστική, αντισημιτική, και πάνω απ όλα ναζιστική, και να ψηφίσουν ομόφωνα να τιμωρούνται στην περίπτωση αυτή τα εγκλήματα με ποινές αληθινών ισοβίων. Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να συγχωρεθεί στο ελληνικό πολιτικό και δικαστικό σύστημα είναι ότι αρνείται να τιμωρήσει ουσιαστικά μια χιτλερική βία που βέβαια δεν σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της χώρας μας μέσα σε 4 χρόνια όπως έκαναν οι εισβολείς του 40, αλλά τραυμάτισε χιλιάδες ανθρώπους και κυρίως τρομοκράτησε εκατομμύρια ψυχές λειτουργώντας σαν μια μόνιμη καταχθόνια απειλή, ένας μινώταυρος στον οποίο η ελληνική κοινωνία όφειλε να δίνει έναν μικρό κάθε φορά αλλά διαρκή φόρο αίματος και ανομολόγητου φόβου επί 30 ολόκληρα χρόνια. Κανείς δημοκράτης δεν πρέπει να δεχτεί μια ποινή 34 μηνών για ένα τέτοιο ιστορικό έγκλημα, απαιτώντας αλλαγή του ποινικού κώδικα, και ακόμα περισσότερο δεν θα πρέπει να δεχτεί την ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση να κατεβούν οι ναζί ξανά σε οποιεσδήποτε εκλογές.
Δεν πρέπει να επιτρέψουν οι δημοκράτες να ρίχνει το ελληνικό διακομματικό πολιτικό καθεστώς στάχτη στα μάτια της Ευρώπης και του ίδιου του ελληνικού λαού ότι πρωτοπόρα φυλάκισε ένα τέρας που όμως το ίδιο γέννησε, δηλαδή να βγαίνει από πάνω με ανείπωτο θράσος σαν πρωταθλητής του ευρωπαϊκού δημοκρατισμού λέγοντας ότι έκανε τάχα μια νέα δίκη της Νυρεμβέργης, ενώ αυτή και γενικά το καθεστώς δεν έχει πειράξει ούτε μια κεραία από τις ιδεολογικές και πολιτικές βάσεις του ναζισμού, παρά μόνο τα παλιά του χρεωκοπημένα σύμβολα και αυτό ούτε καν επίσημα. Γι αυτό είναι πάντα ορθανοιχτός ο δρόμος για μια νέα επέλαση μιας πιο «μετωπικής» πιο «εκσυγχρονισμένης» έκδοσης του ναζισμού. Ήδη η ΕφΣυν σε γκάλοπ της μίλησε για μια «σοβαρή» Χρυσή Αυγή την οποία θέλει το 21% του εκλογικού σώματος. Αλλά σοβαροί ναζί δεν υπάρχουν γιατί αυτό δεν γοητεύει τις πολιτικά καθυστερημένες μάζες που τους ακολουθούν, ιδιαίτερα αφού μπορεί να εμφανιστούν με την πατίνα του φυλακισμένου αγωνιστή. Γι αυτό το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι ότι δεν επιβλήθηκε στους ναζί η ποινή της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων που καταργήθηκε πάλι με άτυπη συμφωνία όλων με τον ΣΥΡΙΖΑ (αφού κανένα κόμμα δεν εξεγέρθηκε ενάντια σε αυτό το νόμο), που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε από τους ναζήδες, με νέο ή ακόμα και με τον ίδιο το συνδυασμό της «Χρ. Αυγής» μπορεί να συμμετέχει στις εκλογές. Όχι μόνο δηλαδή δεν έπρεπε να περάσει αυτή η διάταξη της διευκόλυνσης της πολιτικής επιβίωσης και οργάνωσης των ναζί, αλλά έπρεπε αντίθετα να περάσει και εδώ μια ιδιαίτερη διάταξη ότι ειδικά για τη διεύθυνση εγκληματικής συμμορίας με ρατσιστικά χαρακτηριστικά η κάθοδος στις εκλογές απαγορεύεται ακόμα και αν υπάρχει μόνο πρωτόδικη καταδίκη. Με αυτό το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ ο υπερσυντηρητικός Άρειος Πάγος μόνο αν κάνει μια ξαφνική δικιά του δημοκρατική επανάσταση θα απαγορεύσει αυτή τη συμμετοχή. Ακόμα δηλαδή και αν επικαλεστεί κάποια νομική ερμηνεία για το ότι έχει κριθεί το ίδιο το κόμμα της «Χρ. Αυγής» ολόκληρο σαν εγκληματική συμμορία (πράγμα που δεν είναι ακόμα καθόλου σαφές από την ακόμα μη καθαρά διατυπωμένη δικαστική απόφαση), χρειάζεται ένα ξεκάθαρο σκεπτικό για ολόκληρο το κόμμα, τα στελέχη και τα μέλη του, που δεν υπάρχει μέχρι σήμερα από το δικαστήριο γιατί κάτι τέτοιο θα σημάνει απαγόρευση του κόμματος της «Χρ. Αυγής» δηλαδή εφαρμογή του «εκτός νόμου» που απαιτούν η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ εδώ και 23 χρόνια και ως τώρα όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, κυρίως αυτά της ψευτοαριστεράς, αρνούνταν με ένταση. Σε κάθε περίπτωση στο πλαίσιο της σκέτα ποινικής εγκληματικής συμμορίας και όχι της ρατσιστικής, αντισημιτικής, χιτλερικής που έχει επιλέξει να ακολουθήσει το καθεστώς και το δικαστήριο ενάντια στη ΧΑ με ένα τεράστιο κενό για την αντιμετώπιση της από τους αστοδημοκρατικούς θεσμούς, η ποινή για καθένα από τους καταδικασμένους πρέπει να έχει επικυρωθεί και στο δεύτερο βαθμό και στον Άρειο Πάγο για να μπορέσει να γίνει νομικό επιχείρημα.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι εκείνο που πρέπει να κάνουν σήμερα οι δημοκράτες αντιφασίστες, είναι να αξιοποιήσουν τον τακτικό ελιγμό του καθεστώτος και την ανάσα που δίνει στο λαό αυτή η έστω μικρή ποινή τους και πιο πολύ η πτώση του ηθικού των στελεχών τους και του στρατού τους για να μην αφήσουν τους ναζήδες σε χλωρό κλαρί καθώς για πρώτη φορά μετά τη σύλληψη τους το 2013 τα ΜΜΕ έβγαλαν λίγη από την κτηνώδη και ναζιστική τους μπόχα και μια σειρά στελέχη τους δείξανε το σιχαμερό θρασύδειλο χαρακτήρα τους. Τώρα πρέπει να απαιτήσουμε να βγουν στην πράξη εκτός νόμου, δηλαδή να σταματήσει κάθε πολιτική τους δραστηριότητα και εμφάνιση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μας που έχουν να κάνουν οι δημοκράτες είναι να ξεκινήσουν μια εκστρατεία αποναζιστικοποίησης κυρίως στο κράτος αλλά και στην κοινωνία. Δηλαδή να καταγγελθούν και να απομακρυνθούν από την αστυνομία και το στρατό αλλά και τη δικαστική εξουσία όλα αυτά τα στελέχη που δραστήρια στήριξαν αυτούς η τον αντισημιτισμό (δίκη αρχι-ναζί Πλεύρη), να καταγγελθούν σε όλο το λαό οι μητροπολίτες που τους είχαν ευλογήσει σαν πολιτικό κόμμα, όπως ο Νικόλαος Λαυρεωτικής και ο Σεραφείμ του Πειραιά, και πρώτα απ όλα να διαλυθεί το ανοιχτά ρατσιστικό και εντελώς παράνομο σωματείο της ΧΑ που το ψευτοΚΚΕ δέχεται να υπάρχει στη Ζώνη χωρίς να προσφεύγει εναντίον του στα δικαστήρια, κλπ.
Εννοείται ότι τίποτα από αυτά δεν μπορεί να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα αν δεν ξεκινήσει με μεγαλύτερη ένταση και σε βάθος η πιο απαραίτητη από ποτέ πάλη ενάντια στους υπερασπιστές μέσα στο αντιναζιστικό κίνημα της νομιμότητας του ναζισμού και των ναζιστικών οργανώσεων με δήθεν αριστερά αντικαπιταλιστικά και επαναστατικά συνθήματα, του τύπου ότι το κίνημα και όχι το κράτος πρέπει να καταστέλει τους ναζί. Αυτά όλα δεν αποτελούν ακόμα μια στρατηγική αλλά μια τακτική αντεπίθεση, ουσιαστικά μια άμυνα από καλύτερες θέσεις στο ναζισμό και κυρίως στους ντόπιους και τους παγκόσμιους προστάτες του. Νομίζουμε ότι αυτή τη φάση την εκφράζει το σύνθημα ζύμωσης που σήκωσε η ΟΑΚΚΕ στην πραγματικά ιστορική και μεγαλειώδη διαδήλωση της δημοκρατικής νεολαίας στις 7 του Οκτώβρη:
Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ