Το πιο σημαντικό ήταν ότι ποτέ ως τώρα δεν πήγε η πολιτική μας προπαγάνδα σε περίοδο εκλογών τόσο μακριά, δηλαδή δεν μπήκε με τέτοια σαφήνεια και με τέτοια περιφρόνηση για οποιοδήποτε εκλογικίστικο όφελος στο μάτι του εχθρού, κατεδαφίζοντας ακριβώς το κέντρο των εθνικά αυτάρεσκων μύθων που αυτός έχει οικοδομήσει με τόση επιμονή μέσα στα κεφάλια του λαού μας.
Η κεντρική θέση του εχθρού είναι ότι η μικρή φτωχή Ελλάδα αδικείται και υποφέρει σήμερα εξαιτίας των πλούσιων ευρωπαίων δανειστών και πρώτα από όλους της Γερμανίας που τους ενοποιεί εναντίον μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο νικητής των εκλογών ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που συγχωρέθηκε σε μεγάλο βαθμό για τη μοναδική του απατεωνίστικη αχρειότητα επειδή έκφρασε περισσότερο από κάθε άλλον την εθνική θέση «μέσα στην Ευρώπη εναντίον της Ευρώπης» ή καλύτερα τη θέση «διάσπαση της Ευρώπης με πολιτικό πόλεμο στη Γερμανία». Οι δύο άλλες γραμμές: «έξω από την Ευρώπη ενάντια στην Ευρώπη» και «μέσα στην Ευρώπη με μικροαντιστάσεις σε αυτήν Ευρώπη» νικήθηκαν.
Μέσα σε μια τέτοια πολιτική και ψυχολογική κατάσταση της χώρας δεν περιμέναμε βέβαια καμιά ιδιαίτερη συγκομιδή ψήφων όταν αποκαλύπταμε επίμονα ότι ο εχθρός δεν ήταν οι ευρωπαίοι δανειστές και μάλιστα η Γερμανία, αλλά σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος που ήταν δεμένος με τη «φίλη» φασιστική Ρωσία, δηλαδή όταν προπαγανδίζαμε τη γραμμή «μέσα στην Ευρώπη ενάντια στην επίσημη Ελλάδα».
Σύμφωνα με όλες τις εικόνες που έχουμε ως τώρα η έκθεση των θέσεων μας στο τηλεοπτικό της τετράπτυχο (συνέντευξη στην ΕΡΤ2, ομιλία στα γραφεία μας, διακαναλική, 10λεπτο) προκάλεσε ένα πρωτοφανές ενδιαφέρον και συμπάθεια για τα «καινούργια πράγματα» που είπε η ΟΑΚΚΕ.
Βέβαια, για μια ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι μια τόσο θαμμένη από το καθεστώς και τόσο «κόντρα» γραμμή δεν μπορεί ούτε να χωνευτεί, ούτε ακόμα περισσότερο να μετατραπεί σε πράξη ψήφου από χιλιάδες ανθρώπους μέσα στο λίγο χρόνο που μεσολάβησε από την τηλεοπτική προβολή έως την ψηφοφορία της Κυριακής. Έτσι το αποτέλεσμα ήταν αυτό που γνωρίζουμε.
Εκτιμάμε ότι αυτό ήταν ένα θετικό αποτέλεσμα.
Αυτό όχι μόνο σύμφωνα με τις γενικές περιστάσεις που περιγράψαμε, αλλά και όταν το συγκρίνουμε με τα αποτελέσματα το 2012 όπου κατεβήκαμε για τελευταία φορά.
Για την ΟΑΚΚΕ πρέπει κατά τη γνώμη μας να επιλεχθούν δύο επίπεδα σύγκρισης. Το ένα επίπεδο αφορά τη σύγκριση με τα πολιτικά κόμματα που ενώ εμφανίζονται να εκπροσωπούν το μαρξιστικό και εργατικό επαναστατισμό στην ουσία είναι σοσιαλφασιστικά, και είναι σε πλήρη αντίθεση με εκείνο τον τύπο κόμματος που προσπαθεί να οικοδομήσει η ΟΑΚΚΕ. ΨευτοΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ, ΜΛ, ΟΚΔΕ ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Το άλλο επίπεδο σύγκρισης αφορά τα κόμματα που εμφανίζονται να εκπροσωπούν τον ευρωπαϊκό δημοκρατισμό ενώ στην ουσία σαν κόμματα του αστισμού και μάλιστα του γλοιώδους ξενόδουλου ελληνικού αστισμού είναι ρωσόφιλα και σε σύγκρουση με το δημοκρατικό αντιφασιστικό μέτωπο που προσπαθεί να συγκροτήσει η ΟΑΚΚΕ. Κόμματα σαν τα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Δράση-Τζήμερος, Ποτάμι, Λεβέντης, που ο ίδιος είναι πλέον ένας ξεδιάντροπος πουτινικός, ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
Λέμε για όλα τα παραπάνω κόμματα ότι «εμφανίζονται να εκπροσωπούν» και όχι ότι εκπροσωπούν στ’ αλήθεια, γιατί η ψηφοφορική και καμιά φορά και η χαμηλή στελεχική βάση τους αισθάνεται και σκέφτεται αλλιώτικα από την ηγεσία τους. Έτσι στη βάση του εμφανιζόμενου ως επαναστατικού μαρξιστικού στρατοπέδου όλοι αναζητούν μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, ενώ στη βάση του εμφανιζόμενου ως αστοδημοκρατικού στρατοπέδου όλοι θα θέλανε μια ευρωπαϊκή και δημοκρατική Ελλάδα χωρίς υποτέλεια στον ανατολικό άξονα και στο φασισμό του.
Και με τα δύο αυτά μέτρα σύγκρισης η ΟΑΚΚΕ γίνεται το μοναδικό κόμμα που άντεξε στην επίθεση του κυβερνητικού φαιο-«κόκκινου» σοσιαλφασισμού και στα δύο επίπεδα που περιγράψαμε.
Στις εκλογές του Μάη του 2012 η ΟΑΚΚΕ είχε πάρει ποσοστό 0, 041% και τώρα ποσοστό 0,042% (αν και με λιγότερες ψήφους στο μέτρο που και αυτή, όπως όλοι, χτυπήθηκε από την αποχή).
Αντίστοιχα στο πρώτο επίπεδο, το ψευτοΚΚΕ είχε 8,48% το 2012 και 5,55% σήμερα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζί με το ΕΕΚ είχαν 1,29% το 2012 και 0,85% σήμερα, τα δύο ΜΛ είχαν 0,25% το 2012 και 0,16% σήμερα. Μόνο η ΟΚΔΕ πήγε από το 0,03% στο 0,04% αλλά το 2012 είχε κατεβεί στα 2/3 των εκλογικών περιφερειών της χώρας.
Στο επίπεδο του ευρωπαϊκού δημοκρατισμού η σύγκριση είναι ανάλογη. Το θεωρούμενο ως δημοκρατικό φιλο-ευρωπαϊκό στρατόπεδο, πήγε από 46,92% (άθροισμα των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Μπακογιάννη, Τζήμερος, Δράση, Λεβέντης, Πειρατές), σε 42,71% (άθροισμα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, Λεβέντης, Τζήμερος, Πειρατές). Βάζουμε εδώ το άθροισμα των κομμάτων γιατί νέα πολιτικά αποσπάσματα κομμάτων, που νέμονται τον ίδιο πολιτικό αυτό χώρο, εμφανίστηκαν και χάθηκαν κάθε τόσο.
Αυτή η αντοχή της ψηφοφορικής βάσης της ΟΑΚΚΕ δεν ήταν κάτι που το θεωρούσαμε δεδομένο όταν κατεβαίναμε στις εκλογές και νομίζουμε ότι οφείλεται στο ότι, μαζί με την επέλαση του διακομματικού πουτινισμού, αρχίζουν πια να ζυμώνονται, ιδιαίτερα μέσα στην αριστερά, οι όλο και πιο επαληθευμένες στην πράξη αναλύσεις και θέσεις της ΟΑΚΚΕ.
Το πολύ καλό με αυτές τις εκλογές ήταν ότι για πρώτη φορά άρχισαν να ζυμώνονται πλατειά οι θέσεις μας, δηλαδή βγήκαν από το πολιτικό γκέτο στο οποίο τις είχαν μαντρώσει και συχνά τις χλεύαζαν σοσιαλφασίστες και φιλελεύθεροι. Η συνέχεια θα εξαρτηθεί από την πολιτική και οργανωτική δουλειά που θα κάνει η ΟΑΚΚΕ για να έρθει σε επαφή με όλο αυτόν τον κόσμο που θέλει να μας γνωρίσει.
Καλούμε όλους τους φίλους μας να σταθούν στο πλευρό μας σε αυτή τη μάχη σε όλα τα επίπεδα.
Αθήνα 21 Σεπτέμβρη 2015