Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ψευτοΚΚΕ-ναζί

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ψευτοΚΚΕ-ναζί
Στο πλαί­σιo της δί­κης της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της «Χρυ­σής Αυ­γής» και ε­νώ ε­ξε­τά­ζο­νταν ως μάρτυρες συν­δι­κα­λι­στές του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ της Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης του Περάματος, έ­νας δι­κη­γό­ρος των να­ζί ε­πι­χεί­ρη­σε βρώ­μι­κα να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει πα­λαιό­τε­ρες καταγγελί­ες της Ο­ΑΚ­ΚΕ για κνί­τι­κη βί­α κα­τά ερ­γα­τών, ώ­στε να α­λα­φρώ­σει τη θέ­ση των να­ζι­στών δολο­φόνων πε­λα­τών του, με τη θε­ω­ρί­α «α­φού και οι κνί­τες έ­δερ­ναν άλ­λους, για­τί κα­τη­γο­ρεί­τε μό­νο τη Χρυ­σή Αυ­γή για τη βί­α της;».
Οι ε­ξε­τα­ζό­με­νοι μάρ­τυ­ρες του ψευ­τοΚ­ΚΕ, α­πό την πλευ­ρά τους, α­φού πρώ­τα ι­σχυ­ρί­στη­καν ό­τι η συνδικαλι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα της Ο­ΑΚ­ΚΕ στη Ζώ­νη ά­νοι­ξε κα­τά κά­ποιο τρό­πο τον δρό­μο που ο­δή­γη­σε στη δη­μιουρ­γί­α ρα­τσι­στικού – να­ζι­στι­κού σω­μα­τεί­ου «μό­νο για Έλ­λη­νες», το ο­ποί­ο λει­τουρ­γεί σή­μερα στη Ζώ­νη υ­πό την κτη­νώ­δη α­νο­χή των κνι­τών, έ­φτα­σαν (α­φού πή­ραν γραμ­μή α­πό τον Πε­ρισ­σό) να χαρακτηρίσουν την Ο­ΑΚ­ΚΕ «ορ­γά­νω­ση που προ­ά­γει α­κρο­δεξιές θέ­σεις» και να κά­νουν λό­γο α­κό­μη και για συ­νά­ντη­σή της Ο­ΑΚ­ΚΕ με τον αρχι­να­ζι­στή του Πει­ραιά Λα­γό στο Ι­κό­νιο.
Η Ο­ΑΚ­ΚΕ α­πά­ντη­σε ά­με­σα στο σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό ο­χε­τό του ψευ­τοΚ­ΚΕ με ε­κτε­τα­μέ­νη κα­ταγ­γε­λί­α – ανακοί­νω­σή της, όπου ξε­σκε­πά­ζει έ­να προς έ­να τα κνί­τι­κα κα­τα­σκευά­σμα­τα και α­να­δει­κνύ­ει τον φιλοναζιστικό χα­ρα­κτή­ρα του Πε­ρισ­σού (http://bit.ly/2fNOWoX).
Έ­χει ό­μως μια ση­μα­σί­α να α­να­φερ­θού­με – έ­στω ό­χι ό­σο διε­ξο­δι­κά θα θέ­λαμε – στο ι­στο­ρι­κό της μά­χης για έ­να σω­μα­τεί­ο της πραγ­μα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, τα­ξι­κής α­νε­ξαρ­τη­σί­ας και α­ντι­φα­σι­στι­κής διε­θνι­στι­κής ενότη­τας Ελ­λήνων και με­τα­να­στών ερ­γα­τών στη Ζώ­νη και πώς ήταν το ψευ­τοΚ­ΚΕ, που σκοτώ­νο­ντας με την κά­θε λο­γής ά­με­ση ή έμ­με­ση βί­α του αυ­τή την προ­σπά­θεια, ά­νοιξε τον δρό­μο για την εγκα­τά­στα­ση των να­ζι­στών στο Πέ­ρα­μα.
 
Η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, η πά­λη με το ψευ­τοΚ­ΚΕ και ο αρ­χεια­κός α­ντι­φα­σι­σμός
Η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση των Ερ­γα­τών της Ζώ­νης ή­ταν το α­πο­τέ­λε­σμα ζυ­μώ­σε­ων και συ­ζη­τή­σε­ων πολ­λών χρόνων μέ­σα στη Ζώ­νη του Πε­ρά­μα­τος, που κρα­τή­σανε σχε­δόν 10 χρό­νια πριν τη συ­γκρό­τη­σή της.
Στο συν­δι­κά­το υ­πήρ­χε α­σφυ­κτι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή η­γε­μο­νί­α - δι­κτα­το­ρί­α του ψευ­τοΚ­ΚΕ, η ο­ποί­α εξασφαλιζό­ταν με έμ­με­ση νο­θεί­α, α­φού το Συν­δι­κά­το Με­τάλ­λου Πει­ραιά ή­ταν τό­τε κλα­δι­κό σω­μα­τεί­ο της Αττι­κής, (ε­νώ σή­με­ρα έ­χει γί­νει ό­λης της Ελ­λά­δας!!!) και ό­χι σω­μα­τεί­ο Ζώ­νης, με α­πο­τέ­λε­σμα οι κνί­τες να χρη­σι­μο­ποιούν μια τε­ρά­στια δε­ξα­με­νή χι­λιά­δων με­λών α­πό άλ­λους ερ­γασια­κούς χώ­ρους, και μά­λι­στα χω­ρίς οι υ­πό­λοι­πες συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τάξεις να έ­χουν στη διά­θε­σή τους τον έ­λεγ­χο των μη­τρώ­ων. Έ­τσι κατάφερ­ναν τε­λι­κά, κου­βα­λώ­ντας ό­σους ψη­φο­φό­ρους χρειά­ζο­νταν κά­θε φο­ρά, να έ­χουν πάντα την απόλυτη πλειο­ψη­φί­α.
Το σκη­νι­κό συ­μπλη­ρω­νό­ταν α­πό συ­χνούς τρα­μπου­κι­σμούς, βό­λε­μα η­μέ­τε­ρων που έ­βρι­σκαν με­ρο­κά­μα­το α­νά­λο­γα με το πό­σο κο­ντά στη διοί­κη­ση του κνίτι­κου σω­μα­τεί­ου βρί­σκο­νταν, κα­θώς και λυσ­σα­σμέ­νο σαμπο­τάζ στην α­νά­πτυ­ξη της Ζώ­νης, το ο­ποί­ο έ­παιρ­νε τη μορ­φή των έ­ξω α­πό κά­θε πραγ­μα­τι­κή διά­θεση των ερ­γα­τών ε­πι­βε­βλη­μέ­νων «α­περ­γιών», που ή­ταν ου­σια­στι­κά η­με­ρή­σιες ή πο­λυ­ή­με­ρες «κα­το­χές» του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ στη Ζώ­νη στη διάρ­κεια των ο­ποί­ων αυ­τό κα­τα­κρα­τού­σε τα πλοί­α που ε­πι­σκευά­ζο­νταν ε­κεί κι έ­τσι να διώχνει κά­θε πι­θα­νό μελ­λο­ντι­κό πε­λά­τη, ο ο­ποί­ος έ­φευ­γε τρέ­χο­ντας στην προ­οπτι­κή να πά­ει το πλοί­ο του για φτιά­ξι­μο και να βρε­θεί ό­μη­ρος, κα­τα­στρε­φό­μενος οι­κο­νομικά. Ή­ταν σαν να α­περ­γούν οι εργά­τες ε­νός συ­νερ­γεί­ου αυτο­κι­νή­των και να μην μπο­ρούν οι πε­λά­τες να πά­ρουν τα αυ­το­κί­νη­τα τους για πολ­λές βδο­μά­δες.
Ό­σο η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση – χρε­ο­κο­πί­α της χώ­ρας πλη­σί­α­ζε και τα με­ρο­κάμα­τα λι­γό­στευαν, η ορ­γή πολ­λών ερ­γα­ζο­μέ­νων, α­κό­μη και αν­θρώ­πων που ψή­φι­ζαν συν­δι­κα­λι­στι­κά την πα­ρά­τα­ξη του ψευ­τοΚ­ΚΕ δυ­νά­μω­νε, για­τί η διοί­κη­ση του Συν­δι­κά­του Με­τάλ­λου Πει­ραιά α­πο­κα­λυ­πτό­ταν ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρα ως ο­λι­γαρ­χι­κού – κλει­στού τύ­που συν­δι­κα­λι­στι­κή συμ­μο­ρί­α και κα­τα­στρο­φέ­ας, έ­χα­νε δη­λα­δή την «αί­γλη» της ως έ­στω μια «συ­νε­πής», έ­στω κά­πως «δογ­μα­τι­κή» αλ­λά εν πά­ση πε­ρι­πτώ­σει «φι­λερ­γα­τι­κή» δύ­να­μη.
Η ύ­παρ­ξη του ΕΡ­ΓΑΣ, συν­δι­κα­λι­στι­κής πα­ρά­τα­ξης της Ο­ΑΚ­ΚΕ στη Ζώ­νη α­πό τη δε­κα­ε­τί­α του ’80, ως δύνα­μης ερ­γα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, α­ντιερ­γο­δο­τι­κής αλλά και α­ντι­σο­σιαλ­φα­σι­στι­κής πά­λης, εί­χε γο­νι­μο­ποι­ή­σει με τα χρό­νια ερ­γατι­κές συ­νει­δή­σεις στο να μπο­ρούν να βλέ­πουν τους κνί­τες ό­χι ως α­ρι­στερά που έ­στω κάνει λά­θη, αλ­λά ως μια α­ντερ­γα­τι­κή δύ­να­μη μέ­σα στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα.
Λί­γο λοι­πόν πριν σκά­σει η κρί­ση και το πρώ­το μνη­μό­νιο κι ε­νώ ή­δη η Ζώ­νη πέ­θαι­νε πα­ρα­γω­γι­κά, ώ­στε να εί­ναι έ­τοι­μοι να πα­ρα­δο­θεί στα α­φε­ντι­κά των κνι­τών, τους Κι­νέ­ζους φα­σί­στες κρα­τι­κούς κα­πι­τα­λι­στές που πα­ρι­στάνουν τους «κομ­μου­νι­στές», το α­ντι­ΠΑ­ΜΕ ρεύ­μα για ερ­γα­τι­κή δη­μο­κρα­τί­α, σω­τηρί­α και α­νά­πτυξη της Ζώ­νης έ­σπα­σε για πρώ­τη φο­ρά τα στε­νά ό­ρια προ­ο­δευτι­κών μειο­ψη­φιών και α­πέ­κτη­σε μα­ζι­κό­τη­τα.
Το ι­στο­ρι­κό αυ­τής της συ­γκι­νη­τι­κής προ­σπά­θειας των ερ­γα­τών της Ζώ­νης, εμ­βλη­μα­τι­κού τμή­μα­τος της ερ­γα­τι­κής τά­ξης της χώ­ρας, να χει­ρα­φε­τη­θούν και να πά­ρουν τη ζω­ή τους στα χέ­ρια τους τη στιγ­μή της μεγα­λύ­τε­ρης κατα­στρο­φής και της χώ­ρας και Ζώ­νης έ­χει πε­ρι­γρα­φεί – αν και ό­χι ό­σο διε­ξοδι­κά θα θέ­λα­με κι ε­μείς οι ί­διοι – σε άρ­θρα της Νέ­ας Α­να­το­λής α­πό το φθι­νόπω­ρο του 2009, ό­ταν και πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η πρώ­τη σύ­σκε­ψη για την ί­δρυ­ση της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης και στη συ­νέ­χεια μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις 300 και 400 ατόμων α­ντίστοι­χα.
Εν­δει­κτι­κά, α­να­φέ­ρου­με τα άρ­θρα «Με­γά­λες Στιγ­μές στη Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώ­νη του Πε­ρά­μα­τος» (http://www.oakke.gr/na447/perama447.htm) και «Η Η­ρω­ι­κή Μά­χη της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης της Ζώ­νης Συνεχίζε­ται – Ο Σο­σιαλ­φα­σι­σμός Δεν Θα Πε­ρά­σει (http://www.oakke.gr/na449/zoni449.htm), που α­φο­ρούν τα πρώ­τα βή­μα­τα της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης και το όρ­γιο υπο­νό­μευ­σής της α­πό το ψευ­τοΚ­ΚΕ, τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το ΠΑ­ΣΟΚ και τη ΝΔ, κα­θώς κι α­πό ένα με­γά­λο τμή­μα της ερ­γο­δο­σί­ας το ο­ποί­ο ή­ταν ορ­γι­σμέ­νο για τον ι­σχυρό ρό­λο που εί­χε ο τα­ξι­κός ΕΡ­ΓΑΣ μέ­σα στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση.
Κόμ­βος ω­στό­σο στην πο­ρεί­α της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης ή­ταν η α­νοι­χτή συ­γκέ­ντρω­σή της στο Ι­κό­νιο στις 17 του Φλε­βά­ρη του 2010. Πρό­κει­ται για ιστο­ρι­κή συ­γκέ­ντρω­ση για το σύγ­χρο­νο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα της χώ­ρας, κυρίως για τον λό­γο ότι έ­δω­σε α­νοι­χτό χα­στού­κι στους να­ζι­στές – ρα­τσι­στές της Χρυ­σής Αυ­γής, οι ο­ποί­οι προ­σπά­θη­σαν με το ζό­ρι να ε­πι­βά­λουν ε­κεί την πα­ρου­σί­α και τη δήθεν «φι­λί­α» τους. Οι α­ντι­φασί­στες εργάτες τους εί­χαν κα­ταγ­γεί­λει πριν α­κό­μη διε­ξα­χθεί η συ­γκέ­ντρω­ση, τους εί­χαν πε­τά­ξει στα μού­τρα τη βρώ­μι­κη «αλ­λη­λεγ­γύ­η» τους και τους εί­χαν α­πα­γο­ρεύ­σει να εμ­φα­νι­στούν. Αλ­λά ό­ταν αυ­τοί εμ­φα­νί­στη­καν, με ε­πι­κε­φα­λής τον Πα­να­γιώ­τα­ρο, τους α­πώ­θη­σε με μαζική κι­νη­το­ποί­η­ση των συ­γκε­ντρω­μέ­νων.
 
Α­νέ­φε­ρε τό­τε το ρε­πορ­τάζ της Νέ­ας Α­να­το­λής (http://www.oakke.gr/na453_4/zoni453_4.htm ):
Η πά­λη ε­νά­ντια στους να­ζί προ­βο­κά­το­ρες και το φιά­σκο τους
Η προ­βο­κά­τσια της Χρυ­σής Αυ­γής άρ­χι­σε με την α­νάρ­τη­ση στην ι­στο­σε­λίδα της το­πι­κής ορ­γά­νω­σης του Πει­ραιά της Χρυ­σής Αυ­γής της α­φί­σας της Αυ­τοορ­γά­νω­σης -η ο­ποί­α κα­λού­σε στη συ­γκέ­ντρω­ση της 17/2- με ταυ­τό­χρο­νη ρη­τή υ­ποστή­ρι­ξη του α­γώ­να της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης κα­τά του «κομ­μου­νι­στι­κού ΠΑ­ΜΕ». Αυ­τή η ανάρ­τη­ση έ­γι­νε στις 13/2 δη­λαδή 2 μέ­ρες α­φό­του κολ­λή­θη­κε η α­φί­σα της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης στον Πει­ραιά. Η αναρ­τη­μέ­νη α­πό τους να­ζι­στές α­φί­σα ή­ταν η φω­το­γρα­φί­α μιας γνή­σιας α­φί­σας που εί­χε ξε­κολ­λη­θεί α­πό έ­ναν τοί­χο. Το Συντο­νι­στι­κό πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε συ­μπτω­μα­τι­κά την ύ­παρ­ξη της α­νάρ­τη­σης στις 15/3 το βρά­δυ για­τί η πο­λυ­σύ­χνα­στη κε­ντρι­κή ι­στο­σε­λί­δα της Χρ. Αυ­γής δεν την εί­χε α­ναρ­τή­σει προ­φα­νώς για να μεί­νει η «συμπαρά­στα­ση» κρυ­φή ως το τέλος και το Συ­ντο­νι­στι­κό να βρε­θεί προ εκ­πλή­ξε­ως τη μέ­ρα της συγκέντρωσης μπρο­στά σε μια μα­ζι­κή πα­ρου­σί­α να­ζι­στών.
Το Συ­ντο­νι­στι­κό της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης έ­κρι­νε ό­τι ε­πρό­κει­το ό­ντως για μεγά­λη προ­βο­κά­τσια. Και μό­νο το ΠΑΜΕ μπο­ρεί να ω­φε­λη­θεί α­πό αυ­τήν την προ­βοκά­τσια για­τί βρί­σκε­ται σε με­γά­λη α­πο­μό­νω­ση στη Ζώ­νη αυτή τη στιγ­μή. (…) Πο­τέ το ΠΑ­ΜΕ στη Ζώ­νη και το ψευ­τοΚ­ΚΕ γε­νι­κά δεν έ­χουν ε­νο­χλή­σει πο­λιτι­κά αυ­τούς τους κα­νί­βα­λους. Το μό­νο που έ­χει κά­νει το ψευ­τοΚ­ΚΕ εί­ναι να δη­λώ­νει σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση ό­τι είναι α­ντί­θε­το στο να βγει ε­κτός νό­μου αυ­τή η να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α. Αυ­τή η α­μοι­βαί­α μη ε­χθρι­κή στά­ση εξηγεί­ται α­πό έ­να πράγ­μα, ό­τι με ε­ξαί­ρε­ση τη δια­φο­ρε­τι­κή στά­ση τους α­πέ­να­ντι στους με­τα­νά­στες, έχουν την ί­δια διε­θνή γραμ­μή, δη­λα­δή εί­ναι ε­να­ντί­ον της ΕΕ και υ­πέρ της α­ντι­δυ­τι­κής πο­λι­τι­κής του νε­ο­να­ζι­στι­κού ά­ξο­να Ρω­σί­ας- Κίνας.
Α­ντί­θε­τα ό­λοι ξέ­ρουν τη με­τω­πι­κή και α­νει­ρή­νευ­τη πά­λη της Ο­ΑΚ­ΚΕ με τη Χρυ­σή Αυ­γή σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα και ι­δί­ως για να βγει αυ­τή ε­κτός νό­μου. Στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση ο ΕΡ­ΓΑΣ (η συν­δι­κα­λι­στι­κή πα­ρά­τα­ξη της ΟΑΚΚΕ) εί­ναι μια μικρή μειο­ψη­φί­α μέ­σα σε έ­να με­γά­λο κί­νη­μα α­νε­ξάρ­τη­των α­πό πο­λι­τι­κές παρα­τά­ξεις εργατών αλ­λά ό­λοι ξέρουν το κύ­ρος που έ­χει ε­κεί, ό­χι μό­νο για το η­θι­κό α­νά­στη­μα του αλ­λά και για­τί ε­δώ και χρό­νια ο ΕΡ­ΓΑΣ πριν α­πό κά­θε άλλο ερ­γά­τη έ­βα­λε ζή­τη­μα δη­μιουρ­γί­ας σω­μα­τεί­ου Ζώ­νης. Πως λοι­πόν ήρ­θε ξαφ­νι­κά στους χρυ­σαυ­γί­τες η έ­μπνευ­ση να γί­νουν τό­σο θερ­μοί υ­πο­στη­ρι­χτές ε­νός ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος μό­νο και μό­νο ε­πει­δή αυ­τό τα βά­ζει με το «κομ­μου­νι­στι­κό ΠΑ­ΜΕ» την ώ­ρα που υ­πάρ­χουν μέ­σα στην Αυτοοργάνω­ση οι ε­ντε­λώς εχθρι­κοί τους πραγ­μα­τι­κοί κομ­μου­νι­στές του ΕΡ­ΓΑΣ; Αυ­τά ε­ξη­γού­νται μό­νο από μια προ­βο­κά­τσια.
Να για­τί το συ­ντο­νιστι­κό συ­νε­δρί­α­σε έ­κτα­κτα στις 16/3 και πή­ρε ο­μόφω­να την α­πό­φα­ση να καταγγεί­λει σαν προ­βο­κα­τό­ρι­κη την α­να­κοί­νω­ση της Χρυ­σής Αυ­γής και να εκ­δώ­σει τη γνω­στή πια σε ό­λους κα­ταγ­γε­λί­α που χα­ρα­κτηρί­ζει τη Χρυ­σή Αυ­γή ρα­τσι­στι­κή και «ά­κρως α­νε­πι­θύ­μη­τη» σε κά­θε α­γώνα της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης.
Πα­ρό­λη αυ­τήν την πά­νω α­πό σα­φή κα­τα­δί­κη και α­πο­δο­κι­μα­σί­α οι χρυ­σαυ­γίτες ήρ­θαν με 15 ά­το­μα και επικε­φα­λής τους τον μα­χαι­ρο­βγάλ­τη υ­παρ­χη­γό της Χ.Α Πα­να­γιώ­τα­ρο έ­ξω α­πό το χώ­ρο της συ­γκέ­ντρω­σης μι­σή ώ­ρα πριν αυ­τή ξε­κι­νήσει για να συμ­μετέ­χουν σε αυ­τή. Προ­φα­νώς ε­πε­δί­ω­καν να τρα­βή­ξουν κά­ποια φωτο­γρα­φί­α της συ­γκέ­ντρω­σης με κά­ποιες φά­τσες τους μέ­σα σε αυ­τήν για να την λε­ρώ­σουν. Κο­ντά στο χώρο ήρ­θαν 5 ά­το­μα και οι υ­πό­λοι­ποι έ­μει­ναν μα­κρύ­τε­ρα. Σχε­δόν ό­λοι ή­ταν με μαύ­ρα κα­πε­λά­κια, μαύ­ρα ρού­χα και μαύ­ρες φυσιο­γνω­μί­ες αλ­λά χω­ρίς (φα­νε­ρή) στρα­τιω­τι­κή ε­ξάρ­τη­ση. Τα μέ­λη του Συ­ντο­νιστι­κού τους έ­δω­σαν την α­να­κοί­νω­ση και τους κά­λε­σαν να φύ­γουν. Αυ­τοί α­πο­μακρύν­θη­καν λί­γο και άρ­χι­σαν να επικοι­νω­νούν με τα κι­νη­τά τους προ­φα­νώς με τους ε­ντο­λείς τους. Σε λίγο εμ­φα­νί­στη­καν και εί­παν στο Συντονι­στι­κό ό­τι ε­δώ έρ­χο­νται ό­χι σαν Χ. Αυ­γή αλ­λά ε­πει­δή τους κά­λε­σε στη συ­γκέ­ντρωση ο φί­λος τους α­ντι­δή­μαρ­χος του Πε­ρά­μα­τος Πα­ντε­λε­ά­κος (Ο ρό­λος αυ­τού του Πα­ντε­λε­ά­κου μέ­νει να διε­ρευ­νη­θεί). Οι ερ­γά­τες τους α­πά­ντη­σαν ό­τι δεν τους εν­δια­φέ­ρει κα­νέ­νας Πα­ντε­λε­ά­κος αλ­λά η α­πό­φα­ση της Συ­ντο­νι­στι­κής και τους κά­λε­σαν για μια α­κό­μα φο­ρά να φύ­γουν και ό­τι εν πά­σει πε­ρι­πτώ­σει δεν θα μπει κα­νείς μέ­σα. Οι Χρυσαυγίτες κά­θι­σαν σε α­πό­στα­ση 50 μέ­τρων α­πό την πύ­λη του γη­πέ­δου. Στην πύ­λη του σταδίου έ­μει­νε μια μι­κρή πε­ρι­φρού­ρη­ση α­πό την Αυ­το­ορ­γά­νω­ση και η εκ­δή­λω­ση άρ­χι­σε με το προ­ε­δρεί­ο της συγκέ­ντρω­σης να κα­ταγ­γέλ­λει την να­ζι­στι­κή Χ Α και να δια­βά­ζει την α­πό­φα­ση του Συ­ντο­νι­στι­κού.
Σε λί­γη ώ­ρα κά­ποιος α­πό τους χρυ­σαυ­γί­τες με άλ­λη εμ­φά­νι­ση: α­λο­γο­ου­ρά, α­ξύ­ρι­στος, α­νοι­χτό­τε­ρα ρού­χα, τρύ­πω­σε σαν δή­θεν ά­σχε­τος στην αί­θου­σα. Η δεύ­τε­ρη σει­ρά ό­μως της πε­ρι­φρού­ρη­σης τον τσί­μπη­σε που προ­σπα­θού­σε να μαγνη­το­φω­νή­σει τις ο­μι­λί­ες, τον πή­ρε πα­ρα­μάσχα­λα και τον έ­βγα­λε στο λεφτό έ­ξω α­πό τον χώ­ρο του γη­πέ­δου. Την ί­δια ε­κεί­νη στιγ­μή έ­νας άλ­λος να­ζιστής προ­σπα­θού­σε να μπει α­πό μια άλ­λη διπλα­νή εί­σο­δο. Έ­νας πε­ρι­φρουρη­τής του έ­φρα­ξε τον δρό­μο και του εί­πε : Δεν περ­νάς φα­σί­στα. Και δεν πέ­ρα­σε. Τό­τε ήρ­θαν και οι άλ­λοι χρυ­σαυ­γί­τες και κα­νά δυο άρ­χι­σαν άρ­χι­σαν να κά­νουν κά­ποιο θό­ρυ­βο και να δια­μαρ­τύ­ρο­νται για τους «κα­κούς τρό­πους» της περι­φρού­ρη­σης. Με το που ά­κου­σαν τις φω­νές βγή­καν στο λε­φτό έ­ξω α­πό την αί­θου­σα ε­κα­τό ά­το­μα και με­ρι­κοί άρ­χι­σαν να φω­νά­ζουν: «έ­ξω φα­σι­στές, έ­ξω ναζι­στές» ε­νώ αρ­κε­τοί ερ­γά­τες που ως πριν δεν ή­θε­λαν βί­αια ε­πει­σό­δια ήταν έτοι­μοι να τους ορ­μή­σουν για­τί κα­τά­λα­βαν ό­τι ή­θε­λαν να χα­λά­σουν τη συ­γκέ­ντρω­ση. Τό­τε ε­πέμ­βη­κε μια μι­κρή α­στυ­νο­μι­κή δύ­να­μη που ή­ταν ε­κεί για να προ­στα­τέ­ψει τους Χρυ­σαυ­γί­τες. Λί­γο με­τά αυ­τοί έ­φυ­γαν για τα κα­λά και η συ­γκέ­ντρω­ση συ­νε­χί­στη­κε κα­νο­νι­κά.
(…)Την άλ­λη μέ­ρα κά­ποια μέ­λη του ΠΑ­ΜΕ φά­νη­καν κα­λά ε­νη­με­ρω­μέ­να για την προ­βο­κά­τσια της ΧΑ και προ­σπά­θη­σαν να πουν ό­τι η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση εί­ναι με τη ΧΑ. Οι κα­θο­δη­γη­τές τους δεν τους είχαν πει ό­μως ού­τε για την κα­ταγ­γε­λί­α της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης, ούτε για το ξω­πέ­ταγ­μα των χρυσαυγιτών α­πό την συ­γκέ­ντρω­ση. Ό­ταν έ­μα­θαν τι έ­γι­νε το βού­λω­σαν.
 
Στην ί­δια α­νάρ­τη­ση της Νέ­ας Α­να­το­λής δη­μο­σιευό­ταν και η α­να­κοί­νω­ση του συ­ντο­νι­στι­κού της Αυτοοργάνω­σης, με την ο­ποί­α κα­ταγ­γελ­λό­ταν η προ­βοκά­τσια των να­ζι­στών.
Ε­ΚΤΑ­ΚΤΗ Α­ΝΑ­ΚΟΙ­ΝΩ­ΣΗ ΤΟΥ ΣΥ­ΝΤΟ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΟΥ ΤΗΣ
Αυ­το­ορ­γά­νω­σης των ερ­γα­τών της Ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης
Ο­μό­φω­νη α­πό­φα­ση-κα­ταγ­γε­λί­α του Συ­ντο­νι­στι­κού της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης των ερ­γα­τών της Ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης ε­νά­ντια στην προ­βο­κά­τσια που ε­πε­χείρη­σαν οι να­ζι­στές της Χρυ­σής Αυ­γής λί­γο πριν την συγκέντρωση της 17/2 στο Πέ­ρα­μα.
Το κεί­με­νο της α­πό­φα­σης έ­χει ως ε­ξής:
Α­ΝΑ­ΚΟΙ­ΝΩ­ΣΗ
Πλη­ρο­φο­ρη­θή­κα­με ό­τι η το­πι­κή ορ­γά­νω­ση του Πει­ραιά της «Χρυ­σής Αυ­γής» α­νάρ­τη­σε στην ι­στο­σε­λί­δα της την α­να­κοί­νω­ση-α­φί­σα με την ο­ποί­α κα­λού­με στη συ­γκέ­ντρω­ση μας της 17 του Φλε­βά­ρη στο Πέ­ρα­μα και δηλώ­νει πως υ­πο­στη­ρίζει τον α­γώ­να μας κα­τά του «κομ­μου­νι­στι­κού ΠΑ­ΜΕ».
Η αυ­το­ορ­γά­νω­ση χα­ρα­κτη­ρί­ζει προ­βο­κα­τό­ρι­κη αυ­τήν την α­να­κοί­νω­ση και θε­ω­ρεί ό­τι έ­χει σαν στό­χο να εμφα­νί­σει τους ερ­γά­τες της Ζώ­νης σαν σύμμα­χους μιας ρα­τσι­στι­κής ορ­γά­νω­σης και σαν α­ντι­κομ­μου­νι­στές.
Οι ερ­γά­τες της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης δί­νουν πά­λη για την ε­πι­βί­ω­ση τους που ση­μαί­νει πά­λη για την α­νά­πτυ­ξη της Ζώ­νης και ό­λης της χώ­ρας και πά­λη για την ε­νό­τη­τα ό­λων των ερ­γα­τών και για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δημοκρα­τί­α στο χώ­ρο δου­λειά μας. Σε αυ­τόν τον τα­ξι­κό, δη­μο­κρα­τι­κό και πα­τριω­τι­κό μας α­γώνα θέ­λου­με σαν συ­μπα­ρα­στά­τες μας ό­λους τους αν­θρώ­πους που ό­πως και ε­μείς οι ί­διοι έ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές πο­λι­τι­κές και ι­δε­ο­λο­γι­κές α­πό­ψεις ο­πό­τε ανά­με­σά τους και κομ­μου­νι­στές . Οι μό­νοι που δεν μπο­ρούν να χω­ρέ­σουν σε έ­να τέ­τοιο α­γώ­να εί­ναι οι ρα­τσι­στές της Χρυ­σής Αυ­γής που μό­νο δια­σπούν την ερ­γα­τι­κή τά­ξη και α­πε­χθά­νο­νται τη δη­μο­κρα­τί­α.
Δη­λώ­νου­με πως δεν θέ­λου­με την στή­ρι­ξή τους και θε­ω­ρού­με ά­κρως α­νε­πιθύ­μη­τη την πα­ρου­σί­α των ρα­τσι­στών της Χρυ­σής Αυ­γής στις ό­ποιες εκ­δη­λώ­σεις του α­γώ­να μας.
 
Η τρα­μπού­κι­κη ε­πί­θε­ση – σταθ­μός του Α­πρί­λη του 2010
Α­φού οι σο­σιαλ­φα­σί­στες του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ εί­χαν φά­ει τα μού­τρα τους με τη χρυ­σαυ­γί­τι­κη προβοκάτσια που η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση τους τη γύ­ρισε μπού­με­ραν­κ, δεί­χνο­ντας ψη­λά α­ντι­φα­σι­στι­κά αντανακλα­στι­κά, οι ερ­γά­τες α­να­θάρ­ρη­σαν α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο και πύ­κνω­ναν τις γραμ­μές της.
Οι κνί­τες, α­πό την άλ­λη σκύ­λια­ζαν και α­πει­λού­σαν κά­θε μέ­ρα και πε­ρισ­σότε­ρο, δεί­χνο­ντας α­νοι­χτά το ε­πί της ου­σί­ας α­κρο­δε­ξιό τους πρό­σω­πο, α­πειλώ­ντας ερ­γά­τες ό­τι ε­άν υ­πο­γρά­ψουν για σω­μα­τεί­ο Ζώ­νης δεν θα ξα­να­πιά­σουν δου­λειά, εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι την ή­δη τό­τε βαριά α­νερ­γί­α ε­κα­το­ντά­δων ερ­γα­τών.
Στις 30 Α­πρι­λί­ου του 2010, δύ­ο και κά­τι μή­νες με­τά την ι­στο­ρι­κή συ­γκέ­ντρω­ση στο Ι­κό­νιο, 20 ερ­γά­τες – μέ­λη της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης εί­χαν ξε­κι­νή­σει α­πό το ξη­μέ­ρω­μα να μοι­ρά­ζουν προ­κή­ρυ­ξη στην πύ­λη της Ζώ­νης στο Πέ­ρα­μα, με την οποί­α ξε­σκέ­πα­ζαν τις συ­κο­φα­ντί­ες, τους τρα­μπου­κι­σμούς και τους α­ντερ­γα­τικούς εκβιασμούς του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ. Κα­λού­σαν τους ερ­γά­τες να πυ­κνώσουν τις γραμ­μές της Αυτοοργάνωσης και να δώ­σουν την τε­λι­κή ώ­θη­ση για τη δη­μιουρ­γί­α του ερ­γα­τι­κού δη­μο­κρα­τι­κού – τα­ξι­κού σω­μα­τεί­ου Ζώ­νης, που θα έκ­φρα­ζε την πλειο­ψη­φί­α των ερ­γα­ζό­με­νων και θα τέ­λειω­νε μια κι έ­ξω την αντεργα­τι­κή, τρα­μπού­κικη συν­δι­κα­λι­στι­κή δι­χτα­το­ρί­α των κνι­τών.
Τό­τε, μα­κριά α­πό τα φώ­τα της κα­θε­στω­τι­κής δη­μο­σιο­γρα­φι­κής δη­μο­σιό­τητας, με την ο­ποί­α οι κνί­τες έ­χουν α­γα­στές σχέ­σεις ό­σο και αν πα­ρι­στά­νουν το «ε­πα­να­στα­τι­κό» κόμ­μα, μια δρά­κα 50 τρα­μπού­κων του ψευτοΚ­ΚΕ ε­πι­τέ­θη­κε με χυ­δαί­ες βρι­σιές και μορ­φή να­ζι­στι­κού τάγμα­τος ε­φό­δου στα μέ­λη της Αυτοοργάνωσης που μοί­ρα­ζαν την προ­κή­ρυ­ξη, μα­τώ­νο­ντας δύ­ο εξ αυ­τών και στέλνο­ντας τον έ­να στο νοσο­κο­μεί­ο με τραύ­μα στο κε­φά­λι.
 
Η α­φί­σα – κα­ταγ­γε­λί­α του φα­σι­στι­κού τρα­μπου­κι­σμού του ψευ­τοΚ­ΚΕ, την ο­ποί­α η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση κόλλησε σε ό­λο τον Πει­ραιά και έ­κα­νε αί­σθη­ση, ανέ­φε­ρε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά:
«Φα­σι­στι­κή, α­πρό­κλη­τη ε­πί­θε­ση δέ­χτη­καν το πρω­ί της Πα­ρα­σκευ­ής 30/4 μέ­λη της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης των Ερ­γα­τών της Ε­πι­σκευα­στι­κής Ζώ­νης Πε­ρά­μα­τος α­πό ομά­δα τρα­μπού­κων της διοί­κη­σης του Συν­δι­κά­του Μετάλ­λου (ΠΑ­ΜΕ). Η Αυ­το­οργά­νω­ση ή­ταν στην πύ­λη της Ζώ­νης α­πό τις 5:30 το πρω­ί και μοί­ρα­ζε προ­κή­ρυ­ξη που α­πα­ντού­σε σε συ­κο­φα­ντί­ες της διοί­κη­σης του συν­δι­κά­του ε­να­ντί­ον της. Κα­τά τις 6 πμ εμ­φα­νί­στη­καν 5 ά­το­μα α­πό τη διοί­κη­ση και α­παί­τη­σαν να φύ­γουν α­πό ε­κεί για­τί θα μοί­ρα­ζαν οι ί­διοι προκή­ρυ­ξη του συν­δι­κά­του. Αυτή ή­ταν μια πρω­το­φα­νής α­παί­τη­ση. Πά­ντα ό­ταν κά­ποιος ερ­χό­ταν δεύ­τε­ρος για να μοι­ρά­σει προ­κή­ρυ­ξη στην πύ­λη πή­γαι­νε μπρο­στά ή πί­σω α­πό τον άλ­λο που ήδη μοί­ρα­ζε.
Οι ερ­γά­τες της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης α­πά­ντη­σαν ό­τι δεν θα υ­πέ­κυ­πταν σε αυ­τήν την πα­ρά­λο­γη α­παί­τη­ση που εί­χε μό­νο έ­να νό­η­μα και έ­να στό­χο, την τα­πεί­νωση και την υ­πο­τα­γή τους. Με­τά α­πό λί­γη ώ­ρα η διοί­κη­ση μά­ζε­ψε τα μέ­λη που έ­χει το ΠΑ­ΜΕ στη Ζώ­νη (κα­μί­α 50α­ρια) και ε­πι­τέ­θη­κε στους 20 ερ­γά­τες της Αυτο­ορ­γά­νω­σης με στυλ χι­τλε­ρι­κού τάγ­μα­τος ε­φό­δου δη­λα­δή με γρον­θο­κο­πή­ματα που συνοδεύονταν α­πό υ­στε­ρι­κές κραυ­γές και βρι­σιές. Δύ­ο μέ­λη της Αυ­τοορ­γά­νω­σης τραυ­μα­τί­στη­καν ενώ έ­να α­πό αυ­τά με­τα­φέρ­θη­κε στο νο­σο­κο­μεί­ο με αι­μορ­ρα­γί­α α­πό τα τραύμα­τα στο κε­φά­λι.
Αυ­τή η φα­σι­στι­κή ε­πί­θε­ση θα με­τα­τρα­πεί σε μπού­με­ρα­γκ για­τί οι ερ­γά­τες της Ζώ­νης έ­χουν κου­ρα­στεί και σι­χα­θεί αυ­τή τη συμ­μο­ρί­α που δε­κα­ε­τί­ες τώ­ρα κα­τα­δυ­να­στεύ­ει και κα­τα­στρέ­φει τη ζω­ή τους με το να κά­νει εκβια­σμούς στη δου­λειά, με το να τους α­φή­νει ά­νερ­γους διώ­χνο­ντας τα κα­ρά­βια και με το να α­σκεί νο­θεί­α και βί­α στις ε­κλο­γές…
…Η α­ντί­στα­ση σε αυ­τή την τρο­μο­κρα­τί­α δεν εί­ναι μό­νο έ­να τε­ρά­στιο ζήτη­μα στοι­χειώ­δους συν­δι­κα­λι­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας στη χώ­ρα μας εί­ναι και ένα ζή­τη­μα ε­πι­βί­ω­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις συν­θή­κες της με­γά­λης ανερ­γί­ας και των νέ­ων μέ­τρων πεί­νας που φέρ­νει η χρε­ω­κοπί­α της χώ­ρας. Για να ζή­σει η ερ­γα­τι­κή τά­ξη πρέ­πει α­πό τη μια να α­ντι­στα­θεί στα νέ­α μέ­τρα πεί­νας και υ­πο­χρε­ω­τι­κής α­νερ­γί­ας και α­πό την άλ­λη να παλέψει για να υ­πάρ­χει βιο­μηχα­νι­κή α­νά­πτυ­ξη και να στα­μα­τή­σει το σα­μπο­τάζ σε βιο­μη­χα­νι­κές και σε γενικό­τε­ρες ε­πεν­δύ­σεις με διά­φο­ρα ψευ­το­οι­κο­λο­γι­κά, ψευ­το­τα­ξι­κά και γρα­φειο­κρα­τι­κά προ­σχή­μα­τα. Η πιο με­γά­λη αι­τί­α της χρε­ω­κο­πί­ας της χώ­ρας μας πι­στεύ­ου­με εί­ναι η α­πο­βιο­μη­χά­νι­ση. Χω­ρίς βιομη­χα­νί­α δεν υπάρ­χει ούτε ερ­γα­τι­κή τά­ξη, ού­τε τα­ξι­κή πά­λη, ού­τε μελ­λο­ντι­κή κοι­νω­νί­α ι­σό­τη­τας παρά μό­νο μια μό­νι­μη βαρ­βα­ρό­τη­τα και κα­νι­βα­λι­σμός» (http://www.oakke.gr/na456/zoni456.htm).
Αυ­τή την τρα­μπού­κι­κη, φα­σι­στι­κή ε­νέρ­γεια το ψευ­τοΚ­ΚΕ, διά στό­μα­τος του το­πι­κού του αρ­χι­ψεύ­τη τρα­μπού­κου Που­λι­κό­γιαν­νη την αρ­νή­θη­κε, α­φού εί­πε ό­τι δεν έ­γι­νε πο­τέ. Α­πέ­δει­ξε έ­τσι πό­σο έ­νο­χο εί­ναι και πόσο α­δυ­να­τεί να την υ­πε­ρα­σπι­στεί μπρο­στά στο λα­ό, α­κρι­βώς για­τί εκ­προ­σω­πεί το ά­δι­κο κι ό­χι το εργατικό δί­κιο. Μ’ αυ­τή του την άρνη­ση, ξε­φτι­λί­ζε­ται δε και το υ­πο­κρι­τι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα των κνι­τών ό­τι η Αυτοορ­γά­νω­ση ή­ταν «πρό­δρο­μος» των να­ζί της «Χρυ­σής Αυ­γής», α­φού σ’ αυ­τή την πε­ρί­πτω­ση οι κνί­τες δεν θα είχαν κα­νέ­να λό­γο να μη δη­λώ­σουν στε­ντό­ρεια τη φω­νή ό­τι έ­δει­ραν να­ζι­στές ή φι­λο­να­ζιστές.
Το ε­πι­χεί­ρη­μα του Που­λι­κό­γιαν­νη ή­ταν ό­τι α­πό­δει­ξη πως δεν υ­πήρ­ξε ξύλο και βί­α εί­ναι ό­τι δεν υ­πάρ­χει ανά­λο­γη κα­ταγ­γε­λί­α της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης κατά του ΠΑ­ΜΕ στο βι­βλί­ο συμ­βά­ντων του Λι­με­νι­κού. Ό­μως κι εδώ ο κνί­της προ­βοκά­το­ρας κά­νει πως ξε­χνά ό­τι η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση εί­χε εκ­δώ­σει με­τα­ξύ άλ­λων και καταγγελί­α κα­τά ε­νός ρε­πορ­τάζ του Βή­μα­τος, στο ο­ποί­ο γι­νό­ταν λό­γος για α­πό­πει­ρα κα­ταγ­γε­λί­ας του περιστα­τι­κού στο Λι­με­νι­κό. Α­νέ­φε­ρε τό­τε η Αυτο­ορ­γά­νω­ση: Στο «Βή­μα» της Τε­τάρ­της 5/5 δη­μο­σιεύ­τη­κε έ­να γε­μά­το φρι­κτά ψέ­μα­τα προβο­κα­τό­ρι­κο άρ­θρο κα­τά της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης που την εμ­φα­νί­ζει σαν έ­να διασπαστι­κό α­ντι­σύν­δε­σμο της ερ­γο­δο­σί­ας , που τά­χα κά­λε­σε το λιμε­νι­κό για βο­ή­θεια ε­να­ντί­ον του ΠΑ­ΜΕ, ενώ ο αρ­θρο­γρά­φος κα­λεί την α­στυ­νομί­α να ε­πέμ­βει υ­πέρ της Αυ­το­ορ­γά­νω­σης. Πρό­κει­ται για μια προβοκάτσια υ­πέρ του ΠΑ­ΜΕ και της φι­λι­κής του ερ­γο­δο­σί­ας στη Ζώ­νη. Η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση ό­χι μό­νο δεν ζή­τη­σε πο­τέ την ε­πέμ­βα­ση ο­ποιου­δή­πο­τε λι­με­νι­κού, ό­χι μό­νο δεν θέ­λει την ε­πέμ­βα­ση κα­μιάς αστυνο­μί­ας, αλ­λά δί­νει μια πά­λη με πο­λι­τι­κά μέ­σα που περ­νά­ει μέ­σα α­πό την ε­νό­τη­τα ό­λου του κλάδου για έ­να και μόνο έ­να τα­ξι­κό και δη­μο­κρα­τι­κό σω­μα­τεί­ο. Γι’ αυ­τό η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση έ­χει κερδίσει την καρ­διά της Ζώ­νης. Γι’ αυ­τό οι προ­βο­κά­το­ρες δεν θα πε­ρά­σουν (http://autoorganosizonisperama.blogspot.gr/2011/01/blog-post_3870.html).
Η α­λή­θεια εί­ναι πά­ντα ε­πα­να­στα­τι­κή, έ­λε­γε ο γραμ­μα­τέ­ας του ε­πα­να­στατι­κού, τρι­το­διε­θνι­στι­κού ΚΚ Ι­τα­λί­ας Α­ντό­νιο Γκράμ­σι, δε­σμώ­της και τε­λι­κά θύ­μα του μου­σο­λι­νι­κού φα­σι­σμού. Κρύ­βο­ντας και δια­στρε­βλώ­νο­ντας την α­λήθεια με τον πιο ω­μό τρό­πο, ό­πως α­κρι­βώς δίδα­σκαν οι πιο να­ζι­στές και φασί­στες α­ντι­κομ­μου­νι­στές θε­ω­ρη­τι­κοί, με πρώ­το τον Γκέ­μπελ­ς, οι κνί­τες α­πλώς α­πο­δει­κνύ­ουν πό­σο βα­θιά, ά­κρα δε­ξιά στέ­κο­νται στο ι­στο­ρι­κό ο­δό­φραγ­μα α­νά­με­σα στην πρό­ο­δο και στη συ­ντή­ρη­ση, στη δη­μο­κρα­τί­α και στο φα­σι­σμό, στην επα­νά­στα­ση και στην α­ντε­πα­νά­στα­ση.
 
Το α­ντι­φα­σι­στι­κό κα­τα­στα­τι­κό του Συν­δι­κά­του Ζώ­νης
Ο ΕΡ­ΓΑΣ, συμ­με­τέ­χο­ντας στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, έ­δι­νε τη μά­χη για μια θέ­ση την ο­ποί­α θε­ω­ρού­σε αρ­χεια­κή α­πό τα­ξι­κή ά­πο­ψη: η ε­νερ­γο­ποί­η­ση του Συν­δι­κάτου Ζώ­νης θα γι­νό­ταν μό­νο ε­φό­σον αυ­τό θα εί­χε τη στή­ρι­ξη της πλειο­ψη­φί­ας των ερ­γα­τών. ΠΟ­ΤΕ ΔΥΟ ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙΑ ΣΤΟΝ Ι­ΔΙΟ ΧΩ­ΡΟ, για­τί κά­τι τέ­τοιο ση­μαί­νει ουσιαστι­κά κα­νέ­να συν­δι­κά­το και θα πα­ρέ­δι­δε τους ερ­γά­τες βο­ρά στην ερ­γο­δο­σί­α. Αν αυ­τό γι­νό­ταν την ευθύ­νη θα την εί­χε το συν­δι­κά­το της μειοψηφί­ας.
Ω­στό­σο, μέ­σα στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση εκ­φρα­ζό­ταν έ­ντο­να η ά­πο­ψη ό­τι χω­ρίς ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ου, οι ερ­γά­τες δεν θα συ­σπει­ρώ­νο­νταν και πο­τέ δε θα συ­γκρο­τού­σαν πλειο­ψη­φί­α, πα­ρα­μέ­νο­ντας στη στρού­γκα του ψευτοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ.
Έ­τσι, και με την προ­ϋ­πό­θε­ση ό­τι ναι μεν το Σω­μα­τεί­ο θα δη­μιουρ­γού­νταν σαν νο­μι­κό πρό­σω­πο αλ­λά θα ε­νερ­γο­ποιού­νταν μό­νο ε­φό­σον ή­ταν πραγ­μα­τικός εκ­φρα­στής της πλειο­ψη­φί­ας, κα­τα­τέ­θη­κε στο Πρω­το­δι­κεί­ο το κα­τα­στα­τικό του ΣΩ­ΜΑ­ΤΕΙΟΥ ΕΡ­ΓΑ­ΤΟ­Ϋ­ΠΑΛ­ΛΗ­ΛΩΝ ΝΑΥ­ΠΗ­ΓΟ­Ε­ΠΙ­ΣΚΕΥΑ­ΣΤΙ­ΚΩΝ ΖΩ­ΝΩΝ.
Σε αυ­τό α­να­φέ­ρε­ται ξε­κά­θα­ρα:
Οι σκο­ποί του σω­μα­τεί­ου εί­ναι:
(…)
4. Να καλ­λιερ­γεί έ­να τα­ξι­κό – συ­να­δελ­φι­κό και διε­θνι­στι­κό πνεύ­μα στους ερ­γα­ζό­με­νους, ώ­στε να αι­σθά­νο­νται κομ­μά­τι του συ­νό­λου της ερ­γα­τι­κής τά­ξης και να κα­τα­νο­ούν έ­τσι ό­τι τα ερ­γα­τι­κά συμφέρο­ντα βρί­σκο­νται σε α­ντίθε­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ε­πι­λο­γές των ερ­γο­δο­τών.
(…)
7. Να προ­ά­γει το αί­σθη­μα της υ­πε­ρη­φά­νειας, της α­ξιο­πρέ­πειας, του α­συμ­βί­βα­στου που ται­ριά­ζει στον κό­σμο της δου­λειάς, στους ερ­γα­ζό­με­νους που παρά­γουν με το μυα­λό και τα χέ­ρια τους τον πλού­το της κοι­νω­νί­ας.
8. Να α­γω­νί­ζε­ται μα­ζί με το υ­πό­λοι­πο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα ε­νά­ντια στην ξενο­φο­βί­α, το ρα­τσι­σμό, το σο­βι­νι­σμό, το φα­σι­σμό και τον πό­λε­μο
9. Να προ­βάλ­λει το ό­ρα­μα και να πα­λεύ­ει για έ­ναν άλ­λο κό­σμο, χω­ρίς εκ­μετάλ­λευ­ση, κα­τα­πί­ε­ση, δια­κρί­σεις, πο­λέ­μους και α­δι­κί­α, για μια άλ­λη κοινω­νί­α, της α­φθο­νί­ας, της ι­σό­τη­τας και της ελευθερί­ας.
Και μό­νο αυ­τό το κομ­μά­τι του κα­τα­στα­τι­κού δεί­χνει πό­σο χο­ντρό­πε­τσο το­μά­ρι πρέ­πει να εί­ναι κά­ποιος για να τολ­μή­σει και να υ­πο­νο­ή­σει α­κό­μη ό­τι η συν­δι­κα­λι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα των ερ­γα­τών και της Ο­ΑΚ­ΚΕ ως συ­νο­δοι­πόρου και συ­μπα­ρα­στά­τη, σε κρί­σι­μες στιγ­μές και κα­θο­δη­γη­τή (με την έ­γκριση των ερ­γα­τών) ά­νοι­ξε τον ο­ποιον­δή­πο­τε δρό­μο στη με­τέ­πει­τα «συν­δι­κα­λι­στι­κή» δρα­στη­ριό­τη­τα των να­ζι­στών της Χρυ­σής Αυ­γής στο Πέ­ρα­μα.
Αυ­τό το έ­κανε το ψευ­τοΚ­ΚΕ και κε­ντρι­κά – πο­λι­τι­κά και το­πι­κά στη Ζώ­νη, ο­δη­γώ­ντας σε α­γα­στή σύ­μπνοια με τους να­ζή­δες τη ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευ­ή στα νύ­χια της φα­σι­στι­κής Κί­νας, φί­λου και συμ­μά­χου του κοι­νού αφεντι­κού ψευτοΚ­ΚΕ και «Χρυ­σής Αυ­γής», δη­λα­δή της Ρω­σί­ας του Πού­τιν.
Το ψευ­τοΚ­ΚΕ ει­σα­γω­γέ­ας του χρυ­σαυ­γί­τι­κου να­ζι­σμού στο ερ­γα­τικό κί­νη­μα
Πολ­λοί άν­θρω­ποι θα θυ­μού­νται με ρί­γη ό­τι το ψευ­τοΚ­ΚΕ, που εί­χε την πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α στην πο­λύ­μη­νη απερ­γί­α στη Χα­λυ­βουρ­γί­α Ελ­λά­δος στον Α­σπρό­πυρ­γο εί­χε λε­ρώ­σει το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, δε­χόμε­νο τον Κασιδιά­ρη και τον Πα­να­γιώ­τα­ρο ως «συ­μπα­ρα­στά­τες» (!!!!) στον χώ­ρο του ερ­γο­στα­σί­ου στις 17 του Φλεβάρη του 2012.
Τό­τε οι να­ζή­δες, έ­να βή­μα πριν μπουν στη Βου­λή, εί­χαν μοι­ρά­σει τρό­φι­μα στους α­περ­γούς, ε­νώ εί­χαν βγά­λει και λό­γο, τον ο­ποί­ο εί­χε χει­ρο­κρο­τή­σει (!!!!) ο Σι­φω­νιός, αρ­χι­συν­δι­κα­λι­στής του ψευ­τοΚ­ΚΕ – ΠΑ­ΜΕ στο ερ­γο­στά­σιο, χωρίς πο­τέ να α­πο­δο­κι­μα­στεί α­πό το κόμ­μα του (ε­δώ το βί­ντε­ο α­πό τη να­ζι­στική «επίσκεψη» στη Χα­λυ­βουρ­γί­α https://www.youtube.com/watch?v=5b8TBnbNoUo).
Το ψευ­τοΚ­ΚΕ, σε α­ντίθε­ση με κά­θε μαρ­ξι­σμό και λε­νι­νι­σμό, με κά­θε σταλι­νι­κή - δη­μη­τρο­φι­κή γραμ­μή αντιφα­σι­στι­κού με­τώ­που, χρό­νια τώ­ρα κρι­τι­κάρει τους χρυ­σαυ­γί­τες ό­χι ως να­ζι­στές και κα­νι­βά­λους για τη ΣΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΗ τους γραμ­μή, αλ­λά α­πλώς σαν θαυ­μα­στές του πα­λιού – κλασ­σι­κού χι­τλε­ρισμού και ΚΥ­ΡΙΩΣ σαν «υ­παλ­λή­λους των ε­φο­πλι­στών και των ερ­γο­δο­τών», δη­λα­δή σαν «α­κραί­ους οι­κο­νο­μι­κά φιλελεύθερους».
Μ’ αυ­τή τη λο­γι­κή και μην κά­νο­ντας κα­μί­α πο­λε­μι­κή στις θέ­σεις των ναζή­δων στο σή­με­ρα για την οικονομία (που εί­ναι κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στι­κές – φασιστι­κές, δη­λα­δή σε με­γά­λο βαθ­μό κνί­τι­κες), τη διε­θνή πολιτι­κή και τον προ­σα­να­το­λι­σμό της χώ­ρας (που εί­ναι α­νοι­χτά φι­λο­ρώ­σι­κες, δη­λα­δή και πά­λι κνί­τι­κες), οι κνί­τες μπο­ρούν ά­νε­τα να προ­χω­ρούν σε ά­τυ­πα μέ­τω­πα με τους χιτλε­ρι­κούς – που­τι­νι­κούς κα­σι­δια­ραί­ους στο ου­κρα­νι­κό, στη Χα­λυ­βουρ­γί­α, στις κοι­νές πλά­τες που κά­νουν στην φα­σι­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε ζη­τή­μα­τα δη­μο­κρα­τί­ας (π.χ. κλεί­σι­μο κα­να­λιών, κα­νά­λι στον που­τι­νι­κό ολι­γάρ­χη Σαβ­βί­δη) κλπ.
Ό­ταν κά­ποιοι ερ­γα­ζό­με­νοι οι ο­ποί­οι εί­χαν δρα­στη­ριο­ποι­η­θεί η­γετικά στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση έ­σπα­σαν τη γραμ­μή της μη ε­νερ­γο­ποί­η­σης δεύ­τε­ρου σωμα­τεί­ου πα­ράλ­λη­λα με το Συν­δι­κά­το Με­τάλ­λου στη Ζώ­νη, η ΟΑΚ­ΚΕ και ο ΕΡ­ΓΑΣ κα­τήγ­γει­λαν την κί­νη­σή τους ως δώ­ρο τό­σο στην ερ­γο­δο­σί­α ό­σο και στη συνδικαλιστική δι­χτα­το­ρί­α του ΠΑ­ΜΕ και α­ποστα­σιο­ποι­ή­θη­καν. Η δια­σπα­στι­κή αυ­τή κί­νη­ση να λει­τουρ­γή­σει το νέ­ο σω­μα­τεί­ο πριν πά­ρει την πλειο­ψη­φί­α απέ­τυ­χε οι­κτρά. Για­τί συ­νά­ντη­σε την α­δια­φο­ρί­α της με­γά­λης μά­ζας των ερ­γατών που εί­χαν υ­πο­γρά­ψει στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση και ταυ­τό­χρο­να έ­γι­νε εύ­κο­λη λεί­α στις επιθέσεις του ΠΑ­ΜΕ. Αυ­τό έ­φε­ρε μια τε­ρά­στια α­πο­γο­ή­τευ­ση στους ερ­γα­ζό­με­νους, για την α­κρί­βεια στους άνερ­γους πλέ­ον στη συ­ντρι­πτι­κή τους πλειο­ψη­φί­α ερ­γά­τες της Ζώ­νης. Δου­λειά και ε­ξου­σί­α στη Ζώ­νη υπήρχε πια μό­νο για τους κνί­τες. Α­πό αυ­τά τα ε­ξω­τε­ρι­κά και ε­σω­τερι­κά χτυ­πή­μα­τα σε συν­θή­κες πολύχρονης α­νερ­γί­ας η Αυ­το­ορ­γά­νω­ση δεν μπό­ρε­σε να συ­νέλ­θει.
Τό­τε λοι­πόν και ε­νώ το ΠΑ­ΜΕ εί­χε α­σκή­σει με κά­θε μέ­σο πί­ε­ση για να α­ποτρα­πεί, να τσα­κι­στεί και να ποδο­πα­τη­θεί κά­θε α­πό­πει­ρα για πραγ­μα­τι­κό, ταξι­κό σω­μα­τεί­ο ερ­γα­τι­κής δη­μοκρα­τί­ας και πραγ­μα­τι­κής συμμε­το­χής των εργα­ζο­μέ­νων και ε­νώ η Ζώ­νη εί­χε κυ­ριο­λε­κτι­κά πε­θά­νει α­πό την α­νερ­γί­α και την αναδουλειά, έ­κα­ναν την εμ­φά­νι­σή τους οι να­ζή­δες της Χρυ­σής Αυ­γής, με μια ε­πι­φα­νεια­κά α­ντι­κνί­τι­κη γραμμή και προ­χώ­ρη­σαν στη με­γα­λύ­τε­ρη α­τί­μωση για τη Ζώ­νη και την ερ­γα­τι­κή τά­ξη του Πει­ραιά: ί­δρυ­σαν να­ζι­στι­κό σωμα­τεί­ο («Ά­γιος Νι­κό­λα­ος») «μό­νο για Έλ­λη­νες», το ο­ποί­ο δια­κρί­νει ξε­κά­θα­ρα στο κα­τα­στα­τι­κό του τους Έλ­λη­νες α­πό τους αλ­λο­δα­πούς ερ­γά­τες.
Α­πέ­να­ντι σε αυ­τό το αί­σχος οι κνί­τες έ­χουν πά­ντα να α­ντι­πα­ρα­τά­ξουν ως α­ντι­φα­σι­στι­κό «α­λε­ξι­κέ­ραυ­νο» την να­ζι­στι­κή ε­πί­θε­ση που εί­χαν δε­χτεί στο Πέ­ρα­μα τον Σε­πτέμ­βριο του 2013, ε­πί­θε­ση την ο­ποί­α εί­χε καταδι­κά­σει απε­ρί­φρα­στα και με έ­ντα­ση η Ο­ΑΚ­ΚΕ (http://bit.ly/2g0xboh). Σε α­ντί­θε­ση με αυ­τή τη στά­ση αρχών της κομ­μου­νι­στι­κής και αρ­χεια­κά α­ντι­να­ζι­στι­κής Ο­ΑΚ­ΚΕ, το σο­σιαλ­φα­σιστι­κό ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν έ­χει κατα­δι­κά­σει πο­τέ τις ε­πι­θέ­σεις των να­ζι­στών σε μέ­λη και φί­λους της Ο­ΑΚ­ΚΕ, με τε­λευ­ταί­α ε­κεί­νη στον Πειραιά, πα­ρα­μο­νές των ε­κλο­γών του Μά­η του 2012.
Μο­λο­νό­τι ω­στό­σο το ψευ­τοΚ­ΚΕ συμ­με­τέ­χει ως πο­λι­τι­κή α­γω­γή στη δί­κη κα­τά των να­ζι­στών και κα­λεί το δι­κα­στή­ριο να τους τι­μω­ρή­σει, πα­ρα­μέ­νει ατα­λά­ντευ­το στη βρώ­μι­κη κε­ντρι­κή του θέ­ση ό­τι η ΧΑ δεν πρέ­πει να τε­θεί ε­κτός νό­μου, για­τί κά­τι τέ­τοιο θα το έ­κα­νε η «ψευ­δε­πί­γρα­φη α­στι­κή δη­μο­κρατί­α» για να χτυ­πή­σει στη συ­νέ­χεια την Α­ρι­στε­ρά. Αυ­τή τη θε­ω­ρί­α την έ­χου­με υ­πο­βά­λει σε ε­ξα­ντλη­τι­κή κρι­τι­κή ως σοσιαλφασιστική και ξέ­νη προς κά­θε δη­μο­κρα­τι­σμό, κά­θε μαρ­ξι­σμό και κά­θε πα­ρά­δο­ση του ε­πα­να­στα­τι­κού κι­νή­ματος (http://bit.ly/2fM2mlY).
Ξέ­χωρα ό­μως κι α­πό αυ­τό, οι κνί­τες α­νέ­χο­νται α­νοι­κτά και δεν α­σκούν κα­μί­α βί­α στη λει­τουρ­γί­α του ναζιστι­κού, ρα­τσι­στι­κού «σω­μα­τεί­ου» της ντρο­πής στο Πέ­ρα­μα. Οι ί­διοι κνί­τες που ή­ξε­ραν να ση­κώ­νουν το χέ­ρι τους ε­πί χρό­νια στους συν­δι­κα­λι­στές του ΕΡ­ΓΑΣ και αρ­γότε­ρα σε πολ­λούς ερ­γά­τες που δραστηριοποιή­θη­καν στην Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, οι ί­διοι που διέ­γρα­φαν φα­σιστι­κά ε­πα­να­στά­τες και δη­μο­κρά­τες ερ­γά­τες α­πό Σω­μα­τεί­ο Με­τάλ­λου ε­πει­δή δεν υ­πέ­γρα­ψαν δή­λω­ση με­τά­νοιας στο ΠΑ­ΜΕ για τη συ­γκρό­τη­ση της Αυ­το­ο­ορ­γάνω­σης, α­φή­νουν τώ­ρα ανέγγι­χτους τους να­ζι­στές δο­λο­φό­νους να σπέρ­νουν ρα­τσι­στι­κό δηλη­τή­ριο ε­νά­ντια στα α­δέρ­φια μας, τους ερ­γα­ζό­με­νους που προ­έρ­χο­νται α­πό άλ­λες χώ­ρες, ει­δι­κά τώ­ρα πά­νω στην πιο με­γά­λη α­νερ­γί­α, πείνα και α­πελ­πι­σί­α. Αυ­τοί οι πο­λι­τι­κά ά­θλιοι σο­σιαλ­φα­σί­στες τολ­μούν να κα­τη­γο­ρούν την Ο­ΑΚ­ΚΕ ό­τι η α­ρι­στε­ρή, τα­ξι­κή α­ντι­φα­σι­στι­κή (ο­πό­τε και α­ντι­κνί­τι­κη) δρά­ση της στο Πέ­ρα­μα ά­νοι­ξε το δρό­μο στους να­ζή­δες, ό­ταν οι ί­διοι δεν έ­χουν κου­νή­σει το δα­χτυ­λά­κι τους ε­νά­ντια στη να­ζι­στι­κή επέ­λα­ση στη ζώ­νη και θε­ω­ρούν τη ΧΑ κόμ­μα που πρέπει να πα­ρα­μέ­νει νό­μι­μο και ε­ντός Βου­λής! (στο 3.49 η Κα­νέλ­λη, ως εκ­πρό­σω­πος του ψευ­τοΚ­ΚΕ, δη­λώ­νει α­νοι­κτά ότι «θέ­λει πο­λύ κου­ρά­γιο να εί­σαι κομμουνιστής και να μη ζη­τάς α­πα­γό­ρευ­ση των να­ζι­στών!!!) (https://www.youtube.com/watch?v=ODFKAVQw0dM).
 
Ιε­ρή ε­νό­τη­τα ψευ­τοΚ­ΚΕ – να­ζι­στών υ­πέρ Ρω­σί­ας – Κί­νας
Η πε­θα­μέ­νη ε­δώ και σχε­δόν έ­ξι χρό­νια Ζώ­νη έ­χει κρα­τι­κο­ποι­η­θεί από το κρά­τος της Κί­νας, δη­λα­δή α­πό την COSCO. Ε­δώ και μή­νες το ΠΑ­ΜΕ δεν κά­νει κα­μιά α­περ­γί­α και τα κα­ρά­βια αρ­χί­ζουν δει­λά δει­λά να έρχο­νται στη Ζώ­νη κάνο­ντας το ί­διο α­κρι­βώς που κά­νουν και στην προ­βλή­τα 2 του λι­μα­νιού του Πειραιά. Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι δεν θα έ­χουν πλέ­ον κα­νέ­να πρό­βλη­μα με την α­νά­πτυ­ξη του κι­νέ­ζι­κου φα­σι­στι­κού - αποικιοκρα­τι­κού κα­πι­τα­λι­σμού α­πό τού­δε και εξής στη Ζώ­νη, ό­πως βέ­βαια κα­νένα πρό­βλη­μα δεν θα έ­χουν και οι να­ζή­δες, ανοι­χτοί φί­λοι του κι­νέ­ζι­κου φα­σι­σμού.
Με δυο λό­για, α­φού το ΠΑ­ΜΕ, οι που­λη­μέ­νες στο σο­σιαλ­φα­σι­σμό κυ­βερ­νή­σεις, η σο­σιαλ­φα­σι­στι­κή κυβέρνη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ και έ­να κυ­ρί­αρ­χο τμή­μα της ερ­γοδο­σί­ας της Ζώ­νης, σε κοι­νό μαύ­ρο μέ­τω­πο, σκότω­σαν τα φύ­τρα της πραγ­ματι­κής ερ­γα­τι­κής, α­να­πτυ­ξια­κής και δη­μο­κρα­τι­κής α­ντί­στα­σης, ό­πως αυ­τή εκφρά­στη­κε μέ­σα α­πό την Αυ­το­ορ­γά­νω­ση, και ά­νοι­ξαν τον δρό­μο στη «συν­δι­κα­λιστι­κή» εμ­φά­νι­ση των ναζιστών, υ­πό την πλή­ρη α­νο­χή των κνι­τών και τε­λι­κά στο ξε­πού­λη­μα της Ζώ­νης στην Κί­να και τη με­τα­τρο­πή της σε γκέ­το.
Αυ­τό το έ­γκλη­μα δεν κά­νει σή­με­ρα πά­τα­γο, αλ­λά έ­χει κα­τα­γρα­φεί στην ι­στο­ρί­α του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και η με­γά­λη ση­μα­σί­α του δεν θα αρ­γή­σει να ξε­προ­βάλ­λει, ό­πως έ­χει κα­τα­γρα­φεί και ο α­ντί­θε­τος πό­λος: Η Αυ­το­ορ­γά­νωση. Τί­πο­τα δεν ξε­χνιέ­ται. Τί­πο­τα δεν πά­ει χα­μέ­νο.

-Δημοσιεύτηκε στο φ. 519 της Νέας Ανατολής-
ΦΑΣΙΣΜΟΣ-ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑ ΤΑ 30ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ »
επιστροφή στην κορυφή