Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΑΛΛΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ, ΑΛΛΟ Η ΦΙΛΟΝΑΖΙ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

 

Έ­χου­με το­νί­σει πολ­λές φο­ρές ό­τι η νο­μιμό­τη­τα, η συν­δυα­σμέ­νη πο­λι­τι­κή προ­στα­σί­α και τε­λι­κά η α­νά­πτυ­ξη της πο­λιτι­κής ε­πιρ­ρο­ής της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της "Χρυ­σής Αυ­γής" εί­ναι η πιο χα­ρακτη­ρι­στι­κή εκ­δή­λω­ση της α­λη­θι­νής κρυ­πτο­φα­σι­στι­κής φύ­σης ό­λου του

διακομ­μα­τι­κού πο­λι­τι­κού κα­θε­στώ­τος. Η "Χρυ­σή Αυ­γή" δεν α­να­πτύσ­σε­ται μό­νη της. Ό­λα τα κόμ­μα­τα τη βο­η­θά­νε σε αυ­τό με τον τρό­πο του το κα­θέ­να, κοι­νο­βουλευ­τι­κά και ε­ξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κά, ό­λα ε­κτός α­πό την Ο­ΑΚ­ΚΕ.

 Πως η ψευτοαριστερά προετοίμασε επικεφαλής όλης της αστικής αντίδρασης το πολιτικο-ιδεολογικό έδαφος για το χρυσαυγιτισμό

Και δεν τη βο­η­θά­νε μό­νο τώ­ρα τε­λευ­ταί­α πάνω στην κρί­ση, τη βο­η­θά­νε ε­δώ και δε­κα­ε­τί­ες και ό­χι τό­σο με τη συμ­φω­νί­α τους στη νο­μι­μό­τη­τά της ό­σο με την ί­δια την πο­λι­τι­κή τους γραμ­μή. Η συμ­μο­ρία βρί­σκει τώ­ρα αυ­ξα­νό­με­νη πο­λι­τι­κή υ­πο­στή­ρι­ξη στις μά­ζες ό­χι τόσο και ό­χι κυ­ρί­ως για­τί εξαι­τί­ας της κρί­σης κα­ταρ­ρέ­ει ο πα­λιός πο­λι­τι­κός κόσμος, αλ­λά για­τί αυ­τός ο κό­σμος έ­χει εν­στα­λά­ξει για τα κα­λά τη φα­σι­στι­κή πολι­τι­κή αλ­λά σε με­γά­λο βαθ­μό και τη φα­σι­στι­κή  ι­δε­ο­λο­γί­α μέ­σα στις μάζες. Βέ­βαια αυ­τός ο κό­σμος δεν εί­ναι εξί­σου υ­πεύ­θυ­νος για τον εκ­φα­σι­σμό της πο­λι­τι­κής και ι­δε­ο­λο­γι­κής ζω­ής της χώ­ρας. Κά­ποιοι α­νή­κουν στον πιο ενερ­γη­τι­κό πυ­ρή­να αυ­τού του εκ­φα­σι­σμού και κά­ποιοι στην πρό­θυ­μη ή στην παθη­τι­κή του πο­λι­τι­κή μά­ζα. Ο πιο ε­νερ­γη­τι­κός πυ­ρή­νας του εκ­φα­σι­σμού είναι η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, δη­λα­δή το ψευ­τοΚ­ΚΕ και το με­τω­πι­κό κόμ­μα ε­ξου­σί­ας του ψευ­τοΚ­ΚΕ, ο ΣΥΝ. Αυ­τόν τον πυ­ρή­να ο­νο­μά­ζου­με σο­σιαλ­φα­σι­σμό. Στον ε­νερ­γητι­κό αυ­τό πυ­ρή­να α­νή­κουν και οι κά­ποιες πο­λύ στε­νές αλ­λά η­γε­τι­κές φρά­ξιες του ΠΑ­ΣΟΚ αρ­χί­ζο­ντας α­πό τον Α. Πα­παν­δρέ­ου, κα­θώς και της ΝΔ α­πό τον Κα­ρα­μαν­λή τον Β΄ και πέ­ρα. Ό­μως αυ­τές οι φρά­ξιες ε­φάρ­μο­ζαν στην ου­σί­α την πο­λι­τι­κή των ψευ­τοΚ­ΚΕ-ΣΥΝ. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η κυ­ρί­αρ­χη ε­ξω­τε­ρι­κή και ε­σω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή στη χώ­ρα μας ή­ταν η πο­λι­τική αυ­τής της ψευ­το­α­ριστε­ράς που πά­ντα συν­δυα­ζό­ταν με την α­φύ­πνι­ση του κλα­σι­κού α­κρο­δε­ξιού φασι­σμού.

Δεν θα υ­πήρ­χαν λοι­πόν τό­σο πλα­τιές πρό­θυμες μά­ζες να α­κο­λου­θή­σουν ή να α­νε­χτούν σή­με­ρα πο­λι­τι­κά τη «Χρυ­σή Αυ­γή»  χω­ρίς μια παν- «ε­θνι­κή πο­λι­τι­κή» που α­πο­θέω­νε σαν «α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στές»  και σαν α­δελ­φούς ορ­θό­δο­ξους χρι­στια­νούς τους πρώ­τους ε­θνο­εκ­κα­θα­ριστές γε­νο­κτό­νους της με­τα­πο­λε­μι­κής Ευ­ρώ­πης, τους σέρ­βους τσέτ­νικ, ού­τε κυρί­ως, μια πο­λι­τι­κή που α­πό ε­θνι­κή υ­πε­ρη­φά­νεια για την «ψη­λή πο­λι­τι­στι­κή κα­τα­γω­γή μας» ήθε­λε με το ζό­ρι να αλ­λά­ξει το ό­νο­μα μιας γει­το­νι­κής χώρας και να κα­ταρ­γή­σει την ε­θνι­κή υ­πό­στα­ση του λα­ού της. Ού­τε θα υ­πήρ­χε τό­σο πλα­τύ σχε­δόν πα­νε­θνι­κό μί­σος στον α­στι­κό κοι­νο­βου­λευ­τι­σμό, αν σύσ­σω­μες οι πο­λι­τι­κές η­γε­σί­ες α­πό το 1989 ως τα σή­με­ρα δεν κα­ταρ­γούσαν την α­νοιχτή πο­λι­τι­κή δια­πά­λη  πά­νω σε θέ­σεις και γραμ­μές και δεν την α­ντι­κα­θι­στού­σαν με την ε­ξό­ντω­ση των α­ντί­πα­λων πο­λι­τι­κών τά­σε­ων μέ­σα α­πό την α­να­κά­λυψη ή και ε­φεύ­ρε­ση σκαν­δά­λων δια­φθο­ράς ή α­νη­θι­κό­τη­τας των βα­σι­κών εκ­φραστών τους. Ε­πί­σης δεν θα έ­φτανε η οι­κο­νο­μί­στι­κη, τα­ξι­κά κτη­νώ­δης και πολι­τι­κά τυ­φλή πο­λι­τι­κή των ευ­ρω­παί­ων και ι­διαί­τε­ρα των γερ­μα­νών μο­νο­πωλι­στών που πή­ραν πά­νω τους με τα μνη­μό­νια την ευ­θύ­νη της ε­ξα­θλί­ω­σης του ελλη­νι­κού λα­ού και της κα­τα­στρο­φής της μι­κρο­με­σαί­ας α­στι­κής τά­ξης για να γί­νει το έ­θνος σε ε­λά­χι­στο χρό­νο α­ντι­γερ­μα­νι­κό και α­ντα­να­κλαστι­κά φι­λο­ρώ­σι­κο, δη­λα­δή φι­λο-φα­σι­στι­κό στην ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή. Το έ­δαφος για αυ­τή τη στρο­φή εί­χε ε­τοι­μα­στεί για χρό­νια α­πό τον πο­λι­τι­στι­κό και πα­ρα­γω­γι­κό α­ντι­δυ­τι­κι­σμό, δη­λα­δή α­πό τον α­ντι­δη­μο­κρα­τι­σμό και τον α­ντι­βιο­μη­χα­νι­σμό των μι­κρο­α­στών και των πα­πά­δων που ό­μως έ­γι­νε κρα­τική ι­δε­ο­λο­γί­α α­πό την ψευ­το­α­ρι­στε­ρά  που ή­θε­λε να  με­τα­τρέ­ψει τη βιο­μη­χα­νικά α­νε­πτυγ­μέ­νη Ελ­λά­δα σε α­ποι­κί­α της ρώ­σι­κης υ­περ­δύ­να­μης.

Εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πως στο μίσος ε­νά­ντια στην α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α και στη βιο­μη­χα­νι­κή α­νά­πτυ­ξη, ι­διαίτε­ρα αυ­τή της με­γά­λης βα­ριάς βιο­μη­χα­νί­ας ε­νώ­νε­ται η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και οι χρυ­σαυ­γί­τες. Αυ­τό εί­ναι το νό­η­μα της α­να­κή­ρυ­ξης σαν κύ­ριου ι­δε­ο­λογι­κό-πο­λι­τι­κού ε­χθρού του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και ό­χι του φα­σι­σμού α­πό την α­ρι­στε­ρά. Μό­νο που οι χρυ­σαυ­γί­τες κρύ­βουν το μί­σος τους στη σύγ­χρο­νη με­γά­λη βιο­μη­χα­νί­α για να μη συλ­λη­φθούν σαν πρά­κτο­ρες μιας ξέ­νης δύνα­μης, της Ρω­σί­ας, α­πό τους α­νε­νη­μέ­ρω­τους για την α­λη­θι­νή γραμ­μή τους ε­θνι­κι­στές πε­λά­τες τους. Πρέ­πει ι­διαί­τε­ρα οι δη­μο­κρά­τες και οι πραγ­μα­τι­κά αρι­στε­ροί να προ­σέξουν με πό­ση έμ­φα­ση με πό­σο ξε­διά­ντρο­πο τρό­πο ο ΣΥ­ΡΙΖΑ και η «Χρυ­σή Αυ­γή» ε­νώ­νο­νται στην κα­ταγ­γε­λί­α σαν κύ­ριου ε­χθρού του κεντρι­κού και συμ­βο­λι­κού για κά­θε φα­σι­σμό κύ­ριου ε­χθρού του λα­ού, του τραπε­ζι­κού κε­φά­λαιου. Ο φα­σι­σμός ει­δι­κεύ­ε­ται στον ε­ντο­πι­σμό του τραπε­ζι­κού κε­φά­λαιου σαν κύ­ριου ε­χθρού για­τί αυ­τό εί­ναι το μό­νο τμή­μα του στο ο­ποί­ο τό­σο πο­λύ κρύ­βε­ται η πη­γή της τα­ξι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης, δη­λα­δή η από­σπα­ση υ­πε­ρα­ξί­ας α­πό τους ερ­γα­ζό­με­νους και που γιαυ­τό ε­νώ­νει ε­να­ντί­ον του, ό­χι τους ερ­γα­ζό­με­νους σε τα­ξική διεκ­δι­κη­τι­κή βά­ση, αλ­λά την πλα­τειά κοι­νω­νι­κή βά­ση του φα­σι­σμού που εί­ναι η κα­τε­στραμ­μέ­νη μι­κρή α­στι­κή και μι­κρο­α­στι­κή τά­ξη. Αυ­τό συμ­βαί­νει για­τί εί­ναι κυ­ρί­ως οι α­στοί και μι­κροα­στοί που νιώ­θουν ει­δι­κά το τρα­πε­ζι­κό κε­φά­λαιο να τους συ­ντρί­βει  και το θε­ωρούν ε­ντε­λώς πα­ρα­σι­τι­κό, για­τί α­δυ­να­τούν να συλ­λά­βουν τη συ­νολι­κή λει­τουρ­γί­α του κε­φα­λαί­ου. Ει­δι­κά ο να­ζι­σμός πά­ει α­μέ­σως α­πό το τραπε­ζι­κό κε­φά­λαιο, στον «ε­βραί­ο το­κο­γλύ­φο», α­πό ε­κεί στην «πα­γκό­σμια ε­βρα­ϊκή συ­νο­μω­σί­α» και τε­λι­κά στην ε­βρα­ϊ­κή γε­νο­κτο­νί­α. Η επι­μο­νή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να κα­ταγ­γέλ­λει τους δα­νει­στές της χώ­ρας σαν το­κο­γλύ­φους - την ώ­ρα που έ­να βα­σι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του ελ­λη­νι­κού δα­νει­σμού εί­ναι τα για πο­λι­τι­κούς λό­γους πο­λύ χα­μη­λά ε­πι­τό­κια με τα ο­ποί­α τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά κρά­τη δα­νεί­ζουν τη χώ­ρα μας κα­θώς και το συ­ντρι­πτι­κό κα­νό­νι σε βά­ρος των ευ­ρω­παί­ων ιδιω­τών δα­νει­στών - μπο­ρεί να ε­ξη­γη­θεί μό­νο α­πό το ό­τι θέ­λει συ­νει­δη­τά να ρίχνει ι­δε­ο­λο­γι­κό και πο­λι­τι­κό νε­ρό στο μύ­λο του να­ζι­σμού.  Το­κο­γλυ­φι­κά κέρδη εί­χε μό­νο έ­να μι­κρό τμή­μα ι­διω­τών δα­νει­στών που α­γό­ρα­ζε α­πό τη δευτε­ρο­γε­νή α­γο­ρά φτη­νά ελ­λη­νι­κά ο­μό­λο­γα και μπό­ρε­σε να τα που­λή­σει α­κρι­βά, ι­διαί­τε­ρα αυ­τά που ή­ταν α­σφα­λι­σμέ­να στο βρε­τα­νι­κό δί­καιο. Στην πραγ­ματι­κό­τη­τα τό­σο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­σο και το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν τον α­ντιση­μι­τι­σμό τους που κρύ­βε­ται συ­νή­θως πί­σω α­πό την αμ­φι­σβή­τη­ση του δι­καιώ­μα­τος ύ­παρ­ξης του ισ­ρα­η­λι­νού κρά­τους. Αυ­τός ο α­ντι­ση­μι­τι­σμός εκ­δη­λώ­νε­ται στη συμ­μα­χί­α τους με τη γε­νο­κτο­νι­κή νε­ο­να­ζι­στι­κή Χα­μάς.

Α­κό­μα πιο με­γά­λη ή­ταν η δια­κομ­μα­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σί­α του λα­ού για το φα­σι­σμό στο ι­δε­ο­λο­γι­κό ε­πί­πε­δο. Ο φα­σι­σμός εί­ναι η α­πο­κο­ρύ­φω­ση της έλ­λει­ψης ε­μπι­στο­σύ­νης των μα­ζών στον ε­αυ­τό τους και είναι αυ­τή που κά­νει τις μά­ζες να α­να­ζη­τούν σω­τη­ρί­α σε κά­τι έ­ξω α­πό αυ­τές και α­πό τον έ­λεγ­χο τους, ό­πως εί­ναι το να­ζι­στι­κό κόμ­μα, το να­ζι­στι­κό κράτος και η συμπύ­κνω­ση του  που μπο­ρεί να έ­χει τη μορ­φή του υ­περ­φυ­σι­κού ανθρώ­που (Χί­τλερ) ή του τι­μω­ρού πο­λι­τι­κού θε­ού (Αλ­λάχ του ι­σλα­μι­σμού) και των ιε­ρα­τι­κών εκ­προ­σώ­πων του. Τί­πο­τα δεν προ­ε­τοί­μα­σε τό­σο κα­λά τον ελ­λη­νικό λα­ό να δε­χτεί σαν κά­τι το φυ­σιο­λο­γι­κό το χρυσαυ­γί­τι­κο φα­σι­σμό α­πό όσο η με­τα­πο­λι­τευ­τι­κή υ­πο­νό­μευ­ση κά­θε μορ­φής συλ­λο­γι­κής ε­θε­λο­ντι­κής αυτο­ορ­γά­νω­σης, ι­δί­ως συν­δι­κα­λι­στι­κής και η α­ντι­κα­τά­στα­σή της α­πό  την κρατι­κή προ­στα­σί­α. Ό­λοι πε­ρί­με­ναν τη σω­τή­ρια ε­πέμ­βα­ση του κρά­τους α­πό τις ό­ποιες ε­χθρι­κές κοινωνι­κές ή α­κό­μα και α­πό τις φυ­σι­κές δυ­νά­μεις. Αυ­τή η με­τά­θε­ση της ευ­θύ­νης της σω­τη­ρί­ας του έ­θνους σε άλ­λους  εί­ναι μια πολύ πα­λιά νε­ο­ελ­λη­νι­κή αρ­ρώ­στια με ρί­ζες βυ­ζα­ντι­νές που πα­ρο­ξύν­θη­κε με την «α­πό τα  έ­ξω»  δη­μιουρ­γί­α του νε­ο­ελ­λη­νι­κού κρά­τους. Άλ­λω­στε μια μορ­φή της με­τά­θε­σης της ευ­θύ­νης της σω­τη­ρί­ας σε άλ­λους εί­ναι και η με­τά­θε­ση της α­πο­κλει­στι­κής ευ­θύ­νης του κα­κού σε κά­ποιους άλ­λους έ­ξω α­πό τη χώ­ρα (τώρα γερ­μα­νούς, πα­λιό­τε­ρα εγ­γλέ­ζους, α­με­ρι­κά­νους, ρώ­σους κλπ). Ο σο­σιαλ­φα­σισμός της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς αλ­λά και το πα­παν­δρε­ϊ­κό ΠΑ­ΣΟΚ κα­το­χύ­ρω­σαν α­πό κοι­νού την κρα­τι­κή ε­ξάρ­τη­ση του νε­ο­έλ­λη­να δια­λύ­ο­ντας κά­θε ε­θε­λοντι­κή λα­ϊ­κή ορ­γά­νω­ση σε χώ­ρους δου­λειάς, σε γει­το­νιές, σε το­μείς κοι­νω­νικής δρά­σης οι­κο­δο­μώ­ντας πα­ντού έ­ναν  κρα­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό. Πρό­κει­ται για έ­να συν­δικα­λι­σμό στον ο­ποί­ο οι βα­σι­κές πχ οι­κο­νο­μι­κές διεκ­δι­κή­σεις της ερ­γα­τι­κής τά­ξης δεν ε­ξα­σφα­λί­ζο­νταν με την α­πό τα κά­τω ορ­γα­νω­μέ­νη πάλη των ερ­γα­ζο­μέ­νων α­πέ­να­ντι στην ό­ποια ι­διω­τι­κή και κρα­τι­κή ερ­γο­δο­σί­α αλλά ου­σια­στι­κά σαν κρα­τι­κή δω­ρε­ά. Αυ­τό έ­παιρ­νε  κυ­ρί­ως τη μορ­φή της κρα­τι­κής διαι­τη­σί­ας  και δευ­τε­ρευό­ντως του κλα­δι­κού σω­μα­τεί­ου - προ­στάτη. Αυ­τό ή­ταν στα χέ­ρια μιας κρα­τι­κής κομ­μα­τι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας (κυ­βερ­νητι­κής ή α­ντι­πο­λι­τευ­τι­κής) που μό­νι­μα πο­δο­πα­τού­σε, πε­ρι­θω­ριο­ποιού­σε και πρα­κτι­κά κα­ταρ­γού­σε με ε­ξα­γορά ή με βί­α ω­μή τα όρ­γα­να βά­σης που έ­λεγ­χε.

Η εκτίναξη του φαιο-«κόκκινου» φασισμού μέσα στην κρίση. ΣΠΦ ο συνδετικός κρίκος σοσιαλφασισμού και ναζισμού και η συμφερτική θεωρία των δύο άκρων

Αυ­τή η υ­πο­νό­μευ­ση και κα­τάρ­γη­ση της πιο στοι­χειώ­δης λα­ϊ­κής αυ­το­ορ­γά­νω­σης σε ό­λους τους το­μείς της κοι­νω­νι­κής ζω­ής έ­κα­νε σή­με­ρα δυ­να­τή, μέ­σα στην κρί­ση, την πρα­κτι­κή α­νυ­παρ­ξί­α ο­ποιασ­δή­πο­τε τα­ξι­κής ά­μυ­νας  των ερ­γα­ζο­μέ­νων (και των συ­ντα­ξιού­χων) ο­πό­τε και κάθε κρα­τι­κής προ­στα­σί­ας τους αλ­λά και γε­νι­κό­τε­ρα κά­θε ά­μυ­νας του πλη­θυ­σμού μέ­σα στην κρί­ση. Έ­τσι  ση­μειώ­θη­κε μέ­σα σε τρί­α μό­νο χρό­νια η ε­κρη­κτι­κή ά­νο­δος των νέ­ων σο­σιαλ­φα­σι­στι­κών και να­ζι­στι­κών κομ­μά­των - σω­τή­ρων στη θέ­ση των πα­λιών κομ­μά­των του υ­πο­τί­θε­ται ευ­ρω­πα­ϊ­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­κού κρά­τους προ­στά­τη, δη­λα­δή του κρά­τους της ΝΔ και του ΠΑ­ΣΟΚ. Κυ­ρί­ως δύ­ο φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα ξε­χώ­ρι­σαν, υπερδιο­γκώ­θη­καν σε χρό­νο μη­δέν και πήραν πά­νω τους το ρό­λο του σω­τή­ρα: ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- και η «Χρυ­σή Αυ­γή»,  ε­νώ δί­πλα τους δυ­νά­μω­σε το ε­θνο­φα­σι­στι­κό Α­ΝΕΛ. Α­πό 20% που εί­χαν πριν α­πό την κρί­ση ό­λα μαζί τα φαιο-«κόκ­κι­να» φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα (ψευ­το ΚΚΕ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΛΑ­ΟΣ) τώ­ρα έχουν δη­μο­σκο­πι­κά γύ­ρω στο 55% (60% αν λο­γα­ριά­σει κα­νείς σε αυ­τά και τη ΔΗ­ΜΑΡ σαν το κυ­βερ­νη­τι­κό κομ­μά­τι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ).

Ό­ταν μι­λά­με ε­δώ για φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα δεν πε­ρι­λαμ­βά­νου­με την πλειο­ψη­φί­α της ψη­φο­φο­ρι­κής βά­σης της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς ού­τε καν ό­λα τα μέ­λη της. Φα­σί­στες εί­ναι ό­μως ο­πωσ­δή­πο­τε τα μέ­λη της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας και μια με­γά­λη μά­ζα των ψη­φο­φό­ρων τους.
 
Αν θέ­λει κα­νείς να δια­κρί­νει το πο­λύ λε­πτό αλ­λά α­τσά­λι­νο νή­μα που ε­νώ­νει τον ψευ­το­α­ρι­στε­ρό σο­σιαλ­φα­σι­σμό με τους να­ζι­στές στην Ελ­λά­δα δεν έ­χει πα­ρά να προ­σέ­ξει την ά­πλε­τη υ­πο­στή­ρι­ξη που δί­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πο­λι­τι­κο­ϊ­δε­ο­λο­γι­κά στο φι­λο-ΣΠΦ (Συ­νο­μω­σί­α πυ­ρή­νων της φω­τιάς) τμή­μα του α­ναρ­χι­σμού και έμ­με­σα στους ί­διους τους ΣΠΦ. Έ­χου­με α­πο­κα­λύ­ψει και κα­ταγ­γεί­λει τη ΣΠΦ σαν φι­λο­να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση.
 
Αυ­τή α­να­κη­ρύσ­σει έ­να εί­δος ε­θνι­κο­σοσια­λι­σμού σε πι­θα­νή α­ντι­κα­θε­στω­τι­κή δύ­να­μη, (δες (https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1146707), κα­ταγ­γέλ­λει τη "Χρυ­σή Αυ­γή" για­τί «ο­ριο­θέ­τη­σε έ­να χώ­ρο (εν­νο­εί ό­τι πε­ριό­ρι­σε τον ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στι­κό χώ­ρο) που έ­χο­ντας α­νε­ξέ­λε­γκτη δρά­ση θα ε­νο­χλούσε το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα», ή για­τί «χρη­σι­μο­ποιεί έ­ναν λα­ϊ­κί­στι­κο λό­γο με εμ­φα­νή την πα­ντε­λή έλ­λει­ψη ο­ποιασ­δή­πο­τε σο­βα­ρής ε­θνι­κο­σο­σια­λιστικής α­νά­λυ­σης», δη­λα­δή ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι υ­πάρ­χει σο­βα­ρή να­ζι­στική α­νά­λυ­ση. Ε­πί­σης ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι «Το βα­σι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της ι­δεο­λο­γί­ας τους (των ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στών), πα­ρα­μέ­νει η α­να­γνώ­ρι­ση σαν ε­πα­να­στα­τι­κό υ­πο­κεί­με­νο κομ­μα­τιών της κοι­νω­νί­ας με μο­να­δι­κή σύν­δε­ση με­τα­ξύ τους την κοι­νή φυ­λε­τι­κή κα­τα­γω­γή. Κρι­τή­ριο που θυ­μί­ζει την ε­ξί­σου ά­τοπη υ­πα­γω­γή του προ­λε­τα­ριά­του, λό­γω μιας δή­θεν τα­ξι­κής συ­νεί­δη­σης, ως το ι­δα­νι­κό ε­πα­να­στα­τι­κό υ­πο­κεί­με­νο. Αυ­τές οι α­πό­ψεις εί­τε για φυ­λές εί­τε για προ­λε­τά­ριους , εί­ναι ά­και­ρες στις πο­λυ­φυ­λε­τι­κές κοι­νω­νίες του 21ου αιώ­να". Πρό­κει­ται για έ­ναν ξε­διά­ντρο­πο ε­ξω­ρα­ϊ­σμό του να­ζι­σμού, κα­θώς βέ­βαια δεν εί­ναι η κοι­νή φυ­λε­τι­κή κα­τα­γω­γή που χα­ρα­κτη­ρί­ζει την α­νύ­παρ­κτη «ε­πα­να­στα­τι­κή υ­πο­κει­με­νι­κό­τη­τα» των να­ζι­στών. Αυ­τό που χαρα­κτη­ρί­ζει την κτη­νώ­δη, ε­ντε­λώς α­ντε­πα­να­στα­τι­κή τους συ­νεί­δη­ση εί­ναι η βί­αι­η φυ­λε­τι­κή κυ­ριαρ­χί­α πά­νω στα μέ­λη άλ­λων υ­πο­τι­θέ­με­νων κα­τώ­τε­ρων φυ­λών, α­κό­μα και η πλή­ρης και συ­στη­μα­τι­κή ε­ξό­ντω­ση αυ­τών των φυ­λών και ό­λα αυ­τά τα κα­νι­βα­λι­κά δεν εί­ναι κα­θό­λου α­πλά ά­και­ρα ού­τε εξί­σου ά­το­πα με την α­να­κή­ρυ­ξη του προ­λε­τα­ριά­του ως «ε­πα­ναστα­τι­κού» υ­πο­κει­μέ­νου, ό­ποια ά­πο­ψη και αν έ­χει κα­νείς γι αυ­τό.

Για να κρύ­ψει τη βα­θειά ι­δε­ο­λο­γι­κο-πο­λι­τική ταύ­τι­ση του  χρυ­σαυ­γι­τι­σμού με τον «α­ρι­στε­ρό» σο­σιαλ­φα­σι­σμό το ρω­σόφι­λο πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς με το κομ­μά­τι του ΠΑ­ΣΟΚ-ΝΔ πε­ρι­γρά­φει τους να­ζι­στές και την ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, ει­δι­κά μά­λι­στα τη "Χρυσή Αυ­γή" και τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σαν δυο α­ντί­θε­τα ά­κρα, που τά­χα  αν και α­πό δια­φο­ρε­τι­κή σκο­πιά το κα­θέ­να θέ­τουν σε κίν­δυ­νο την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι υ­πο­τί­θε­ται το α­ριστε­ρό ά­κρο και η "Χρυ­σή Αυ­γή" εί­ναι το δε­ξιό ά­κρο. Και ε­δώ γί­νε­ται μια ε­ξει­δί­κευ­ση στα πλαί­σια του κυ­βερ­νη­τι­κού με­τώ­που. Η πα­λαιο­δε­ξιά  ή «φι­λελεύ­θε­ρη» ΝΔ βλέ­πει σαν κύ­ριο κίν­δυ­νο για τη δη­μο­κρα­τί­α και το έ­θνος το άκρο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ε­νώ το «σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό» ΠΑ­ΣΟΚ βλέ­πει σαν κύ­ριο κίν­δυ­νο το άκρο «Χρυ­σή Αυ­γή».
 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κά­νει πως διαρ­ρη­γνύ­ει τα ι­μάτιά του με αυ­τή τη διά­τα­ξη, δη­λα­δή με το να α­πο­κα­λεί­ται α­ρι­στε­ρό ά­κρο, δηλα­δή να θε­ω­ρεί­ται σαν το α­ρι­στε­ρό α­ντί­θε­το της "Χρυ­σής Αυ­γής". Στην ου­σί­α αυτός ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός τον ευ­νο­εί για­τί τον εμ­φα­νί­ζει σαν τον κατε­ξο­χήν αντι-να­ζι­στι­κό πό­λο. Στην ου­σί­α όμως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν α­νή­κει σε κά­ποιο α­ντίθε­το ά­κρο α­πό τη "Χρ. Αυ­γή". Α­πλά α­νή­κει (σε ό­τι α­φο­ρά την η­γε­σί­α του πά­ντα) στο ί­διο ά­κρο, μό­νο που η να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α εί­ναι το πιο α­κρο­δε­ξιό ά­κρο, το να­ζι­στι­κό ά­κρο του ί­διου φαιο-«κόκ­κι­νου» σο­σιαλ­φα­σι­στι­κού πό­λου. Για να πεί­σει τον α­ρι­στε­ρό κό­σμο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­τι η "Χρ. Αυ­γή" βρί­σκεται σε αντί­θε­το πό­λο ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι δεν εί­ναι μια κύ­ρια α­ντι-νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη δύνα­μη ό­πως εί­ναι ο ί­διος αλ­λά ό­τι εί­ναι προ­ϊ­όν και σύμ­μα­χος του α­στι­κού φιλε­λευ­θε­ρι­σμού και τε­λι­κά κά­θε πα­ρακ­μα­σμένου α­στο­δη­μο­κρα­τι­σμού. Τα ίδια λέ­ει για τους να­ζί και το ψευ­τοΚ­ΚΕ.
 
Γι αυ­τό το λό­γο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τη­γο­ρεί τη "Χρ. Αυγή" σαν φι­λο­μνη­μο­νια­κή δύ­να­μη. Α­πό την ά­πο­ψη της πρά­ξης εί­ναι γε­γο­νός ό­τι η «Χρ. Αυ­γή» εί­ναι φι­λο­μνη­μο­νια­κή δύ­να­μη, αλ­λά τέ­τοιος εί­ναι και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά και το ψευ­τοΚ­ΚΕ. Δη­λα­δή ό­λοι αυ­τοί ε­νώ κα­τα­ριού­νται το μνημό­νιο πο­τέ δεν εί­ναι δια­τε­θει­μέ­νοι να ορ­γα­νώ­νουν μια ο­ποια­δή­πο­τε α­λη­θι­νή α­ντίστα­ση σε αυ­τό. Σαν ρω­σό­δου­λα που εί­ναι και τα  κόμ­μα­τα αυ­τά θέ­λουν τα μνημό­νια για να ο­λο­κλη­ρώ­νουν το πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ και την κα­τα­στρο­φή της χώ­ρας και ταυ­τό­χρο­να να ε­νο­χο­ποιούν μέ­σα α­πό αυ­τά την Ευ­ρώ­πη και να φέρνουν πα­νί­σχυ­ρα μέ­σα στη χώ­ρα τα α­φε­ντι­κά τους. Ό­μως το να κα­τη­γο­ρούν ο ΣΥΡΙ­ΖΑ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ τη «Χρ. Αυ­γή» σαν μια φιλο­μνη­μο­νια­κή, νε­ο­φι­λε­λεύθε­ρη δύ­να­μη αυ­τό ε­ξυ­πη­ρε­τεί μια τα­κτι­κή που α­πο­προ­σα­να­το­λί­ζει πο­λύ δη­μοκρα­τι­κό και α­ρι­στε­ρό κό­σμο και τον κά­νει να σέρ­νε­ται πί­σω κυ­ρί­ως α­πό τον δή­θεν «α­ντι­ρα­τσι­στι­κό» ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να α­να­χαι­τί­σει την προ­έ­λα­ση των να­ζί.
 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­μως αρνεί­ται διαρ­κώς να κά­νει α­ντι­να­ζι­στι­κή πο­λι­τι­κή, που ση­μαί­νει αρ­νεί­ται να υ­πε­ρα­σπί­σει τις λί­γες α­στι­κο­δη­μο­κρα­τι­κές ε­λευ­θε­ρί­ες που έ­χουν α­πο­μεί­νει και που ξε­ψυ­χά­νε. Αυ­τήν την άρ­νη­ση τη ντύ­νει στο βά­θος με τη θέ­ση ό­τι πρέ­πει το κί­νη­μα να συντρί­ψει τη «Χρυ­σή Αυ­γή» μα­ζί με ό­λο τον πα­λιό α­στι­κό κό­σμο και μα­ζί και τον κάλ­πι­κο α­στο­δη­μο­κρα­τι­σμό του, δη­λα­δή ό­τι πρέ­πει να δρά­σει ε­πα­να­στατι­κά και α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κά. Βέ­βαια ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­σο πά­ει για ε­ξου­σί­α ε­γκα­τα­λεί­πει τις σκλη­ρές α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές του δια­κη­ρύ­ξεις ή μάλλον τις ε­να­πο­θέ­τει στις «α­ρι­στε­ρές» του συ­νι­στώ­σες, στους Λα­φα­ζά­νη­δες και στους Α­λα­βά­νους, που έ­χουν α­να­λά­βει να συ­γκρα­τούν  και να ε­μπο­δί­ζουν τους μικρο­α­στούς τους να ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποι­η­θούν πραγ­μα­τι­κά. Ε­πί­σης το ψευ­τοΚ­ΚΕ που δεν πά­ει τώ­ρα κο­ντά για ε­ξου­σί­α μένει να προ­σποιεί­ται το ντού­ρο α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό ε­πα­να­στα­τι­κό κόμ­μα.
 
Άλλο λάθη της επανάστασης, άλλο φιλο-ναζί ψευτοεπαναστάτες
 
Στην ου­σί­α ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­σποιεί­ται ό­τι α­κολου­θεί την τα­κτι­κή μιας μι­κρής με­ρί­δας της προ­πο­λε­μι­κής πραγ­μα­τι­κής ε­πανα­στα­τι­κής α­ρι­στε­ράς της Γερ­μα­νί­ας και της Τρί­της Διε­θνούς, και γι αυ­τό τον χτυ­πά­ει το υ­πο­τί­θε­ται α­ντι­να­ζι­στι­κό ΠΑ­ΣΟΚ του Βε­νι­ζέ­λου! Αυ­τή η α­ριστε­ρά, χτυ­πού­σε για μια πε­ρί­ο­δο τους να­ζί κύ­ρια σαν α­ντι­δρα­στι­κούς μι­κρο­α­στούς και α­ντι­κει­με­νι­κά δεν δί­στα­ζε να δώ­σει α­ρι­στε­ρά χτυ­πή­μα­τα ε­νά­ντια στην α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α της Βα­ϊ­μά­ρης πα­ράλ­λη­λα με ε­κεί­να που έ­διναν α­πό τα ά­κρα δε­ξιά οι να­ζί πι­στεύ­ο­ντας ό­τι η προ­λε­τα­ρια­κή ε­πα­νά­στα­ση στη Γερ­μα­νί­α θα προ­λά­βει και θα α­πο­τρέ­ψει κά­θε α­πό­πει­ρα φα­σι­στι­κής εξου­σί­ας. Αυ­τή η τα­κτι­κή ε­κεί­νη την ε­πο­χή, ό­που α­κό­μα δεν ή­ταν ο­ρα­τό ό­τι ο εθνι­κο­σο­σια­λι­σμός ή­ταν ή­δη η ε­πί­ση­μη πο­λι­τι­κή του πυ­ρή­να του γερ­μα­νι­κού μο­νο­πω­λί­ου και ό­που η προ­λε­τα­ρια­κή ε­πα­νά­στα­ση εί­χε δύ­να­μη μέ­σα στις μά­ζες, ή­ταν μεν μια λα­θε­μέ­νη σε­χτα­ρι­στι­κή γραμ­μή, αλ­λά ή­ταν κα­τα­νο­η­τή για την ε­πο­χή της. Αυ­τή η γραμ­μή δεν έ­χει κα­μιά α­πο­λύ­τως σχέ­ση με ε­κεί­νη τη ση­με­ρι­νή του φι­λο-χρυ­σαυ­γί­τη και α­ντε­πα­να­στά­τη κρα­τι­κο­φα­σί­στα Τσί­πρα. Αυ­τή η γραμ­μή  άλ­λω­στε ή­ταν ισχυ­ρή μό­νο για μια μι­κρή πε­ρί­ο­δο στην η­γεσί­α του ΚΚ Γερ­μα­νί­ας, αλ­λά διορ­θώ­θη­κε σύ­ντο­μα α­πό τη Γ' Διε­θνή και τη γραμμή της του Α­ντι­φα­σι­στι­κού Με­τώ­που. Δη­λα­δή α­ντι­κα­τα­στά­θη­κε α­πό τη γραμ­μή ό­τι η ά­νο­δος του να­ζι­σμού στην ε­ξου­σί­α ή­ταν ο κύ­ριος και θα­νά­σι­μος κίνδυ­νος και ό­τι αυ­τή την ά­νο­δο δεν μπο­ρού­σε σε ε­κεί­νη τη φά­ση να την απο­τρέ­ψει κα­μιά ε­πα­να­στα­τι­κή πλημ­μυ­ρί­δα, αλ­λά έ­να πλα­τύ α­ντι­φα­σι­στι­κό μέτω­πο με ό­λες τις α­στο­δη­μο­κρα­τι­κές δυ­νά­μεις, ι­διαί­τε­ρα τις σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές. Ο Βε­νι­ζέ­λος και το ΠΑ­ΣΟΚ κα­τη­γο­ρούν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ ό­τι κά­νουν λά­θος «τύ­που Βα­ϊ­μά­ρης». Και το λέ­νε και με­ρι­κοί φι­λε­λεύ­θε­ροι οι ο­ποί­οι ό­μως στην πλειο­ψη­φί­α τους ό­ντας φα­να­τι­κοί α­ντι­κομ­μου­νι­στές και θε­ω­ρώ­ντας τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κομ­μου­νι­στι­κό ά­κρο και γι αυ­τό κύ­ριο ε­χθρό, συμπα­θούν στο βά­θος τη "Χρ. Αυ­γή". Αλ­λά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ό­πως και το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν εί­ναι ε­πα­να­στα­τι­κή α­ρι­στε­ρά της Δη­μο­κρα­τί­ας της Βα­ϊ­μά­ρης που κά­νει τά­χα σεχτα­ρι­στι­κό λά­θος. Αυ­τοί χτυ­πά­νε τα κα­τά­λοι­πα της α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας από την ί­δια α­κρι­βώς πλευ­ρά που τη χτυ­πά­νε οι να­ζι­στές της «Χρ. Αυ­γής» όπως α­να­λύ­σα­με πα­ρα­πά­νω και ό­πως α­πέ­δει­ξε η σι­χα­με­ρή συμ­μα­χί­α τους με τους α­γα­να­κτι­σμέ­νους στο Σύ­νταγ­μα. Αυ­τοί δη­λα­δή δεν θέ­λουν να κα­τα­λύ­σουν το α­στι­κό ελ­λη­νι­κό κρά­τος για να φτιά­ξουν έ­να σο­βιε­τι­κό, ό­πως ή­θε­λαν κά­ποιοι α­πό τους γερ­μα­νούς α­ρι­στε­ρούς της δε­κα­ε­τί­ας του 1920. Αυ­τοί θέ­λουν να κα­τα­λά­βουν - ή­δη με τρό­πο κα­τα­λαμ­βά­νουν - το ελ­λη­νι­κό κρά­τος και μά­λι­στα ό­τι πιο φα­σι­στι­κό έ­χει μέ­σα του για να το στρέ­ψουν ε­νά­ντια σε ό­τι εί­ναι μισο­δη­μο­κρα­τι­κό, α­να­πτυ­ξια­κό και α­νε­ξάρ­τη­το α­πό τους ρω­σο­κι­νέ­ζους νέ­ους δυ­νά­στες και α­πό την Μπο­μπο­λο-κοκ­κά­λι­κη κο­μπρα­δό­ρι­κη ο­λι­γαρ­χί­α τους. Έ­χου­με ε­ξη­γή­σει και το κά­νου­με και σε αυ­τό το φύ­λο της Νέ­ας Α­να­το­λής με ποιο τρό­πο η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά πε­ρι­μέ­νει τα χτυ­πή­μα­τα της ΝΔ και του ΠΑ­ΣΟΚ στην κρα­τι­κή υ­παλ­λη­λί­α και σε το­μείς του κρά­τους για να τους κα­τα­λάβει η ί­δια.

Η κρυμμένη ενότητα ναζί-ψευτοαριστεράς στο μεταναστευτικό
 
Α­ντι­φα­σι­στι­κός πό­λος σή­με­ρα μπο­ρεί να εννο­εί­ται μό­νο ό­ταν έ­χει πο­λι­τι­κή α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που στα βα­σι­κό­τερα πο­λι­τι­κά ζη­τή­μα­τα. Αυ­τό που μπερ­δεύ­ει τους δη­μο­κρά­τες εί­ναι ότι ο ΣΥ­ΡΙΖΑ εμ­φα­νί­ζε­ται να εί­ναι το α­κρι­βώς α­ντί­θε­το της "Χρ. Αυ­γής" στο ζή­τη­μα των μετα­να­στών. Ε­κεί συ­σπει­ρώ­νει η Χρυ­σή Αυ­γή τις πιο κα­θυ­στε­ρη­μέ­νες μά­ζες, ε­κεί μα­χαι­ρώ­νει και σκο­τώ­νει, ε­κεί εκ­δη­λώ­νει την κτη­νω­δί­α και τον κανι­βα­λι­σμό της και ε­κεί κυ­ρί­ως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ε­ξάρ­τη­μα του που λέ­γε­ται ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ φαί­νε­ται να εί­ναι το α­πό­λυ­το α­ντί­θε­το της "Χρ. Αυ­γής". Στην πραγ­μα­τικό­τη­τα και σε αυ­τό το μο­να­δι­κό ση­μεί­ο που φαί­νο­νται να δια­φέ­ρουν, δεν δια­φέ­ρουν στην πρά­ξη, αλ­λά αλ­λη­λο­συ­μπλη­ρώ­νο­νται και αλ­λη­λο­βο­η­θιού­νται κα­θώς ο έ­νας δή­θεν α­ντί­θε­τος πό­λος παί­ζει για τον άλ­λο το ρό­λο του προ­βοκά­το­ρα και του κρά­χτη, ει­δι­κά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ λει­τουρ­γεί στο με­τα­να­στευ­τι­κό σαν προ­βο­κά­το­ρας υ­πέρ της "Χρ. Αυγής". (Μά­λι­στα με το να μέ­νουν οι ναζί ε­κτός δια­κυ­βέρ­νη­σης και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή­δη να φθεί­ρε­ται προ­ε­τοι­μα­ζό­με­νος να κυ­βερ­νή­σει, ση­μαί­νει σε συν­δυα­σμό με τη να­ζι­στι­κή δη­μα­γω­γί­α στο με­τανα­στευ­τι­κό ό­τι η "Χρ. Αυ­γή" προ­ο­ρί­ζε­ται α­πό τους ρω­σό­δου­λους να έ­χει την ε­πόμε­νη περί­ο­δο δια­κυ­βέρ­νη­σης τά­ση α­νό­δου και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τά­ση κα­θό­δου). Το να εί­μαι πραγ­μα­τι­κά α­ντί­θε­τος με τους να­ζί στο με­τα­να­στευ­τι­κό ση­μαί­νει να μην προ­σφέ­ρω στους να­ζί α­προ­στά­τευ­τη σάρ­κα για σφά­ξι­μο, να μην προ­σφέ­ρω στους ερ­γο­δό­τες, ι­διαί­τε­ρα στην ύ­παι­θρο, φτη­νή σάρ­κα για υ­πε­ρεκ­μετάλ­λευ­ση και να μην προ­σφέ­ρω στην α­στυ­νο­μί­α μια δε­ξα­με­νή θυ­μά­των για ε­ξάσκη­ση στην τα­πεί­νω­ση και στα βα­σα­νι­στή­ρια. Ση­μαί­νει πά­νω απ ό­λα να μην προ­σφέ­ρω α­πο­διο­πο­μπαί­ους τρά­γους για να δυ­να­μώ­νει το ε­θνο­ρα­τσι­στι­κό ρεύμα στην κοι­νω­νί­α.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κά­νει α­ντί­θε­τα μό­νο μια δου­λειά: να τα προ­σφέ­ρει ό­λα αυ­τά γεν­ναιό­δω­ρα κυ­ρί­ως με τη θε­ω­ρί­α και με την πράξη των α­νοι­χτών συ­νό­ρων, αλ­λά και με την πο­λι­τι­κή του α­πό­λυ­της α­νο­χής α­πένα­ντι στα ερ­γα­σια­κά κο­λα­στή­ρια.
 
Σε μια χώ­ρα που οι παραγω­γι­κές της δυ­νά­μεις σα­μπο­τά­ρο­νται και συ­ντρί­βο­νται συ­στη­μα­τι­κά, δη­λαδή σε μια χώ­ρα α­νέρ­γων, ό­που  η ερ­γα­τι­κή τά­ξη δεν έ­χει πια κα­μιά προ­στα­σί­α αλ­λά δου­λεύ­ει σε συν­θή­κες μι­σο­δου­λο­κτη­σί­ας  και ό­που ο α­ντα­γω­νι­σμός ανά­με­σα στους ερ­γά­τες φτά­νει στο πιο α­πάνθρω­πο ση­μεί­ο έ­ντα­σης της δουλειάς και χα­μη­λού με­ρο­κά­μα­του, τα α­νοι­χτά σύ­νο­ρα ση­μαί­νουν πα­ρό­ξυν­ση του ε­θνο­ρα­τσι­σμού, ση­μαί­νουν ε­θνο­ρα­τσι­στι­κό κα­νι­βα­λι­σμό που χω­ρί­ζει ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο με μί­σος τον έλ­λη­να ερ­γά­τη και ά­νερ­γο α­πό το με­τα­νά­στη τα­ξι­κό α­δελ­φό του.
 
Το σω­στό εί­ναι σύ­νο­ρα α­νοι­χτά μό­νο για τους λί­γους πραγ­μα­τι­κούς πο­λι­τι­κούς πρό­σφυ­γες, διεκ­δί­κη­ση α­πο­ζη­μί­ω­σης και ε­πι­στρο­φής στην πα­τρί­δα τους για τους με­τα­νά­στες που έ­φε­ρε το ελ­λη­νικό κρά­τος για να δυ­να­μώ­σει τον ε­θνο­ρα­τσι­σμό και τη "Χρ. Αυ­γή". Το σω­στό εί­ναι μά­χη για την υ­πε­ρά­σπι­ση ό­ποιου δι­καιώ­μα­τος α­φή­νει α­κό­μα η ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σί­α, μά­χη για την υ­πε­ρά­πι­ση στην πρά­ξη των ό­ποιων συλ­λο­γι­κών συμ­βάσε­ων, μά­χη για την ί­ση α­μοι­βή για ί­ση δου­λειά α­κό­μα και μέ­σα στην κα­νι­βα­λική κα­ται­γί­δα.
 
Αυ­τή εί­ναι η α­ντι­φα­σι­στι­κή και α­ντινα­ζι­στι­κή γραμ­μή σή­με­ρα στο με­τα­να­στευ­τι­κό συν το «ό­χι στην κα­τάρ­γη­ση στις ση­με­ρι­νές πο­λι­τι­κές συν­θή­κες της Συν­θή­κης Δου­βλί­νο 2». Η βα­θύ­τε­ρη ε­νότη­τα "Χρυ­σής Αυ­γής" και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ φα­νε­ρώ­νε­ται στο ζή­τη­μα του Δου­βλίνου 2 ό­που και η πρώ­τη και οι δεύ­τε­ροι ζη­τά­νε την κα­τάρ­γη­σή του, δί­πλα σε όλο το υ­πό­λοι­πο ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς. Αλ­λά η κα­τάρ­γη­ση της "Δου­βλί­νο 2" εί­ναι η ε­λευ­θε­ρί­α στους δου­λε­μπό­ρους να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν την Ελ­λά­δα σαν τράν­ζιτ χώ­ρα για το πέ­ρα­σμα του αν­θρώ­πι­νου ε­μπο­ρεύ­μα­τος τους στην υ­πό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη. Το κρα­τι­κό ελ­λη­νι­κό κά­λε­σμα τώ­ρα στην Ε­Ε για κα­τάρ­γηση της "Δου­βλί­νο 2" ση­μαί­νει δυ­νά­μω­μα του κα­λέ­σμα­τος να έρ­θουν νέ­α με­τα­ναστευ­τι­κά φορ­τί­α, ό­λο και πιο μα­ζι­κά στην άρ­ρω­στη α­πό πεί­να και ε­θνο­ρα­τσισμό Ελ­λά­δα. Η "Χρυ­σή Αυ­γή", δη­λα­δή ο ρώ­σι­κος να­ζι­σμός μπο­ρεί να δυ­να­μώ­σει μό­νο με νέ­α μα­ζι­κά φορ­τί­α με­τα­να­στών μέ­σα στη χώ­ρα, ει­δι­κά μέ­σα στην Α­θή­να, στην πο­λι­τι­κή, κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή καρ­διά της Ελ­λά­δας, που ή­δη εί­ναι η αρ­νη­τι­κή πρω­τεύ­ου­σα ό­λου του ευ­ρω­πα­ϊ­κού Νό­του.
 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που εί­ναι σε ό­λα τα ε­μπο­ρεύ­μα­τα α­ντι­φι­λε­λεύ­θε­ρος, εί­ναι φι­λε­λεύ­θε­ρος μό­νο στο ε­μπό­ρευ­μα ξέ­νη τζά­μπα εργα­τι­κή δύ­να­μη, μό­νο και μό­νο για να κα­τα­σκευά­σει έ­να ι­σχυ­ρό να­ζι­στι­κό κόμμα στο μα­λα­κό υ­πο­γά­στριο της α­κό­μα δη­μο­κρα­τι­κής Ευ­ρώ­πης. Ο ρώ­σι­κος σο­σιαλι­μπε­ρια­λι­σμός και η ευ­ρασια­τι­κή γε­ω­πο­λι­τι­κή των Ντού­γκιν-Πού­τιν χρειά­ζο­νται ε­πει­γό­ντως δί­πλα στα άλ­λα κόμ­μα­τά τους και έ­να ά­ρειο κόμμα, έ­να γε­νο­κτο­νι­κό, ω­μά α­ντι­ση­μι­τι­κό κόμ­μα που θα κά­νει  την πιο κτη­νώ­δη και ω­μή κα­νι­βα­λι­κή δου­λειά στη διάρ­κεια του πα­γκό­σμιου πό­λε­μου που ε­τοιμά­ζουν. Η Ελ­λά­δα εί­ναι ο δο­κι­μα­στι­κός σω­λή­νας μέ­σα στον ο­ποί­ο οι κα­γκεμπί­τες η­γέ­τες θέ­λουν να κα­τα­σκευά­ζουν και αυ­τό το νέ­ο τέ­ρας σαν μα­ζι­κό κόμ­μα, πα­γκό­σμιο υ­πό­δειγ­μα.
 
Γι αυ­τό το λό­γο, ε­νώ θα πρέ­πει πά­ντα να κάνου­με έ­ντο­νη προ­πα­γάν­δα ε­νά­ντια στον ι­σχυ­ρι­σμό πε­ρί δύ­ο τά­χα α­ντί­θετων ά­κρων, δη­λα­δή να α­πο­δει­κνύ­ου­με ό­τι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν α­πο­τελούν έ­ναν α­ρι­στε­ρό α­ντι­να­ζι­στι­κό πό­λο, δη­λα­δή να α­πο­δει­κνύ­ου­με ό­τι αυ­τές εί­ναι στην η­γε­τι­κή τους γραμ­μή φι­λο­να­ζι­στι­κές σο­σιαλ­φα­σι­στι­κές δυ­νάμεις που χω­ρίς την κα­τα­δί­κη της κε­ντρι­κής πο­λι­τι­κής τους γραμ­μής και ιδε­ο­λο­γί­ας δεν μπο­ρεί να στη­θεί κα­νέ­να πραγ­μα­τι­κά α­ντι­να­ζι­στι­κό μα­ζι­κό μέ­τω­πο, θα πρέ­πει να το­νί­ζου­με ό­τι η πιο ε­πι­κίν­δυ­νη, η πιο κτη­νώ­δης, η πιο πρα­κτό­ρι­κη μορ­φή φα­σι­σμού εί­ναι η χρυ­σαυ­γί­τι­κη, και ε­να­ντί­ον της να πε­τυ­χαί­νου­με την πλα­τύ­τε­ρη συ­σπεί­ρω­ση. Με λί­γα λό­για ε­νώ θα πρέ­πει να κατα­δι­κά­ζου­με με ό­λη μας τη δύ­να­μη τη βί­α που α­σκούν στο λα­ό και στη δη­μο­κρα­τι­κή α­στι­κή τά­ξη οι ψευ­το­α­ρι­στε­ροί φα­σί­στες και να στε­κό­μα­στε α­πέ­να­ντί τους, σε κά­θε τέ­τοια πε­ρί­πτω­ση θα πρέ­πει πά­νω απ ό­λα να α­πο­κα­λύ­πτου­με την κρυμ­μέ­νη συ­νταύ­τι­σή τους με τους να­ζί και να κα­λού­με τη βά­ση τους να απο­σπα­στεί α­πό αυ­τούς και να μπει στο πραγ­μα­τι­κό α­ντι­να­ζι­στι­κό μέ­τω­πο.


-Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στο φ. 489, Ιούλης 2013, της Νέας Ανατολής-