Οι οικονομικό-πολιτικές επιπτώσεις της επαναφοράς του οικονομικού εμπάργκο στο Ιράν από την προεδρία Τραμπ είναι ήδη εμφανείς τόσο στο ίδιο το Ιράν όσο και στις ευρωπαϊκές χώρες που συναλλάσσονται μαζί του. Η πιο σημαντική απ’ αυτές είναι η προσέγγιση των θυμάτων του εμπάργκο με την ελάχιστα εξαρτώμενη οικονομικά από τις ΗΠΑ ρωσική υπερδύναμη.

H Τουρ­κί­α βρί­σκε­ται σή­με­ρα στην αιχ­μή των πα­γκό­σμιων α­ντι­θέ­σε­ων. Η α­ντί­στα­σή της στην προ­σπά­θεια πε­ρι­κύ­κλω­σης και α­πο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης από τη ρω­σι­κή νε­ο­τσα­ρι­κή υ­περ­δύ­να­μη μπο­ρεί να α­πο­μα­κρύ­νει τον κίν­δυ­νο πολέ­μου που οι ρώ­σοι νε­ο­χι­τλε­ρι­κοί σχε­διά­ζουν κα­τά της ευ­ρω­πα­ϊ­κής η­πεί­ρου.

Κανείς από τους έγκυρους πολιτικούς σχολιαστές δεν μπορεί να εξηγήσει με κάποια σχετική σαφήνεια γιατί έγινε το ταξίδι του Ερντογάν στην Ελλάδα. Οι πιο έντιμοι το ομολογούν κιόλας. Γιατί τα ταξίδια συνήθως αφορούν στην αντιμετώπιση και επίλυση των πιο βασικών διμερών προβλημάτων. Μάλιστα στην περίπτωση της Τουρκίας επίσκεψη τούρκου ηγέτη έχει να γίνει 65 ολόκληρα χρόνια γιατί τα βασικά διμερή προβλήματα είναι όλα μεγάλα, άλυτα, διαρκώς συσσωρευόμενα και στην καλύτερη περίπτωση τελματωμένα.

Τόσο από τα συγκεκριμένα στοιχεία της υπόθεσης όσο κι απ’ το ιστορικό της εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι στο στρατιωτικό επεισόδιο Τουρκίας – Ρωσίας, το δίκιο είναι με την πρώτη. Από την πρώτη στιγμή της στρατιωτικής της επέμβασης στη Συρία η ρώσικη αεροπορία προχωράει συστηματικά σε παραβιάσεις του τούρκικου εναέριου χώρου

Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ανάλυσή μας σχετικά με την πελώρια οξύτητα της αντίθεσης της πολιτικής τάσης Ερντογάν και της τάσης Γκιουλέν μέσα στο κυβερνητικό κόμμα της Τουρκίας και γενικότερα μέσα στο τουρκικό κράτος.

Δεν θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα ο λόγος για τον οποίο ο Μητσοτάκης δεν πάει στις εκλογές το Σεπτέμβρη, αν αυτή η απόφασή του δεν συνδυαζόταν από τον ίδιο με την ουσιαστική προαναγγελία μιας υπερόξυνσης στο μέτωπο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Πιστεύουμε ότι τη δοσμένη στιγμή μια τέτοια υπερόξυνση εξυπηρετεί μόνο το οριστικό σπρώξιμο της Τουρκίας στην αγκαλιά της επελαύνουσας νεοχιτλερικής Ρωσίας. Επειδή γι αυτό το στόχο εργάζεται η ελληνική διπλωματία τις τελευταίες δεκαετίες και με τον πιο πυρετώδη τρόπο κινείται για να τον πετύχει η διπλωματία Μητσοτάκη-Δένδια ανησυχούμε ιδιαίτερα με το ενδεχόμενο αυτή να εργαστεί με πολύ περισσότερο ζήλο για την ενίσχυση αυτής της όξυνσης αυτό το διάστημα παρά για την καταλλαγή της.

Έχουμε επανειλημμένα γράψει για το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται αυτή τη στιγμή στη γειτονική Τουρκία, τη βρόμικη δηλ. επίθεση των γκιουλενιστών ισλαμοναζί απέναντι στον πρώην σύμμαχό τους Ερντογάν.

Ανήσυχος ο λαός μας αυτές τις μέρες παρακολουθεί το στρατό της χώρας του απέναντι σε έναν άλλο με το χέρι στη σκανδάλη και δεν ξέρει αν αυτή πατηθεί ή αν θα μεσολαβήσουν πάλι οι μεγάλοι και οι δυο στρατοί θα ξανακάτσουν στο τραπέζι για συζητήσεις που όπως πάντα δεν θα καταλήξουν σε λύση και στο τέλος οι δυο χώρες θα συνεχίσουν τις αλληλοκατηγορίες όπως συμβαίνει τα τελευταία 46 χρόνια χωρίς να γίνεται πόλεμος. Αυτό φαίνεται πια σαν μια κατάσταση ισορροπίας. Όμως δεν είναι. Είναι η εκδήλωση μιας βαριάς αρρώστιας που καταπίνει σταδιακά και τις δυο χώρες, αρχίζοντας από την Ελλάδα και τώρα απειλεί να αρρωστήσει όλη την Ευρώπη. Η αρρώστια αυτή είναι ο φασισμός. Είναι η χειρότερη αρρώστια του καπιταλισμού όταν αυτός βρίσκεται στο ανώτατο του στάδιο, το ιμπεριαλιστικό και χτυπάει εκείνους τους ιμπεριαλιστές που έρχονται τελευταίοι στο τραπέζι της μοιρασιάς του κόσμου και είναι πολύ αδύναμοι για να καταχτήσουν τον κόσμο με την οικονομική τους δύναμη, όπως οι παλιοί, αλλά είναι αρκετά δυνατοί για να επιχειρήσουν να τον κατακτήσουν με τον πόλεμο, έναν πόλεμο χωρίς όριο στην κτηνωδία και στη δολιότητα.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

Πέμπτη 15 Απριλίου 2021. Μια ημέρα που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στα κατάστιχα της Ελ­ληνικής Ιστορίας. Διακόσια χρόνια μετά το ξέσπασμα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όταν οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έδιω­ξαν από τα ιερά προγονικά εδάφη τους επαίσχυντους Οθωμα­νούς και δημιούργησαν εκείνο το φοβερό και τρομερό κράτος του μεγάλου τέκνου της Ελλάδος Καποδίστρια (του γνωστού υπουργού Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας), βρέθηκε επιτέλους ο άξιος συνεχιστής των λαμπρών παραδόσεων του έθνους, που είχε τα κότσια να τα βάλει με τους παλιότουρκους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και να τους δείξει τι εστί βερίκοκο… Και το όνομα αυ­τού -για να μη μιλάμε γενικά κι αόριστα- Νίκος Δένδιας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.