"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Η τήρηση μιας διεθνούς συμφωνίας στη χώρα μας όπως ξέρουμε δεν έχει σχέση με την ψήφιση της από την ελληνική Βουλή. Στην Ελλάδα των διεθνών απατεώνων οι διεθνείς συμφωνίες και οι νόμοι που απορρέουν από αυτές είναι κατ’ αρχήν ένα τίποτα χωρίς τα προεδρικά διατάγματα και χωρίς τις διοικητικές εγκυκλίους που υλοποιούν αυτούς τους νόμους. Γι αυτά δεν αποφασίζει καμιά Βουλή αλλά ένας στενός πρωθυπουργικός και κομματικός πυρήνας που επιβλέπει τον αρμόδιο υπουργό. Αλλά ακόμα και αν περάσει από αυτά τα στάδια υλοποίησης, ένας νόμος είναι ένα τίποτα αν δεν τον εγκρίνει το πρακτικά υπερνομοθετικό όργανο του έθνους που είναι το ΣτΕ, δηλαδή ο βαθύς Σύριζα.
Αλλά και αν αυτό το φίλτρο δεν σταματήσει τον νόμο, αυτός και πάλι δεν θα είναι νόμος αν δεν εκπροσωπεί το «δίκιο του λαού αυτού καθεαυτού», που είναι τα κινήματα τμημάτων της στενής αλλά και ευρύτερης κρατικής γραφειοκρατίας (πχ ΔΕΚΟ-Δήμοι) ή κινήματα καταλήψεων των δρόμων που μπορούν να παραλύσουν την οικονομία της χώρας έχοντας συνήθως επικεφαλής τους τον κνιτο-συριζέικο κρατικό στρατό, ή αν χρειαστεί το ψευτοαναρχικό παρακράτος.
Αυτά τα ελληνικά φίλτρα απόρριψης των νόμων ίσχυαν μέχρι σήμερα που τις συμφωνίες με τους «εταίρους», όπως ονομάζονται σήμερα οι «εχθροί του έθνους», τις υπέγραφαν κυβερνήσεις που έλεγαν πως πίστευαν αυτές τις συμφωνίες. Αλλά αυτή τη φορά ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ανοιχτά ότι η συμφωνία έγινε υπό πίεση και μάλιστα κάποια από «τα μέτρα που υπόγραψε είναι υφεσιακά» δηλαδή αντιαναπτυξιακά. Γι αυτόν και όλα τα στελέχη που έχουν μιλήσει και τα κομματικά όργανα, η συμφωνία είναι αποτέλεσμα όχι απλά εκβιασμού, αλλά βιασμού, και την υπογράψανε λόγω αρνητικών συσχετισμών δύναμης. Μάλιστα η Αυγή, το κομματικό όργανο της κυβέρνησης, είπε χθες ότι η Γερμανία που επέβαλε τη συμφωνία είναι χειρότερη από τη χιτλερική, και έτσι ουσιαστικά δικαιολογεί την κωλοτούμπα της Κυβέρνησης σαν υποχώρηση απέναντι σε υπέρτερο κτηνώδη εχθρό. Αυτό το απόλυτο μίσος στη σημερινή Γερμανία είναι το νέο πραγματικά χιτλερικό, δηλητηριώδες, πουτινικό μάθημα που θα δίνει ο Σύριζα από δω και μπρος στον κόσμο του «όχι» και γενικά στον ελληνικό λαό, μαζί με το ψευτοΚΚΕ και τους ναζί, αλλά τελευταία και τους χωρίς αρχές και χαρακτήρα φιλελεύθερους.
Η διαφορά είναι ότι εκεί που είχαμε σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις των μνημονίων πρωθυπουργούς προδότες, νενέκους κλπ, στην υπηρεσία της Γερμανίας, τώρα ο Τσίπρας που εκτόξευσε το χρέος σε 6 μήνες και γι αυτό έφερε ένα νέο, και το χειρότερο ως τώρα, μνημόνιο πείνας, είναι το ηρωικό θύμα της νεοχιτλερικής Γερμανίας που του επέβαλε τα νέα μέτρα γιατί θέλησε να εκδικηθεί τον πατριωτισμό του. Τώρα αυτός ο αρχικωλοτούμπας όχι μόνο δεν είναι Νενέκος αλλά είναι ο Αθανάσιος Διάκος, που όχι μόνο δεν φταίει για τα μέτρα αλλά θα είναι και το νέο κέντρο της νέας εθνικής αντίστασης της οποίας το ουσιαστικό και συμβολικό κέντρο της άμυνας της έχει βρεθεί και είναι το εγγυοδοτικό ταμείο για τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό είναι το βασικό μέτρο εγγύησης της νέας πελώριας δανειοδότησης, που αναλαμβάνουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης απέναντι στους εγκληματίες σαμποταριστές της κυβέρνησης Σύριζα.
Η δυνατότητα αυτή να γίνει ο αρχικωλοτούμπας, αρχι-πραξικοπηματίας και αρχι-σαμποταριστήςΤσίπρας από θύτης θύμα και εθνικός ηγέτης οφείλεται όχι τόσο στο φασιστικό θράσος των ηγετικών στελεχών του Σύριζα όσο στη δήθεν φιλο-ευρωπαϊκή αντιπολίτευση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και κυρίως του Ποταμιού του τσιπραίου Θεοδωράκη. Αυτοί τον παρουσιάζουν σαν «ευρωπαίο» ηγέτη που τα έβαλε με τους «αριστεριστές» του κόμματός του, τους παραμέρισε, και με μια τρομερή στροφή μεγάλου ηγέτη έσωσε τη χώρα κρατώντας την μέσα στο Ευρώ. Το θλιβερό είναι ότι αυτό το παραμύθι το πιστεύουν και κάποιοι προοδευτικοί άνθρωποι που βγαίνοντας ξαφνικά από τον εφιάλτη ενός επικείμενου φασισμού εντός δραχμής πιστεύουν ότι με έναν τέτοιο Τσίπρα στο ρόλο του αντι-Λαφαζάνη μπορούμε να πάμε σε δημοκρατικές εξελίξεις. Η ζωή σύντομα θα το δείξει ότι με μια συμφωνία που ο Τσίπρας την περνάει σαν «βιασμό», οι φαιο-«κόκκινοι» φασίστες θα ενισχυθούν σε όλα τα επίπεδα. Αρκεί να προσέξει κανείς πως ο Καμμένος μένει στην κυβέρνηση καταγγέλλοντας τη συμφωνία σαν εκβιαστική. Αυτό γιατί ο Τσίπρας δεν μπορεί να βρει εύκολα καταλληλότερο ρωσόδουλο κλασσικό φασίστα να κρατήσει το βασικό εργαλείο της δικτατορίας που οι πουτινικοί ετοιμάζουν, το στρατό. Πιστεύουμε ότι όποιες και να είναι οι κυβερνητικές μορφές που θα ακολουθήσουν, τα ανοιχτά ρωσόφιλα σοσιαλ-φασιστικά στοιχεία που έχουν πάρει ισχυρές θέσεις μέσα στον κρατικό μηχανισμό θα τις κρατήσουν, ενώ θα καταγγέλλουν τη συμφωνία. Καλό είναι να προσέξουμε ότι όλη η «αριστερή» αντιπολίτευση ενώ καταγγέλλει ή και καταψηφίζει τη συμφωνία δεν καταγγέλλει καθόλου τον Τσίπρα, στον οποίο η συμφωνία απλά επιβλήθηκε, αλλά μόνο τον εχθρό Σόιμπλε. Έτσι ο ήρωας Τσίπρας απλά θα ψηφίζει τους νόμους για να παραπλανά τον εχθρό, ενώ οι τζάμπα επαναστάτες που καταψηφίζουν ή λένε παρών θα οργανώνουν την εθνική αντίσταση που ο Τσίπρας δεν μπορεί ανοιχτά να κάνει.
Γι αυτό το λόγο ο Σύριζα δεν θέλει συγκυβέρνηση με τους «νενέκους» της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, που όταν δεν είναι βαλτοί, ηλιθίως πιστεύουν ότι ο Τσίπρας θέλει από δω και μπρος μια ευρωπαϊκή πορεία για τη χώρα, επειδή έδιωξε τον Βαρουφάκη. Αυτός δεν ήταν τουλάχιστον τόσο αισχρός κωλοτούμπας και διπρόσωπος σαν τον Τσίπρα, που αφού χρησιμοποίησε αυτόν το νάρκισσο για να κερδίσει χρόνο ώστε να αδράξει το κράτος, αλλά και για να εξακοντίσει το χρέος, τον έδιωξε και τον πέταξε στους ήρωες της «ευρωπαϊκής» αντιπολίτευσης που έπεσαν πάνω του μόνο αφού βεβαιώθηκαν ότι ήταν πολιτικά νεκρός.
Ο Σύριζα δεν κάθισε για άλλο λόγο στην εξουσία κάνοντας επί έξι μήνες αντιμνημονιακή αντίσταση για να πει στο τέλος ένα μνημονιακό υπέρ-ναι, παρά μόνο για να αδράξει τον κρατικό μηχανισμό. Αυτόν δεν σκοπεύει να τον μοιραστεί με κανέναν ευρωπαίο ή μισοευρωπαίο φιλελεύθερο που θα ψηφίζει τα μέτρα που μόνο αυτός θα πιστεύει και θα τα λούζεται και γι αυτό πάλι θα τον λένε νενέκο και γερμανοτσολιά οι παμπόνηροι συριζοκαμμένοι, οι μοναδικοί ταγματασφαλίτες στην υπηρεσία του αληθινού κατακτητή της χώρας, που είναι η πουτινο-χιτλερική Ρωσία.
Όποιος θέλει να εξακριβώσει που πάει στ’ αλήθεια κάθε πολιτικό ρεύμα στην Ελλάδα αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη πρέπει να το υποβάλει σε ένα μεγάλο διεθνιστικό τεστ και αυτό είναι πόσο αντιστέκεται στους έλληνες αρχιμπαταχτζήδες και ανοιχτούς φιλο-πουτινικούς υπονομευτές και διασπαστές της Ευρώπης. Στην ενότητα της Ευρώπης κρίνεται σήμερα η ειρήνη και η δημοκρατία στην ευρωπαϊκή Ήπειρο και τελικά στην ίδια την Ελλάδα. Το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα τα εγκλήματα που έχει διαπράξει ως τώρα ο Τσίπρας ενάντια στην Ευρώπη, οπότε και ενάντια στην Ελλάδα, είναι ότι βοήθησε στο να μπει μια βαθιά και ίσως στρατηγική σφήνα ανάμεσα στη Γαλλία και στη Γερμανία της γραμμής Σόιμπλε, δίνοντας μάλιστα στο ρωσόφιλο σε όλα Ολάντ τη δυνατότητα να παίζει (μαζί με τον ομόσταυλό του Ρέντζι), το ρόλο του αληθινού «ενωτικού» ηγέτη μέσα στην ΕΖ και στην ΕΕ, στην πραγματικότητα του διασπαστή επίδοξου ηγέτη του μεσογειακού Νότου ενάντια στο Βορρά.
Οι φιλελεύθεροι όψιμοι φίλοι του Τσίπρα πιάνονται από τη συμμαχία του Τσίπρα με τη Γαλλία και την Ιταλία των Ολάντ και Ρέντζι ενάντια ειδικά στη Γερμανία της γραμμής Σόιμπλε, για να συμμετέχουν κι αυτοί σαν τάχα γνήσιοι ευρωπαίοι στο μεγάλο ψευτοευρωπαϊκό «ρεύμα αλληλεγγύης» της φάσης. Γι αυτό υπογράφουν ευχαρίστως και αυτοί στο διαβατήριο του σημερινού εθνοφασισμού που είναι η καταδίκη του «Σατανά» Σόιμπλε. Αυτός στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η φωνή όχι μόνο της βιομηχανικής Γερμανίας, ούτε μόνο όλης της βιομηχανικής Βόρειας Ευρώπης, αλλά κυρίως της πολύ πιο φτωχής από την Ελλάδα Ανατολικής και της Κεντρικής Ευρώπης που βλέπει και νοιώθει πιο πολύ και πιο πριν από κάθε άλλον στην ΕΕ τη νεοναζιστική απειλή του ως χθες μεγαλορώσου δυνάστη της. Όλες αυτές οι χώρες, είτε από το σύγχρονο βιομηχανικό καπιταλισμό τους, είτε από τη στρατιωτικο-πολιτική τους δίκαιη αγωνία συνδυασμένη με τη φτώχια που τους άφησε η πολύχρονη ανατολική κατοχή τους, μπορούν να βλέπουν ωμά και χωρίς γυαλιά την Ελλάδα του πουτινικού Τσίπρα σαν αυτό που είναι πραγματικά: ένα πελώριο αδηφάγο παράσιτο στο σβέρκο τους, που τους ζητάει κάθε τόσο δανεικά και αγύριστα, ενώ διαρκώς πράγματι αρνείται να κάνει την παραμικρή προοδευτική αλλαγή στον ανατολικού κρατικογραφειοκρατικού διεφθαρμένου τύπου καπιταλισμό της, που είναι αντιδυτικός από τα δεξιά, γι αυτό έγινε τελικά αποικιακός και υπόδουλος στη νεοναζιστική σοσιαλ-ιμπεριαλιστική Ανατολή.
Ειδικά αυτές όλες τις μικρές και περήφανες χώρες που κρατάνε τις πύλες της Ευρώπης και είναι οι πρώτες που θα δώσουν το αίμα τους για τη λευτεριά της ηπείρου, όλα τα σιχαμερά υποτελή στη Ρωσία φασισταριά, οι συριζοκαμμένοι, οι κνίτες και οι ναζήδες, αλλά και πολλοί όψιμοι «ελληνοφιλελεύθεροι» φίλοι του Τσίπρα τους ονομάζουν «δορυφόρους της Γερμανίας». Ούτε άλλωστε είναι δυνατό με τον ελάχιστο για την οικονομική της δύναμη στρατό η Γερμανία να μπορεί να έχει δορυφόρους χώρες πλούσιες βιομηχανικά ανεπτυγμένες και δημοκρατικές σαν την Ολλανδία, τη Φινλανδία και το Βέλγιο. Ο μόνος δορυφόρος που καθόταν στα τραπέζια των 19 χωρών τη ΕΖ αυτές τις μέρες της αγωνίας και της διάσπασης της ήταν η Ελλάδα του Τσίπρα που μάλιστα δεν ήταν απλά δορυφόρος, αλλά άθλιος και θρασύδειλος υποτελής της ρώσικης αληθινά νεοχιτλερικής υπερδύναμης.
Ας μην μπει κανείς δημοκρατικός άνθρωπος ούτε για ένα λεφτό στο στρατόπεδο του αρχι-φασίστα και πραγματικού εθνοπροδότη Τσίπρα και των υπεραντιδραστικών συνωμοτών ακολούθων του. «Όσες μεταμφιέσεις και να κάνει ο πίθηκος δεν μπορεί να κρύψει την ουρά του» έλεγε ο πρόεδρος Μάο Τσε Τουνγκ επαναλαμβάνοντας ένα παλιό κινέζικο ρητό. Σας καλούμε να προσέχετε που βρίσκεται σήμερα η πελώρια φαιο-«κόκκινη» ουρά του «ευρωπαίου» Τσίπρα.