"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Η ΟΑΚΚΕ καταγγέλλει την κτηνώδη επίθεση στο βουλευτή της ΝΔ, Κουμουτσάκο, που έγινε δήθεν στο όνομα της υπεράσπισης της «εθνικής ιστορικής μνήμης» από τους τραμπούκους της δολοφονικής συμμορίας της «ΧΑ».
'Ηταν μια επίθεση που έγινε στο φως της μέρας και με την ανοχή της αστυνομίας, με μπουκάλια, πέτρες, ξύλα και γροθιές από τραμπούκους που συμμετείχαν στο μπλοκ της «ΧΑ» στη συγκέντρωση ποντιακών σωματείων ενάντια στις δηλώσεις Φίλη ότι δεν υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων.
Πιο τερατώδης όμως από αυτή την ίδια την επίθεση ήταν η άμεση αντίδραση σε αυτήν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με τοποθετήσεις των Μεϊμαράκη και Γεννηματά ότι ήταν οι δηλώσεις του Φίλη που όπλισαν το χέρι των δραστών. Αυτές οι τοποθετήσεις έδιναν ουσιαστικό άλλοθι στη ναζιστική βία. Αυτή τη στάση κράτησε αρχικά και το ίδιο το θύμα ακολουθώντας τη νεοδημοκρατική γραμμή. Αργότερα σε δεύτερες δηλώσεις ΝΔ και ΠΑΣΟK προσπάθησαν να ρίξουν το βάρος στους ναζί, αλλά η ουσία δεν άλλαξε. Η λογική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι το χέρι των ναζιστών τραμπούκων το όπλισε η παραβίαση μιας διάταξης νόμου (εν προκειμένω του αντιρατσιστικού 4285 / 2014) που φυλακίζει όποιον αρνηθεί ότι υπήρξε γενοκτονία των Ποντίων, ενώ το χέρι των ναζί το όπλισε ακριβώς αυτή η διάταξη του νόμου που είναι εντελώς φασιστική. Και τούτο γiατί δεν είναι δυνατό ιστορικές απόψεις και μάλιστα πάνω σε διεθνώς αμφισβητούμενους ισχυρισμούς, όπως ο περί ποντιακής γενοκτονίας, να τιμωρούνται με φυλάκιση. Αφού το κράτος φυλακίζει μπορεί ο ναζιστής να προσφέρει κάτι παραπάνω στην πατρίδα δέρνοντας αν όχι το βέβηλο υπουργό, τουλάχιστον τον κοινοβουλευτισμό γενικά από τον οποίο για τους ναζιστές απορρέουν τέτοιες «προδοτικές» συνήθειες. Είναι ακόμα πιο ανησυχητικό το γεγονός ότι η αντίδραση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν έγινε αντικείμενο δριμείας καταδίκης από τα άλλα κόμματα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η θέση του ψευτοΚΚΕ ότι η βία στον Κουμουτσάκο απλά δεν εκφράζει τους πόντιους εργάτες και τους εργάτες γενικότερα, δηλαδή ότι ενδεχόμενα εκφράζει τους αστούς και μικροαστούς, δηλαδή ότι ο αντιναζισμός είναι μια οικονομίστικα στενή ταξική και όχι μια παλλαϊκή και πανεθνική δημοκρατική υπόθεση.
Επίσης δεν πρέπει να αποδίδεται καμιά αντιφασιστική πρόθεση στην άρνηση του Φίλη να αποδεχτεί, και σωστά*, τα περί ποντιακής γενοκτονίας, μιας και ως χθες και αυτός και το κόμμα του, δεν θέλησαν να ανατρέψουν μία διάταξη νόμου που παραβιάζει το στοιχειώδες δικαίωμα της ελευθερίας της επιστημονικής έρευνας, της άποψης και της έκφρασης. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι ο υπουργός παιδείας και μέσω αυτού ο Σύριζα άρχισαν να αμφισβητούν το περιεχόμενο του νόμου αυτού, όχι εξαιτίας κάποιας ξαφνικής δημοκρατικής ευαισθησίας, αλλά γιατί η κυβέρνηση επιδιώκει μια μεγαλύτερη διπλωματική ευχέρεια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις τώρα που ο υπουργός εξωτερικών της χώρας είναι ο Κοτζιάς, δηλαδή ένας καθόλα πιστός εφαρμοστής της γεμάτης «αλληλοκατανόησης» εισοδιστικής πουτινικής εξωτερικής πολιτικής. Άλλωστε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει κρατήσει μέσα στη Βουλή τα τελευταία χρόνια την πιο φιλική στάση στη ΧΑ, σε σχέση με όλα τα άθλια επίσης κόμματα, στην ποινική δίωξη των βουλευτών της για τα εγκλήματά τους, ενώ επέμενε, μαζί με το ψευτοΚΚΕ, στο ότι η συμμορία πρέπει να μείνει οπωσδήποτε νόμιμη, ακόμα και όταν όλη η Ελλάδα έβραζε εναντίον της μετά τη δολοφονία Φύσσα.
Η τραγωδία είναι ότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα της χώρας μας συναγωνίζονται κατά καιρούς για το ποιο θα προσφέρει τις πιο μεγάλες πολιτικές εκδουλεύσεις στα ναζιστικά τέρατα. Στην πραγματικότητα είναι υποχρεωμένα να το κάνουν αυτό γιατί αυτά τα τέρατα είναι αγαπημένα παιδιά του κοινού τους αφεντικού, του αρχιναζιστικού πουτινικού καθεστώτος.
Γι αυτό η κατάσταση σήμερα είναι πολύ πολύ ανησυχητική στη χώρα μας. Μόνο μέσα στις δυο τελευταίες μέρες έγιναν τα εξής κόντρα στην παράλυτη πια μεταπολιτευτική δημοκρατία: οι ναζήδες ξυλοφόρτωσαν υπό άμεση ή έμμεση διακομματική ανοχή έναν γνωστό κοινοβουλευτικό, οι δικαστές του Εφετείου της Αθήνας πήραν μια απόφαση που κλείνει την δημοκρατική Αthens Review of Books, γιατί τόλμησε να κατηγορήσει τον πρώην αρχικνίτη υπεξ Κοτζιά για υπερασπιστή των μπρεζνιεφικών καθεστώτων, ένα από τα χέρια του ψευτοεπαναστατικού τραμπουκισμού του καθεστώτος, ο Ρουβίκωνας, έκανε εισβολή στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» για να αφαιρέσει το δικαίωμα παρουσίασης ενός βιβλίου από τον πρώην υπουργό Πάγκαλο. Μάλιστα τα δύο τελευταία χτυπήματα ουσιαστικά αποσιωπήθηκαν. Όλα αυτά την ώρα που ο Τσίπρας έχει ξεκινήσει να απαλλοτριώσει και γενικά να ελέγξει τον τηλεοπτικό Τύπο.
Η εξήγηση για όλα αυτά είναι ότι με επικεφαλής τους ναζί το ελληνικό φιλοπουτινικό κράτος και παρακράτος εφορμάει για να κάνει τη δικτατορία του με το μόνο τρόπο που του επιτρέπεται σ' αυτή τη φάση να το κάνει για να μείνει μέσα στην ΕΕ και να την σαπίσει: Δηλαδή, Δίχως ωμή αστυνομική και στρατιωτική βία, αλλά θεσμικά (Βουλή, δικαστές) και με τη λαϊκή αγανάκτηση (τραμπουκισμοί κάθε είδους) στο όνομα της πατρίδας, της δημοκρατίας και της φτωχολογιάς!
Δημοκράτες, αντισταθείτε, συσπειρωθείτε και σταθείτε δίπλα στην ΟΑΚΚΕ, οργανωθείτε σε αυτήν, παλέψτε ενάντια στους φασίστες και σοσιαλφασίστες και δεθείτε οπωσδήποτε με τον εργαζόμενο λαό και τους ανέργους παλεύοντας ενάντια στο παραγωγικό σαμποτάζ για να μπορέσει να φτιαχτεί ένα πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο που να περιλάβει όλους τους φίλους της δημοκρατίας και της προόδου. Έτσι θα προλάβουμε τα τέρατα κάθε είδους πριν κάνουν τη μεγάλη δικτατορία τους.
Αθήνα, 7/11/2015
*Δημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα μας σήμερα δύο κείμενα: Το ένα είναι μια αναδημοσίευση από παλιότερο άρθρο της Νέας Ανατολής, α.φ. 405/24.5.1998 (http://www.oakke.gr/na1998/na305.pdf- σελ. 12) που παρουσιάζει το αντιδραστικό ιστορικό πλαίσιο του ποντιακού αντιτούρκικου κινήματος και το δεύτερο ένα κείμενο του ιστορικού Γ. Νακρατζά που παρουσιάζει πολύ ισχυρά στοιχεία ενάντια στη θέση περί ποντιακής γενοκτονίας.