Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πέμπτη 15 Απριλίου 2021. Μια ημέρα που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στα κατάστιχα της Ελ­ληνικής Ιστορίας. Διακόσια χρόνια μετά το ξέσπασμα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όταν οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έδιω­ξαν από τα ιερά προγονικά εδάφη τους επαίσχυντους Οθωμα­νούς και δημιούργησαν εκείνο το φοβερό και τρομερό κράτος του μεγάλου τέκνου της Ελλάδος Καποδίστρια (του γνωστού υπουργού Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας), βρέθηκε επιτέλους ο άξιος συνεχιστής των λαμπρών παραδόσεων του έθνους, που είχε τα κότσια να τα βάλει με τους παλιότουρκους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και να τους δείξει τι εστί βερίκοκο… Και το όνομα αυ­τού -για να μη μιλάμε γενικά κι αόριστα- Νίκος Δένδιας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το σκη­νι­κό σε σχέ­ση με την προ­βο­κα­τό­ρι­κη χρή­ση των ι­σλα­μο­να­ζι­στών του λε­γό­με­νου “Ι­σλα­μι­κού Κρά­τους” (ΙΚ ή Ι­ΣΙΣ) α­πό τη Ρω­σί­α γί­νε­ται ό­λο και πιο ξε­κά­θα­ρο, ό­σο περ­νά­ει ο και­ρός, πρώ­τι­στα στη Συ­ρί­α, αλ­λά και στο Ι­ράκ.

Αυ­τό το βλέ­πει κα­νείς βλέ­πο­ντας ποιες δυ­νά­μεις προ­κρί­νει και “σπρώ­χνει” η Μό­σχα ως βα­σι­κούς διεκ­πε­ραιω­τές της “μά­χης” που υ­πο­τί­θε­ται δίνουν α­πό κοι­νού Δύ­ση και Ρω­σί­α ε­νά­ντια στους ι­σλα­μο­να­ζί. Οι διεκ­πε­ραιω­τές αυ­τοί, ό­χι τυ­χαί­α, εί­ναι στε­νοί φί­λοι ή και υποτα­κτι­κοί των Ρώ­σων σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στών, μο­λο­νό­τι η γλοιω­δώς και α­νελ­λι­πώς φι­λο­ρώ­σι­κη η­γε­σί­α Ομπά­μα τους δέ­χε­ται και συμ­μα­χεί με χα­ρά μα­ζί τους. Πρό­κει­ται για τους Κούρδους σο­σιαλ­φα­σί­στες του PKK - PYD στη Συ­ρί­α και τις σι­ι­τι­κές, ι­ρα­νό­φι­λες και ιρα­νό­δου­λες πο­λι­το­φυ­λα­κές, που α­σκούν βί­α σε ά­μα­χους σου­νί­τες μου­σουλ­μά­νους στο Ι­ράκ, στο ό­νο­μα και πά­λι της μά­χης ε­νά­ντια στο ΙΚ.

 Η προαναγγελθείσα παραίτηση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Νταβούτογλου από τη θέση του, αλλά και από την προεδρία του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δημιούργησε νέο κύμα επικρίσεων κατά του Τούρκου προέδρου Ερντογάν.

Όσο περνάνε οι μέρες μετά το πραξικόπημα της 15 του Ιούλη στην Τουρκία τόσο δυστυχώς επαληθεύεται η ανησυχία που είχαμε εκφράσει στην ανακοίνωσή μας της επόμενης μέρας γράφοντας ότι παρά τη μεγάλη δημοκρατική νίκη για τον τούρκικο λαό, που ήταν η ήττα των πραξικοπηματιών, υπήρχε ο μεγάλος κίνδυνος η Τουρκία να κυλήσει προς τον ρωσοκινεζικό άξονα. Γράφαμε λοιπόν:

Λί­γοι διε­θνείς πα­ρα­τη­ρη­τές σχο­λί­α­σαν την ε­λε­ει­νά φι­λο­πρα­ξι­κοπη­μα­τι­κή στά­ση της μο­νο­πω­λια­κής Δύ­σης α­πέ­να­ντι στην Τουρ­κί­α του Ερ­ντογάν, κα­τά τη διάρ­κεια και με­τά την α­πο­τυ­χί­α της α­πό­πει­ρας ε­γκα­θί­δρυ­σης στρα­τιω­τι­κής δι­χτα­το­ρί­ας στη χώ­ρα αυ­τή.

Η χειρότερη ζημιά για τη χώρα μας, και ακόμα περισσότερο για όλη την Ευρώπη που κάνει η ελληνική αστική τάξη είναι όταν στοιχίζεται πίσω από τους κνίτες Τσίπρα και Κοτζιά ενάντια στην Τουρκία του Ερντογάν με ελάχιστες εξαιρέσεις, θεωρώντας ότι έχει να κάνει με έναν βάρβαρο οθωμανό τόσο στα Ίμια, όσο και στους κυπριακούς υδρογονάνθρακες, και τον οποίο μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνο αν έχει δίπλα της τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Η συμφωνία ανάμεσα στην Τουρκία και την κυβέρνηση Σαράτζ της Λιβύης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ως προς το περιεχόμενό της, και κυρίως ως προς τη στιγμή που γίνεται, μια κίνηση καταστροφική για το μέλλον της Ευρώπης.

Σε πρώτο σχετικό άρθρο μας στην ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ πριν τρεις βδομάδες χαιρετίσαμε το δημοκρατικό κίνημα της πλατείας Ταξίμ ενάντια στο φασιστικό καθεστώς Ερντογάν. Γράψαμε στη συνέχεια ότι υπάρχει κίνδυνος αυτό το κίνημα να προβοκαριστεί από το σοσιαλφασισμό που θα χωθεί μέσα του και θα επιχειρήσει να το διαλύσει, και  ίσως να το μετατρέψει σε εφεδρεία του καθεστώτος.

Στη Συ­ρί­α απο­κα­λύ­πτε­ται μέ­ρα με τη μέ­ρα όλη η βρω­μιά του ιμπε­ρια­λι­στι­κού κό­σμου, όχι μο­νά­χα του φα­σι­στι­κού ανα­το­λι­κού, αλλά και του φι­λε­λεύ­θε­ρου δυ­τι­κού.

Αν κανείς δεν γνώριζε πολλά για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και άφηνε την ενημέρωσή του στα βασικά δυτικά και ελληνικά μέσα, θα πίστευε ότι οι Τούρκοι ψηφοφόροι πήγαν στις 16 Απριλίου στις κάλπες και ψήφισαν με το εξής ερώτημα: «Πρέπει να δοθούν υπερεξουσίες στον πρόεδρο Ερντογάν;».