Ο Τσοχατζόπουλος δεν φαίνεται καθόλου να είναι λευκή περιστερά. Άλλωστε ο ίδιος είναι πολιτικά στέλεχος που στήριξε και ηγήθηκε, πάντα κάτω από την καθοδήγηση του πατριάρχη της διαφθοράς Α. Παπανδρέου, του διεφθαρμένου κρατικοκαπιταλιστικού τομέα της πασοκικής οικονομίας. Επίσης η κατανάλωση στην ατομική του ζωή δείχνει χρήμα που δεν μπορούσε να κερδηθεί μόνο από τις νόμιμες αμοιβές του. Αλλά η σημερινή του δίωξη δεν γίνεται για την όποια διαφθορά του. Ο Τσοχατζόπουλος τιμωρείται από τους διεφθαρμένους πράκτορες της ρώσικης υπερδύναμης, επειδή ήθελε την ανάπτυξη.
Στη δίκη του Τσοχατζόπουλου το καθεστώς των σαμποταριστών και ρωσόδουλων που έφερε στην πραγματικότητα την πείνα στο λαό έβαλε απλά στο στόχαστρο έναν βασικό πολιτικό του αντίπαλο, για αυτό και η δίωξη του ξεκίνησε ύστερα από ομόφωνη παραπομπή της προανακριτικής της Βουλής που ζήτησε το ίδιο του το κόμμα, το ΠΑΣΟΚ με ηγεσία Γ. Παπανδρέου. Ο Τσοχατζόπουλος διώκεται σαν εκπρόσωπος της κρατικοκαπιταλιστικής τάσης του ΠΑΣΟΚ η οποία στο πολιτικό επίπεδο αντιστεκόταν για μια ολόκληρη περίοδο (πριν υποκύψει τελικά, ακόμα εν μέρει, και ο ίδιος ο Τσοχατζόπουλος) στην απορρόφηση του ΠΑΣΟΚ από το ρωσόδουλο μέτωπο ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ. Αυτήν την τάση, ΟΑΚΚΕ την έχει ονομάσει εδώ και πολλά χρόνια αυτοδυναμική τάση. Δεν είναι τυχαίο ότι την ώρα που ο Τσοχατζόπουλος φορτώνεται με έναν όγκο συχνά αναπόδεικτων κατηγοριών, οδηγούνται σε κλείσιμο οι αμυντικές βιομηχανίες της χώρας, λόγω της πολιτικής του σαμποτάζ και της έλλειψης παραγγελιών που ακολουθούν οι κατήγοροί του. Αυτές τις βιομηχανίες τροφοδοτούσε κυρίως ο Τσοχατζόπουλος σαν υπουργός Εθνικής Άμυνας μέσα από μια σειρά εξοπλιστικά προγράμματα και κρατικές παραγγελίες από άλλες χώρες.
Όπως αναφέρει ο συγκατηγορούμενος του Τσοχατζόπουλου και πρώην γενικός διευθυντής εξοπλισμών Γ. Σμπώκος, την περίοδο 1996-2000 υλοποιήθηκε το μεγαλύτερο πενταετές εξοπλιστικό πρόγραμμα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στο οποίο σημαντικό μερίδιο πήραν οι εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες. Σε συνέντευξή του στις 30 Μαρτίου 2011 λέει σχετικά: «Υπήρχε τότε η ανάγκη να στηριχθεί η εγχώρια αμυντική βιομηχανία, τα ναυπηγεία, η ΠΥΡΚΑΛ, η ΕΛΒΟ, η ΕΒΟ και όλοι αυτοί είχαν ένα μερίδιο κοντά στο 4%. Ο στόχος ήταν να υπερβεί το 15% και να φτάσει κάποιες φορές και στο 40%. Όχι όλα έξω, ήταν η πολιτική και η νομοθεσία του ΥΕΘΑ τότε όχι μόνο επέτρεπε την απευθείας ανάθεση στις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες, αλλά το ενεθάρρυνε κιόλας». (http://www.iefimerida.gr/node/ 51727#ixzz2eHGfeR6q). Σύμφωνα με την αποτίμηση που έκανε ο ίδιος ο Τσοχατζόπουλος το 30-40% του προγράμματος 1996-2000 υλοποιήθηκε από ελληνικές βιομηχανίες. Τελικά, το 2001 ο Σημίτης αντικατέστησε τον Τσοχατζόπουλο στο υπουργείο εθνικής άμυνας από τον Παπαντωνίου επειδή ο δεύτερος ήταν τότε αντίθετος με το πρόγραμμα προμήθειας και συμπαραγωγής των μαχητικών αεροσκαφών Γιουροφάϊτερ που υποστήριζε ο Τσοχατζόπουλος. Είχε ήδη διαμορφωθεί το πλαίσιο του εξοπλιστικού προγράμματος της περιόδου 2001-2006 με μπλόκο του Σημίτη για τα Γιουροφάϊτερ.
Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο για το ότι πρόκειται για φασιστική δίκη ρώσικου τύπου είναι ότι τα στοιχεία σε αυτή την υπόθεση είναι κυρίως μαρτυρίες κατηγορούμενων και προσωπικές σημειώσεις του Τσοχατζόπουλου, που βρήκε στο σπίτι του ο ΣΔΟΕ.
Οι μίζες και οι «καλές» συμβάσεις ή πως το καθεστώς που εκτελεί τον Τσοχατζόπουλο καλύπτει το διεφθαρμένο σύστημα
Ο Ανδρέας Παπανδρέου σαν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να εδραιώσει τη διαφθορά σε όλο το σύστημα του δημοσίου και σε μεγάλη κλίμακα, και σε αυτό το σύστημα συμμετείχε και η αυτοδυναμική τάση, και τα στελέχη της όπως ο Τσοχατζόπουλος. Όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις προστάτεψαν και αξιοποίησαν αυτό το διεφθαρμένο κράτος για να υπονομεύσουν την παραγωγή και το πολιτικό κύρος της κρατικοκαπιταλιστικής τάσης στο ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ. Πρωταγωνιστές στην προστασία της υπαλληλικής ιδιαίτερα διαφθοράς είναι τα ψευτοαριστερά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ, που υπεράσπιζαν στην ουσία κάθε φακελάκι, σαν μία δήθεν φυσική αντίδραση των υπαλλήλων στις χαμηλές τάχα αμοιβές τους. Με τη γνωστή μέθοδο των επιλεκτικών σκανδάλων για καιρό τώρα οι ρωσόδουλες ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τη βοήθεια των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ εκκαθαρίζουν όσους τους αντιστέκονται στον κρατικό μηχανισμό από το 1989, έως τις δίκες του παραδικαστικού και των μητροπολιτών, και την ομόφωνη διακομματική δίωξη του Παπακωνσταντίνου πιο πρόσφατα. Μετά από αυτή τη μακριά ιστορία φασιστικών πολιτικών εκκαθαρίσεων στο όνομα της διαφθοράς, όλοι οι διεφθαρμένοι θεσμοί παραμένουν εντελώς αλώβητοι και ενισχύονται. Οι εξυγιαντικές κατ όνομα επιχειρήσεις αυτού του τύπου έχουν μετατραπεί στα χέρια του καθεστώτος σε ένα εργαλείο εκκαθαρίσεων των λιγότερο διεφθαρμένων, καταστροφικών και σαμποταριστικών στοιχείων και τελικά ένα εργαλείο για το βάθεμα της διαφθοράς και τον εκφασισμό της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις υποθέσεις για τις οποίες κατηγορείται ο Τσοχατζόπουλος, υπάρχει μία στρατιά αξιωματούχων και στελεχών του δημοσίου που ενέργησαν σα μεσολαβητές και ήταν αποδέκτες μιζών. Τέτοια στοιχεία έχουν προκύψει τόσο από έρευνες στη Γερμανία για τη σύμβαση των υποβρυχίων, όσο κυρίως από τα στοιχεία της τελματωμένης έρευνας για τους TOR M1. Αυτό το γεγονός παραμένει στο σκοτάδι από κάθε ρεπορτάζ των ΜΜΕ που ρίχνει τους προβολείς στο «αμαρτωλό» ακίνητο της Διονυσίου Αεροπαγίτου.
Σημειώνεται μάλιστα το εξής πρωτοφανές: Με διακομματική ομοφωνία επιδιώκεται η επιβολή εξοντωτικών ποινών στον ίδιο και στους συγκατηγορούμενους του, για τις μίζες που δόθηκαν για δύο συγκεκριμένες συμβάσεις στις οποίες η Βουλή, έχει δώσει την έγκρισή της, αφού καμία εξεταστική και καμία προανακριτική δεν έκρινε ότι η σύναψη, το περιεχόμενο ή η εκτέλεσή τους είναι επιζήμια για το δημόσιο. Δηλαδή όλοι αυτοί οι άνθρωποι καταδικάζονται για μίζες από συμβάσεις που είναι υποτίθεται εντελώς νόμιμες και συμφερτικές για το κράτος.
Στην ουσία οι διακομματικοί διώκτες θέλουν να καλύψουν τον εαυτό τους, το καθεστώς τους, τα ξένα αφεντικά τους
Συγκεκριμένα: Σε ότι αφορά τους TOR M1 υπόλογο ενός πραγματικού τεράστιου σκανδάλου είναι το ρώσικο κράτος που πούλησε στο ελληνικό κράτος άχρηστα οπλικά συστήματα με τεράστια ζημία για το δημόσιο. Όμως απέναντι στο ρώσικο κράτος είναι δουλικές όλες οι ηγεσίες των κοινοβουλευτικών κομμάτων και θέλουν να το καλύψουν πάση θυσία. Σε ότι αφορά και τους TORM1 αλλά και τα υποβρύχια, (όπου εμπλέκεται η γερμανική Ferostaal), και οι δύο αυτές συμβάσεις αποφασίστηκαν ομόφωνα από το ΚΥΣΕΑ, στο οποίο συμμετείχαν καθεστωτικά ρωσόδουλα στελέχη όπως ο Γ. Παπανδρέου, ο Κ. Λαλιώτης και ο Ευ. Βενιζέλος που πάντα μένουν στο απυρόβλητο. Θυμίζουμε ότι την ίδια προστασία είχε ο Βενιζέλος και με τη λίστα Λαγκάρντ, όπου ο ίδιος δεν έπαθε τίποτα, παρόλο που ήταν αυτός που είχε τόσο καιρό το στικάκι με τα ονόματα, και όλοι δέχτηκαν τον ισχυρισμό του ότι ξέχασε πως το είχε αυτός! Κι ενώ αυτή η λίστα παρέμεινε νεκρή σε σχέση με το κυνήγι της φοροδιαφυγής, όλοι ομόφωνα έστησαν στον τοίχο τον πιο άσχετο με την υπόθεση Παπακωνσταντίνου, που καταδικάστηκε πολιτικά σαν απόλυτος προστάτης της φοροδιαφυγής, επειδή προφανώς κάποιος προβοκάτορας με πιο ύποπτο τον Διώτη, έβγαλε από τη λίστα τους συγγενείς του Παπακωνσταντίνου.
Το ότι η δίωξη όργιο κατά Τσοχατζόπουλου είναι φασιστική και η δίκη αποτελεί όργιο παρανομίας αποκαλύπτεται από το πρωτοφανές να αρνούνται οι ανακριτικές και οι δικαστικές αρχές να καλέσουν τα μέλη του υπεύθυνου για τις συμβάσεις μαμούθ ΚΥΣΕΑ παρόλο που το έχει επανειλημμένα ζητήσει η υπεράσπιση Τσοχατζόπουλου. Είναι κοινή λογική ότι όταν μία ανάθεση για την οποία δίνονται μίζες αποφασίζεται από συλλογικό όργανο, δεν μπορεί να έπαιξε βρώμικο ρόλο μόνο ο ένας. Άλλωστε η κατηγορία αφορά μόνο ένα μέρος από το ποσό που έχει συνολικά υπολογισθεί ότι διακινήθηκε για μίζες. Μόνο για τα TOR M1 διαπιστώθηκε ότι διακινήθηκαν τουλάχιστον 25 εκ δολλάρια σε μίζες. Σύμφωνα με το ίδιο το κατηγορητήριο «δεν προκύπτει η κατάληξη μεγάλων ποσών τα οποία προφανώς έχουν στη διάθεσή τους τα ανωτέρω πρόσωπα (σσ δηλαδή οι κατηγορούμενοι) σε τόπο και μορφή που δεν είναι γνωστή.». Πως μπορεί ένα δικαστήριο να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τις μίζες τις πήρε μόνο ο Τσοχατζόπουλος και οι συγκατηγορούμενοι του όταν δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο; Πως μπορεί να μη συνεχίζεται η δικαστική διερεύνηση για τον τελικό αποδέκτη όταν δεν είναι γνωστός ο τόπος και η μορφή με την οποία έχουν διοχετευθεί τα χρήματα;
Το Βήμα στις 11/07/2013 δημοσιεύει την εξής αποκαλυπτική τοποθέτηση από την εισαγγελέα της δίκης για αυτό το ζήτημα: «Δεν υπάρχει θέμα νομιμότητας στις συμβάσεις, τόσο για τα υποβρύχια, όσο και για τα TOR M1. Το γεγονός ότι οι συμβάσεις ήταν καλές, δεν σημαίνει, ότι δεν μπορεί να εμφιλοχωρήσει δωροδοκία. «Είναι λάθος ισχυρισμός», είπε χαρακτηριστικά η τακτική εισαγγελέας. «Μπορεί οι συμβάσεις να είναι κακές και να μην εμφιλοχωρεί δωροδοκία, μπορεί οι συμβάσεις να είναι καλές και να εμφιλοχωρεί»! Ο δεύτερος εισαγγελέας είπε για την κλήση του ΚΥΣΕΑ προκαλώντας φασιστικά τον κατηγορούμενο : «Δεν έχουν να εισφέρουν τίποτε. Το δικαστήριο πρέπει να κρίνει μόνο την εισαχθείσα κατηγορία. Αν το παρασυμπαθητικό (!!!) των κατηγορούμενων δεν έχει συνηθίσει να ακούει την κατηγορία , ας το συνηθίσει».
Αλλά καλές συμβάσεις με μίζες, και μάλιστα υπέρογκες, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν. Είτε οι μίζες θα δίνονται γιατί η συγκεκριμένη προμήθεια είναι άχρηστη όπως στην περίπτωση των TOR M1, είτε με το καπέλο της μίζας το τίμημα που καλείται να πληρώσει το κράτος είναι πολύ πιο υψηλό από την πραγματική αξία της σύμβασης, οπότε υπάρχει ζημία για το κράτος, όπως έγινε στην περίπτωση των υποβρυχίων που κατασκεύασε η Ferostaal. Σημειώνουμε ότι και αυτό το σκάνδαλο των μιζών της Ferostaal το έφερε στο φως η γερμανική πλευρά, έχουν γίνει δίκες στη Γερμανία, και συνεχίζεται ακόμα εκεί η διερεύνηση της υπόθεσης. Όμως οι ελληνικές αρχές ούτε συνεργάστηκαν όπως έπρεπε με τις γερμανικές δικαστικές αρχές, ούτε κάλεσαν στη συγκεκριμένη δίκη κάποιον από τους ερευνητές που συνεργάστηκαν με την εισαγγελία του Μονάχου για τα στοιχεία της δικογραφίας. Μάλιστα, έχουν παρατήσει τα υποβρύχια στην τύχη τους, και δεν τα παραλαμβάνουν. Κωλυσιεργούν για καιρό τώρα, επικαλούμενοι κάποιες κακοτεχνίες σε ένα από αυτά, το περίφημο υποβρύχιο που γέρνει, στο οποίο η Ferostaal έκανε επιδιορθωτικές εργασίες. Έτσι για να συντηρείται τεχνητά μία πολιτικο-οικονομική ένταση με τη Γερμανία αφήνεται να σαπίζει μία ακριβοπληρωμένη περιουσία και όλο το σάπιο ρωσόδουλο πολιτικό σύστημα από τους ναζί ως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ το βουλώνει.
Το μεγάλο διακομματικό κουκούλωμα για τους ρώσικους TOR M1
Το χειρότερο όμως κουκούλωμα δεν έγινε στα γερμανικά υποβρύχια αλλά στην υπόθεση των TORM1. Οι TOR M1 πολλαπλάσιας αξίας από τα υποβρύχια όχι μόνο δεν δούλευαν, αλλά και δεν ήταν συμβατοί με τα οπλικά συστήματα του ΝΑΤΟ, οπότε ήταν άχρηστοι εξοπλιστικά για τη χώρα. Τη διερεύνηση του σκανδάλου την κίνησε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2004, και κυρίως ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Σπηλιωτόπουλος. Η αγορά από τη Ρωσία έγινε αμέσως μετά το επεισόδιο των Ιμίων, ύστερα από μία πολύχρονη δουλειά του Α. Παπανδρέου να προσανατολίσει τον ελληνικό σοβινισμό προς τη Ρωσία. Τότε, ο Καραμανλής έδειξε σαν ένοχους για την υπόθεση τους Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου. Στην ουσία έδινε χέρι βοηθείας στον Γ. Παπανδρέου να χτυπήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους ενόψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Αλλά η εξεταστική που στήθηκε δεν έφτασε ποτέ στην απόδοση ποινικών ευθυνών για να μη θιγεί καθόλου η ρώσικη πλευρά και ερευνηθεί το σκάνδαλο στην ουσία του. Βγήκαν διαφορετικά πορίσματα από κάθε κόμμα και τελικά η υπόθεση εγκαταλείφθηκε όπως έγινε και στην περίπτωση του σκανδάλου Ιντρακόμ - Siemens, για να προστατευτεί η Ιντρακόμ του ανατολικού ολιγάρχη Κόκκαλη (http://www.oakke.gr/na397-8/tor-m1%20397-8.htm). Ο Καραμανλής με διακομματική κάλυψη κατάληξε να ευχαριστεί τη ρώσικη πλευρά για τα «τέλεια» οπλικά συστήματα που έδωσε στη χώρα και ξέπλυνε την κατασκευάστρια Antey για τα 73 εκ δολλάρια που πληρώθηκε για αντισταθμιστικά που ποτέ δεν έκανε. Σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα έρευνες από αυτό το ποσό διατέθηκε ένα τμήμα για μίζες που δόθηκαν στο εσωτερικό. Το σκάνδαλο της μη εκτέλεσης των αντισταθμιστικών και της διαφυγής των 73 εκ δολαρίων στο εξωτερικό ξέσπασε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Η ελληνική πλευρά κοίταξε να λύσει το ζήτημα, χωρίς πολύ θόρυβο, και σε συνεννόηση με τη Ρωσία. Το ΥΠΕΘΑ απευθύνθηκε στην κατασκευάστρια Antey για να ζητήσει εξηγήσεις και άρχισε διερεύνηση της υπόθεσης στη Ρωσία. Υπεύθυνος για τις έρευνες ήταν ο νέος διευθυντής της Antey Ιγκόρ Κλίμοφ. Αυτός δεν εμφανίστηκε ποτέ σε ένα ραντεβού με τον εκπρόσωπο του ΥΠΕΘΑ Τραυλό στις 6 Ιούνη του 2003, γιατί δολοφονήθηκε την ίδια μέρα, όπως και ο στενός συνεργάτης του Σεργκέι Σίτκο.
Από το 2004 ξεκίνησε στην Ελλάδα δικαστική έρευνα για τα μη πολιτικά πρόσωπα που συμμετείχαν στην υπόθεση των TOR M1 (αξιωματικοί κλπ). Σύμφωνα με το Βήμα η έρευνα έφτασε μέχρι την άσκηση διώξεων εναντίον 12 προσώπων και μετά τελμάτωσε. Στο μεταξύ καμία αποζημίωση δεν έχει ζητηθεί ούτε από την εταιρεία, ούτε από το ρώσικο κράτος.
Ενόψει της προεκλογικής περιόδου των εκλογών του Μάη του 2012, και προφανώς με την πολιτική κάλυψη της ΝΔ, οι δικαστικές αρχές ξανακίνησαν το φάκελο της δικογραφίας των TOR M1, όχι για να βρουν τους φταίχτες της απάτης και το ύψος της και να ζητήσουν αποζημιώσεις από το ρώσικο κράτος, αλλά για να προσθέσουν κατηγορίες για μίζες στον Τσοχατζόπουλο από αυτή την υπόθεση. Ο μη ρωσόδουλος εκπρόσωπος της ΝΔ Μιχελάκης είχε επιτεθεί προεκλογικά στο Βενιζέλο και του θύμισε ότι το 2004 είχε υπερασπίσει την αθωότητα του Τσοχατζόπουλου (στην ουσία τότε υπερασπίστηκε τα ρώσικα όπλα). Με την ανακίνηση της δικογραφίας αναζητήθηκε ο εμπλεκόμενος στην υπόθεση, Βλάσης Καμπούρογλου, πρόεδρος της κυπριακής εταιρείας που για λογαριασμό της Antey ανέλαβε τα αντισταθμιστικά (Βήμα, 11/07/2012). Αλλά Ο Καμπούρογλου βρέθηκε νεκρός στις αρχές Οκτώβρη του 2012 σε ξενοδοχείο της Ινδονησίας κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Με το θάνατό του ανεβαίνουν στους τρεις οι νεκροί στην υπόθεση του σκανδάλου των TOR M1. Τόσο κρίσιμο ζήτημα φαίνεται ότι είναι για τη Ρωσία να μείνει για πάντα στο σκοτάδι το σκάνδαλο τωνTOR M1 και οι εμπλεκόμενοι σε αυτό.
Εξαιρετικά αποκαλυπτική είναι μία επιστολή του προέδρου της κυβέρνησης της Ρώσικης Ομοσπονδίας στη Μόσχα Γευ. Πριμακόβ που έστειλε την 1/12/1998 με την οποία συγχαίρει το Σημίτη για την επιλογή των TOR M1 και του γνωστοποιεί ότι η κατασκευάστρια Antey, δηλαδή η εταιρεία που διακίνησε το μεγαλύτερο μέρος των μιζών σύμφωνα με τα στοιχεία, είναι εξουσιοδοτημένη για να εκτελέσει τη σύμβαση από τη Ρώσικη Ομοσπονδία !!! (Capital, 29/05/2013). Αυτή την επιστολή τη χρησιμοποίησε ο Τσοχατζόπουλος για να ζητήσει για άλλη μια φορά την κλήση των μελών του ΚΥΣΕΑ στη δίκη. Μία τέτοια επιστολή σε μία χώρα που δεν θα είχε απολύτως δουλική πολιτική ηγεσία στον Πούτιν, θα είχε σημάνει εκκωφαντικά καμπανάκια, αφού από μόνη της αρκεί όχι μόνο για τη διερεύνηση της εμπλοκής του τότε πρωθυπουργού που δέχτηκε συγχαρητήρια από τον πωλητή για μία επιζήμια σύμβαση, αλλά και για την προβολή απαιτήσεων αποζημίωσης από το ίδιο το ρώσικο κράτος για τη ζημία του δημοσίου.
Πως μεθοδεύτηκε η πολιτικο-δικαστική εξόντωση Τσοχατζόπουλου
Η δίωξη Τσοχατζόπουλου ξεκίνησε από δημοσιεύματα για την αγορά του ακινήτου της Διονυσίου Αεροπαγίτου από τη γυναίκα του το 2009. Τα δημοσιεύματα εμφανίστηκαν το καλοκαίρι του 2010, και αμέσως διατάχθηκε εισαγγελική έρευνα. Ταυτόχρονα αναστάλθηκε η κομματική ιδιότητα του ως μέλους του ΠΑΣΟΚ, πριν ολοκληρωθεί οποιαδήποτε έρευνα. Πρόκειται για τις επιθέσεις που οργανώνει το καθεστώς όταν σύσσωμο στρέφεται ενάντια σε ένα πολιτικό του αντίπαλο, που κύριο στόχο έχει το στιγματισμό του από την πρώτη στιγμή ως ένοχου στην κοινή γνώμη, την άμεση πολιτική του απομόνωση, την τρομοκράτηση των φίλων και των οπαδών του, και τη διευκόλυνση της εκκαθάρισης του από την ηγεσία του κόμματος για να προστατευτεί υποτίθεται το κόμμα από το «βρώμικο» στέλεχος του.
Στη συνέχεια ανέλαβε η επιτροπή οικονομικών της βουλής που εντόπισε ανακρίβειες στις δηλώσεις πόθεν έσχες του Τσοχατζόπουλου σχετικά με το συγκεκριμένο ακίνητο και τραπεζικές καταθέσεις. Μετά από αυτές τις κατηγορίες έγινε και η διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ. Τελικά, με πρόταση του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή συστάθηκε προανακριτική επιτροπή κατά του Τσοχατζόπουλου για μίζες στη σύμβαση των γερμανικών υποβρυχίων (και όχι των ρώσικων ΤΟR M1). Η Βουλή αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα την παραπομπή του σε δίκη για ξέπλυμα χρήματος και δωροδοκία.
Η σπουδή του ίδιου του ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου τότε να διαγράψει τον Τσοχατζόπουλο και να αναλάβει σαν κόμμα την πρωτοβουλία για την παραπομπή του, είναι ένα άλλο στοιχείο του καθαρά πολιτικού χαρακτήρα της δίωξης. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κινήθηκε πολύ πιο γρήγορα από οποιαδήποτε εισαγγελική ή άλλη αρχή στην επιβολή ποινών κατά του Τσοχατζόπουλου. Φαίνεται ότι ο Τσοχατζόπουλος είχε ακόμα επιρροή μέσα στους κύκλους του ΠΑΣΟΚ, και αυτό φάνηκε όταν στις δικαστικές αίθουσες, παρά τον ορυμαγδό, εμφανίστηκαν ακόμα και τώρα συμπαραστάτες του από το ΠΑΣΟΚ. Σε στελεχικό επίπεδο όμως, όσοι εμφανίζονταν να μιλήσουν για την υπόθεσή του, ήταν πρόθυμοι να ρίξουν την πέτρα τους εναντίον του, όπως και ο Τσοχατζόπουλος πριν από αυτούς είχε ρίξει την πέτρα σε όσους η ηγεσία υποδείκνυε κάθε φορά για εκκαθάριση.
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2012, μετά από ένα νέο μπαράζ δημοσιευμάτων, και ενώ η δικαστική διαδικασία βρισκόταν σε εξέλιξη, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης (!) εναντίον του για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Προφυλακίστηκαν τόσο ο ίδιος, όσο και η γυναίκα του και η κόρη του μέχρι τη δίκη. Τα στοιχεία κατά της οικογένειας ήταν ότι σύζυγος και κόρη απέκτησαν ακίνητα από εταιρείες που σύμφωνα με το κατηγορητήριο ανήκαν στο Τσοχατζόπουλο και τις είχε χρησιμοποιήσει για να αγοράσει τα συγκεκριμένα ακίνητα με τα χρήματα από τις μίζες.
Το Μάρτη του 2013 έγινε η δίκη του για ανακριβείς δηλώσεις πόθεν έσχες 2006-2009 στην οποία το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 8 χρόνια χωρίς αναστολή, σε χρηματική ποινή 520.000 ευρώ, και αποφάσισε τη δήμευση του ακινήτου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για τέσσερα χρόνια (!) Αυτές είναι ασύλληπτες και πρωτοφανείς ποινές για δηλώσεις πόθεν έσχες.
Τελικά, για την υπόθεση των μιζών, παραπέμφθηκε με βούλευμα σε δίκη για κακουργήματα στη βάση ενός κατηγορητηρίου, όπου τα βασικά αποδεικτικά στοιχεία ήταν οι μαρτυρίες ενός ανθρώπου, του συγκατηγορούμενου εξαδέλφου του Νίκου Ζήγρα, και κάποιες προσωπικές σημειώσεις του που είχαν κατασχεθεί από το ΣΔΟΕ (!) Στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ποσά μιζών κατέληξαν στον ίδιο δεν παρουσιάστηκαν.
Τα στοιχεία για κάποια ποσά που διακινήθηκαν από μίζες ήταν εμβάσματα και καταθέσεις σε εταιρείες που είχαν στην ιδιοκτησία τους τα ακίνητα, κάποια από τα οποία αγόρασε ο Τσοχατζόπουλος, ενώ δύο από αυτά αγοράστηκαν από τη σύζυγο και την κόρη του. Στις εταιρείες αυτές εμφανίζεται ο εξάδελφος του Ν. Ζήγρας, αλλά όχι ο ίδιος. Ο σύνδεσμος μεταξύ Τσοχατζόπουλου και εταιρειών θεμελιώνεται μόνο με τη μαρτυρία του Ν. Ζήγρα.
Πέρα από τα όσα αναφέραμε πιο πάνω για τα κενά του κατηγορητηρίου είναι χαρακτηριστική η παρατήρηση του προέδρου του δικαστηρίου προς τον προϊστάμενο του ΣΔΟΕ που κατέθετε για τρίτη φορά στη δίκη: «Σε έντονο ύφος, ο πρόεδρος του δικαστηρίου Χρ. Κατσιάνης εκτίμησε ότι το ΣΔΟΕ δεν επέμεινε ώστε να εντοπίσει βασικούς εμπλεκόμενους της υπόθεσης, μιλώντας για «κενά και σκιές» γύρω από το αντίστοιχο πόρισμα» (!!!) (Ελευθεροτυπία, 20/05/2013).
Χαρακτηριστικό για το κλίμα της δίκης είναι ότι ο συνήγορος του Τσοχατζόπουλου Παγουρόπουλος αποβλήθηκε από την αίθουσα με αστυνομική συνοδεία επειδή τόλμησε να κάνει παρατήρηση σε ένα δικαστή που έκφρασε τη βεβαιότητα ότι η κόρη του Τσοχατζόπουλου αγόρασε με μαύρο χρήμα το ακίνητό της, λέγοντας ότι το δικαστήριο έχει καταλήξει σε απόφαση.
Η δίκη του Τσοχατζόπουλου είναι το αποκορύφωμα μίας σειράς φασιστικών διώξεων και εκκαθαρίσεων, που έχουν γίνει μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Η ΟΑΚΚΕ έχει καταγγείλει ήδη από το 1989, την εποχή της πρώτης κάθαρσης το φασιστικό χαρακτήρα αυτών των εκκαθαρίσεων μέσα από ανύπαρκτα ή επιλεκτικά σκάνδαλα, που εδραίωσαν αντίστοιχα τις ρωσόδουλες ηγεσίες μέσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και εξόντωσαν τους αντιπάλους τους. Σε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ οι επαναλαμβανόμενες εγχειρίσεις τελικά έφεραν τη διάλυση του μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν πάντα το σχέδιο του Κ. Λαλιώτη. Όλα τα τσοχατζοπουλικά «αντιμνημονιακά» στελέχη έχουν βρει σήμερα στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ, που πάντα εμφανιζόταν φιλικός απέναντι σε όλους τους εκκαθαριζόμενους. Αυτοί ποτέ δεν είδαν ποιος κράταγε πραγματικά το μαχαίρι που τους σκότωνε. Το ίδιο και ο Τσοχατζόπουλος τώρα κατάγγειλε στη δίκη τη Γερμανία και τα μνημόνια, εννοώντας ότι ήταν ο «μνημονιακός» Γ. Παπανδρέου που θέλησε να τον εξοντώσει, και παραβλέποντας ότι όλοι ψήφισαν και πάνω απ' όλα χειροκρότησαν την παραπομπή τους.
Το ρωσόδουλο καθεστώς καταπατά τώρα κάθε αστοδημοκρατική νομιμότητα, όπως έχει δείξει σε μία σειρά από ποινικές διώξεις, όπως του Παπακωνσταντίνου, ή την παντελώς αστήρικτη καταδίκη του Παπαγεωργόπουλου που παραμένει φυλακισμένος παρά το γεγονός ότι τα χρήματα της υπεξαίρεσης από το ταμείο του δήμου Θεσσαλονίκης βρέθηκαν στο λογαριασμό μίας υπαλλήλου. Τέτοιες δίκες που στήνουν στον τοίχο πολιτικά διωκόμενους και κουκουλώνουν σκάνδαλα, δεν έχουν καθόλου να κάνουν με εξυγίανση και καταπολέμηση της διαφθοράς, παρά μόνο με τον εκφασισμό της χώρας και το κύλισμά της σε μεγαλύτερη διαφθορά. Καταδίκες που βασίζονται σε φασιστικού τύπου διακομματικές διώξεις, κανένας δημοκράτης δεν πρέπει να τις υποστηρίζει. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που το ίδιο αυτό δικαστικό σύστημα και το ίδιο καθεστώς, προστατεύει με κάθε μέσο τους ναζιστές, τη βία και τα κηρύγματα του ρατσιστικού μίσους, και τους κάνει πλάτες ασκώντας διώξεις σε όσους τους ενοχλούν.