Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ

Λίγο πριν τη διάλυση της Βουλής η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έφερε εσπευσμένα στη Βουλή για ψήφιση αλλαγές στον ποινικό κώδικα και τον κώδικα ποινικής δικονομίας που σημαίνουν μία ριζική αναδιάρθρωση όλου του ποινικού συστήματος, με ρυθμίσεις που για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση νομιμοποιούν σε ένα ευρύ φάσμα τη φασιστική βία, κρατική και παρακρατική.

 

Τα χαρακτηριστικά του νέου ποινικού δικαίου όπως διαμορφώθηκαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που τα πέρασε από τη Βουλή με πρόθυμο αρωγό της το Ποτάμι, είναι τα εξής:

α) ανοίγει ο δρόμος για τη γοργή φασιστικοποίηση και αποκτήνωση της αστυνομίας με την ελάφρυνση των ποινών για βασανιστήρια, και την υποβάθμισή τους από έγκλημα κατά του πολιτεύματος, όπως κατοχυρώθηκε μετά τη μεταπολίτευση, σε «κατάχρηση υπαλληλικής ιδιότητας» (!!!),

β) απαλάσσεται ουσιαστικά η ηγετική ομάδα της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» για την κατηγορία της εγκληματικής συμμορίας, αφού μειώνεται το ελάχιστο της ποινής για διεύθυνση μιας τέτοιας συμμορίας από δέκα σε πέντε χρόνια (!), και απαιτούνται περισσότερες αποδείξεις για το χαρακτηρισμό της σαν εγκληματικής οργάνωσης από αυτές που πρόβλεπε η παλιότερη διάταξη, αλλαγές που ενθαρρύνουν και τη δράση κάθε συμπορευόμενης ή μη με τη «Χ.Α» ναζιστικής και ρατσιστικής συμμορίας, ‘

γ) διευκολύνονται οι φασιστικές και σοσιαλφασιστικές παρακρατικές συμμορίες να ασκούν τη βία τους απέναντι σε αντίπαλα προς το ρωσοκινέζικο καθεστώς κομμάτια της αστικής τάξης αφού μειώνονται σημαντικά οι ποινές που αφορούν αυτή τη βία (έκρηξη, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών),

δ) προβλέπονται ειδικές φωτογραφικές διατάξεις για μείωση ποινών σε αδικήματα για τα οποία διώκονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως η Δούρου (πρόκληση θανάτων από αμέλεια) και ο Πολάκης (μυστική καταγραφή και δημοσίευση συνομιλίας πολιτικού αντιπάλου), ενώ η αλλαγή των σχετικών διατάξεων σημαίνει ότι μπορούν και άλλοι ατιμώρητα να βαδίσουν στα χνάρια τους,

ε) Και το σημαντικότερο από όλα τα παραπάνω: Με το νέο ποινικό κώδικα ανοίγει ο δρόμος για την ουσιαστική ατιμωρησία των χειρότερων εγκληματιών, δολοφόνων, βιαστών και ληστών καθώς και των συμμοριών του κοινού ποινικού δικαίου που αυτοί θα συγκροτούν, καθώς οι ποινές που μέχρι σήμερα επιβάλονταν όπως η ανθρωποκτονία από πρόθεση μειώνονται μέχρι σχεδόν εκμηδενισμού. Έτσι γι αυτού του είδους την ανθρωποκτονία προβλεπόταν ποινή ισόβιας κάθειρξης, ενώ τώρα προβλέπεται ότι η ποινή μπορεί να πέσει και σε 10 χρόνια και αν ο φυλακισμένος δείξει καλή διαγωγή θα μπορεί να αποφυλακιστεί αφού εκτίσει τα 2/5 της ποινής, δηλαδή σε 4 χρόνια! Επίσης οι διακεκριμένες κλοπές γίνονται πλημμελήματα οπότε θα μπορεί κάποιος κατά συρροή κλέφτης και η συμμορία του να μην φυλακίζονται καν.

Αυτή η πρακτική εξαφάνιση των ποινών για μεγάλα κακουργήματα δεν γίνεται από κακώς εννοούμενη ανθρωπιά ή από φιλελεύθερη ελαφρότητα προς τους χειρότερους ποινικούς, όπως νομίζουν ίσως μερικοί. Γίνεται για να μπορεί το φασιστικό κατοχικό κράτος των ρωσοκινέζων ιμπεριαλιστών να εξοντώνει και να τρομοκρατεί όποιους θέλει, όποτε θέλει, και όπως θέλει (γι αυτό και η γενναιοδωρία απέναντι στους βασανιστές) χωρίς η καθαυτό πολιτική εξουσία να θίγεται καθώς η ευθύνη θα έχει ανατεθεί στην τάχα ουδέτερη ποινική νομοθεσία. Στην πραγματικότητα σε μια τόσο κανιβαλική κοινωνία οι ανοργάνωτες μάζες θα καταφεύγουν στους φασίστες κυβερνήτες για προστασία. Αν αυτή η νομοθεσία περάσει θα έχουμε δηλαδή δίπλα στο δημοκρατικοφανές κοινοβουλευτικό κράτος ένα παρακράτος ληστών και δολοφόνων, πράγμα που ο τσαρισμός έχει ξαναδοκιμάσει στην Ελλάδα με τις ληστοσυμμορίες που προστάτευε και πριν και ιδιαίτερα επί Όθωνα και λίγο μετά, αν και ποτέ δεν το έκανε τόσο ανοιχτά όπως το επιχειρεί τώρα.

Τέλος πέρα από τα όσα αναφέραμε πολλές διατάξεις χαρακτηρίζονται από αοριστία που θα επιτρέψουν κάθε είδους αυθαιρεσία σε μία όλο και πιο ελεγχόμενη δικαιοσύνη, την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί εδώ και καιρό να χειραγωγήσει με ασταμάτητες παρεμβάσεις, με πιο χαρακτηριστική την τελευταία που αφορά την πραξικοπηματική και παράνομη αλλαγή της ηγεσίας του Αρείου Πάγου.

Όλα αυτά που κακώς κατηγορούνται σαν απλά υστερικά εκδικητικά ξεσπάσματα ή ποινικές άμυνες ενός κόμματος που πολλοί νομίζουν ότι μόνο και μόνο με τα αποτελέσματα των εκλογών της 7ης του Ιούλη θα πέσει από την εξουσία, έχουν στόχο τη διατήρηση ακριβώς της βαθειάς φασιστικής κρατικής του εξουσίας που εγκαταστάθηκε με πολλά πραξικοπήματα σε όλο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού για να μπορεί να ελέγχει ή και να οδηγήσει σε πτώση οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση. Ο μοιραίος απολογητής του κράτους του ΣΥΡΙΖΑ, Κ. Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι αυτό τον κρατικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να τον αγγίξει γιατί η δικιά του κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση ενότητας! Εννοείται ότι με ακόμα μεγαλύτερη αυτάπάρνηση δουλεύει ήδη, όπως αποκάλυψε ο πραξικοπηματικός εξοβελισμός του Βενιζέλου από την επόμενη Βουλή, το ΠΑΣΟΚ των Λαλιώτη-ΓΑΠ- Γεννηματά.

Στην πραγματικότητα πιο πολύ από όλους δεν θέλει να θίξει τον κρατικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα με το μεγαλύτερο στρατό τραμπούκων στη χώρα, το ψευτοΚΚΕ, αφού αυτός ο μηχανισμός στον οποίο άλλωστε έχουν χωθεί και δικά του στελέχη, του επέτρεψε να κάνει όλα τα πραξικοπήματα του στο συνδικαλιστικό χώρο με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της ΓΣΕΕ.

Στην πραγματικότητα όλοι οι παραπάνω φίλοι και σύμμαχοι του κράτους και του παρακράτους του ΣΥΡΙΖΑ, δένονται μεταξύ τους με ένα κοινό εγκληματικό για το μέλλον της χώρας βίτσιο: φροντίζουν πάνω απ΄όλα για τα συμφέροντα του κοινού τους πολιτικού αφεντικού, της Ρωσίας, καθώς και για εκείνα των συμμάχων της, των κινέζων σοσιαλφασιστών όπως αποδεικνύουν οι περιπτώσεις της Κόσκο και του Σαββίδη, και όχι μόνο. Όλοι οι παραπάνω στον ένα ή στον άλλο βαθμό σε όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ότι μπορούσαν για να του βάλουν πλάτες στις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις του με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της φίμωσης και του ελέγχου των τηλεοπτικών καναλιών. Οι υπηρεσίες όλων αυτών στο ίδιο αφεντικό είναι ο λόγος που μέχρι σήμερα δεν έχουν κάνει κεντρικό πολιτικό ζήτημα την καθυστέρηση της δίκης της επίσης εντελώς ρωσόδουλης «Χρυσής Αυγής» και την πρωτοφανή παρέμβαση υπέρ της με την αλλαγή της διάταξης με την οποία διώκεται για εγκληματική συμμορία, αφού το πιο προωθούμενο από το καθεστώς, ιδιαίτερα από το στρατό, πρόσωπο της συμμορίας, ο Κασιδιάρης, έχει δηλώσει μέσα στη Βουλή ότι θέλει ρώσικο στρατό στη χώρα.

Να γιατί κανένα κόμμα και καμμιά ΝΔ δεν δήλωσε, παρά τις δήθεν οργισμένες αντιδράσεις τους, ότι θα βάλει ζήτημα τροποποίησης των πιο σκανδαλωδών από αυτές τις διατάξεις στη νέα Βουλή, με πιο εκτεθειμένο για αυτή τη σιωπή τον Κ. Μητσοτάκη. Εννοείται ότι την πιο βρώμικη στάση από όλους κράτησε το Ποτάμι που ενώ ξέρει ότι μένει εκτός Βουλής μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, έσπευσε να νομιμοποιήσει σαν τελευταία κοινοβουλευτική του πράξη το τερατούργημα μιας μειοψηφικής από κάθε άποψη κυβέρνησης.

Όλες οι αλλαγές υποτίθεται ότι έχουν μία φιλοευρωπαϊκή βιτρίνα ηπιότερης ποινικής αντιμετώπισης των εγκλημάτων με τη θέσπιση της κοινωφελούς εργασίας, την κατάργηση των πταισμάτων για τα οποία προβλέπονται τώρα μόνο διοικητικά πρόστιμα και την κατάργηση κάποιων αλλά όχι όλων των αναχρονιστικών διατάξεων του ποινικού δικαίου. Αλλά αυτή η βιτρίνα είναι μία φούσκα, πίσω από την οποία κρύβεται ένας πυρήνας διατάξεων που προετοιμάζουν εφιαλτικές καταστάσεις για το λαό και τη χώρα. Κανένα ευρωπαϊσμό δεν μπορεί να έχουν διατάξεις που ελαφρύνουν βασανιστές, ναζιστές και δολοφόνους.

Αυτή η ευρωπαϊκή βιτρίνα κινδύνεψε σοβαρά με το ζήτημα του ορισμού του βιασμού. Στις αντιδραστικές αλλαγές του ποινικού νόμου, υπήρξαν χλιαρές έως καθόλου αντιδράσεις, αλλά ξεσηκώθηκε ένα κίνημα για τον ορισμό του βιασμού με τις νέες διατάξεις, το οποίο είχε ένα δίκαιο αίτημα. Η κυβέρνηση όταν προχώρησε σε τροποποίηση του ποινικού κώδικα καταπάτησε την υποχρέωση που είχε αναλάβει η χώρα με διεθνείς συνθήκες να συμπεριλάβει στο δίκαιο της μία διατύπωση που θα όριζε σα βιασμό κακουργηματικού τύπου κάθε επιχείρηση γενετήσιας πράξης χωρίς συναίνεση, και μάλιστα στις νέες διατάξεις υπήρχε μία διατύπωση που κατοχύρωνε σαν κύρια προϋπόθεση του βιασμού την απειλή σωματικής βίας. Αυτή την αλλαγή εύκολα την έκανε ο υπουργός, με αποτέλεσμα να καταχειροκροτηθεί από τις φεμινιστικές οργανώσεις και τη Διεθνή Αμνηστία, και να ξεπλυθεί έτσι ένας τερατώδης κώδικας σαν «ανθρωπιστικός». Όλα αυτά παρόλο που η αλλαγή που έγινε στο παρά πέντε είχε και το τίμημα της. Η αρχική διάταξη πρόβλεπε ποινή έως 15 χρόνια, η νέα διάταξη προβλέπει ποινή έως 10 χρόνια, με ότι συνεπάγεται αυτό.

Ένα τμήμα των αλλαγών που έγιναν με το νέο ποινικό κώδικα κατάγγειλε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με ανακοίνωσή της παραμονές της ψηφοφορίας με αναφορά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μετατροπής κακουργημάτων σε πλημμελήματα όπως διακεκριμένες κλοπές που γίνονται κατ’ επάγγελμα από συμμορίες, οι διακεκριμένες απάτες ή πλαστογραφίες κατ’ επάγγελμα με το αντικείμενο της περιουσιακής βλάβης από 30.000-120.000 ευρώ, αλλά και στις αντίστοιχες ελαφρύνσεις για δωροδοκία δημοσίων υπαλλήλων, ενώ εκτιμάει ότι για πολλές υποθέσεις θα υπάρξουν παραγραφές και μαζικές αποφυλακίσεις.

Είναι σίγουρο ότι η εφαρμογή του νέου ποινικού κώδικα και του νέου κώδικα ποινικής δικονομίας θα δείξει περισσότερα για τους στόχους της τρομακτικής βιασύνης της κυβέρνησης να ψηφίσει σε προεκλογική ουσιαστικά περίοδο με άδεια Βουλή αυτούς τους νόμους.

Θα αναφερθούμε εδώ με λίγο περισσότερα λόγια στις πιο χτυπητές, ξεκινώντας από το πιο ανατριχιαστικό σημείο των αλλαγών που αφορά τα βασανιστήρια.

Πρόκειται για τον αποχαρακτηρισμό των βασανιστηρίων σαν έγκλημα προσβολής του δημοκρατικού πολιτεύματος και το χαρακτηρισμό του σαν αδίκημα κατάχρησης υπαλληλικής ιδιότητας (!!!) με την εξής αιτιολογία όπως αναφέρεται επί λέξει στην αιτιολογική έκθεση ότι «μεμονωμένες πράξεις βασανιστηρίων δεν θίγουν πράγματι το πολίτευμα» (!!!) Για το σοσιαλφασισμό βασανιστήρια και δημοκρατία δεν είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Αλλά, όπως φαίνεται το ίδιο ισχύει και για το πολιτικό σύστημα συνολικά που προσπέρασε αυτή την αλλαγή, σα να μην είχε καμία σημασία, με την εξαίρεση του συριζαίου Παρασκευόπουλου, που έστω και τόσο λίγο όσο το έκανε και τόσο ψιθυριστά, βρήκε να πει δυο λόγια διαμαρτυρίας. Αυτή η αλλαγή αναπτερώνει το ηθικό των εν δυνάμει βασανιστών που φωλιάζουν σε μία όλο και πιο χρυσαυγίτικη αστυνομία και τους απελευθερώνει από ένα βαρίδι και ένα στιγματισμό που είχαν για χρόνια μετά τη χούντα. Η ίδια διάταξη μειώνει την ποινή της κάθειρξης που προβλεπόταν να είναι από πέντε έως είκοσι χρόνια σε κάθειρξη έως δέκα ετών. Μόνο αν τα βασανιστήρια επιφέρουν τελικά το θάνατο η κάθειρξη προβλέπεται ισόβια ή τουλάχιστον δέκα ετών (ακόμα κι εδώ μπορεί να τη γλυτώσει ο βασανιστής δολοφόνος με δέκα χρόνια).

Την τιμητική της στους νέους κώδικες είχαν οι ναζιστο-συμμορίες και η «Χρυσή Αυγή». Συγκεκριμένα, μειώθηκε η ποινή για διεύθυνση για την οποία κατηγορείται όλη η κοινοβουλευτική ομάδα της «Χρυσής Αυγής» με ελάχιστο όριο τα πέντε αντί για τα δέκα χρόνια. Στο αρχικό σχέδιο η ποινή για τη διεύθυνση είχε πρακτικά εκμηδενιστεί, και ο Καλογήρου την άλλαξε επειδή έγινε φανερό σε όλους ότι ήταν εξώφθαλμα υπέρ της Χ.Α. Κανένας όμως δεν κατάγγειλε την πιο κρυμμένη ευνοϊκή για τους ναζιστές αλλαγή του ουσιαστικού περιεχομένου του άρθρου του Π.Κ. βάσει του οποίου έχει ασκηθεί η δίωξη κατά της Χ.Α. για εγκληματική συμμορία.Η νέα διάταξη απαιτεί για την εφαρμογή του νόμου για εγκληματική οργάνωση, αυτή να είναι επιχειρησιακά δομημένη με διαρκή εγκληματική δράση, ενώ ο προηγούμενος απαιτούσε δομημένη ομάδα με διαρκή δράση από τρία ή περισσότερα άτομα που επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων. Δηλαδή, γίνεται πολύ δύσκολη η απόδειξη της ύπαρξης εγκληματικής οργάνωσης και της συμμετοχής σε αυτή, ώστε να είναι εύκολο σε κάθε οργανωμένη συμμορία ναζιστών και ρατσιστών να πέφτει στα μαλακά με το χαρακτηρισμό της ως απλής συμμορίας «με μειωμένη επικινδυνότητα», όπου η ελάχιστη ποινή είναι η φυλάκιση έξι μηνών, αντί για την κάθειρξη πέντε ετών που προβλέπεται για την εγκληματική συμμορία (!) Αυτό το χέρι βοηθείας στη «Χρυσή Αυγή» έρχεται σε μια στιγμή που ο ελληνικός λαός της έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι στις ευρωεκλογές και θα ευχαριστιόταν πολύ μια καταδίκη. Είναι όμως στην πολιτική φύση του σοσιαλφασισμού να ποδοπατάει τις διαθέσεις του λαού για να παραμείνει στην εξουσία για λογαριασμό του πουτινικού αφεντικού. Έρχεται επίσης να αποδειχθεί πως χωρίς την πάλη για το εκτός νόμου οι πολιτικοί προστάτες των ναζιστών μένουν στο απυρόβλητο και με ελεύθερα τα χέρια για να τους δίνουν κάθε είδους νομιμοποίηση ακόμα και σε επίπεδο νομικής συνδρομής στην οργάνωση της βίας τους.

Η κυβέρνηση δεν φρόντισε όμως μόνο για τους Κασιδιάρηδες, φρόντισε και για τους Ρουπακιάδες, και όχι μόνο.

Έτσι, με το νέο ποινικό κώδικα καταργείται η ισόβια κάθειρξη, και η κάθειρξη των είκοσι ετών για τη δολοφονία από πρόθεση. Ο δολοφόνος που σκοτώνει με προμελέτη, με σχέδιο και πρόθεση επίσης απελευθερώνεται τώρα από τα βαρίδια της ισόβιας κάθειρξης που του φόρτωνε το παλιό σύστημα αφού προβλέπεται ότι γι αυτό το έγκλημα η ποινή μπορεί πλέον να πέσει στα 10 χρόνια από τα οποία μπορεί να εκτίσει τέσσερα μόνο στη φυλακή και να αφεθεί ελεύθερος.

Επίσης, το να κατασκευάζεις και να κατέχεις βόμβες έχει ποινή φυλάκισης από τρία έως πέντε χρόνια και μόνο αν αποδειχθεί ότι υπάρχει πρόθεση για πρόκληση κινδύνου για άνθρωπο. Αν γίνει έκρηξη από βομβιστική επίθεση και προκληθεί θάνατος η ποινή, όπως και στην ανθρωποκτονία από πρόθεση, από ισόβια μπορεί να πέσει σε δέκα χρόνια.

Αυτά σχηματίζουν ένα κομμάτι μόνο της εφιαλτικής εικόνας που ετοιμάζει ο σοσιαλφασισμός για το λαό στην περίοδο που έρχεται, και που δεν είναι ικανή να την αντιμετωπίσει καμία κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη. Άλλωστε το πόσο εύκολα πέρασαν οι αλλαγές στους κώδικες επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά αυτό που επαναλαμβάνουμε συχνά τελευταία στα άρθρα μας ότι “η πολιτική διεξόδου και η απάντηση στην επαπειλούμενη πολιτική δικτατορία, την παραγωγική συντριβή της χώρας και τη μεγάλη πείνα και την εθνική υποτέλεια που έρχεται μαζί της, δεν μπορεί να έρθει από την αστική τάξη, ιδιαίτερα μια ιστορικά τόσο ξενόδουλη όπως η ελληνική. Αυτηνής ακόμα και τα λίγα τμήματα που βλέπουν αρκετά καθαρά το έρεβος που έρχεται δεν μπορούν να αντιδράσουν γιατί δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στον ιμπεριαλισμό και αυτό γιατί φοβούνται να στηριχθούν στο λαό, ιδιαίτερα στην καρδιά του, την εργατική τάξη”.