Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το παραπάνω σκίτσο της "Καθημερινής" δείχνει πως θα ήθελε το πολιτικό καθεστώς το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ

 

Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ προκαλούν γενικά ενδιαφέρον μεγαλύτερο από την εκλογική απήχηση αυτού του κόμματος με βάση τους σημερινούς πολιτικούς-κομματικούς συσχετισμούς - κι όχι άδικα. Και προκαλούν όχι μόνο το ενδιαφέρον ενός κόσμου που κάποτε το πίστεψε και το ακολούθησε, αλλά πάνω απ’ όλα κινούν το ενδιαφέρον ενός διακομματικού συντονιστικού κορυφής, το οποίο, με επικεφαλής τους Τσίπρα - Μητσοτάκη και τον πανταχού παρόντα σύμμαχο και φίλο τους, Λαλιώτη, επιχειρεί να εισβάλει σε αυτές τις εκλογές και να τις οδηγήσει εκεί που το βολεύουν. Με το σύνθημα, μάλιστα «κάτω οι μηχανισμοί», δηλαδή κάτω ο υπαρκτός κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, θέλουν να διαλύσουν το συγκεκριμένο κόμμα προς όφελος στρατηγικών του αντιπάλων, να το αλώσουν και να μοιράσουν τα ιμάτιά του.

Το αποτέλεσμα του β΄ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών θεωρήθηκε και ήταν μία ήττα για τη ΝΔ παρά το γεγονός ότι αυτή κέρδισε τις περισσότερες περιφέρειες και τους περισσότερους δήμους στη χώρα. Αυτό το κλίμα δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από το ότι η ΝΔ έχασε κάποιες περιφέρειες ή δήμους, και κυρίως τους πιο κεντρικούς της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την απότομη αλλαγή πολιτικών συσχετισμών που έφερε μετά τις θριαμβευτικές για τον Μητσοτάκη βουλευτικές εκλογές η αθόρυβη συγκρότηση ενός μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και της καραμανλικής ΝΔ. Αυτή η δραματική αλλαγή έχει κρυφτεί από τις συνειδήσεις πίσω από το πραξικόπημα της συμμορίας Τσίπρα-Παππά-Πολάκη η οποία έδωσε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στον ουρανοκατέβατο θορυβώδη δικτατορίσκο και μέχρι γελοιότητας νάρκισο Κασσελάκη με μεθόδους που αποτελούν ζήτημα για τη δημοκρατία στη χώρα. Ενώ δεν είναι σίγουρο ότι αυτός ο  ρωσόφιλος που έχει ντυθεί αμερικάνος θα μπορέσει να σταθεί σαν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εντελώς σίγουρο ότι η πολιτική γραμμή του πλατιού τάχα αντιΜητσοτακικού, στην πραγματικότητα αντιδυτικού μετώπου που του υπέδειξε η συμμορία Τσίπρα έχει θριαμβεύσει στις δημοτικές εκλογές, ιδιαίτερα στο Δήμο της Αθήνας.

Όπως ξαφνικά με απόφαση του βαθιού Σύριζα που έχει πάντα αρχηγό τον Τσίπρα ανακάλυψαν και εγκατέστησαν θριαμβευτικά στην εξουσία το μικρό υποψήφιο φυρερίσκο Κασσελάκη, έτσι ξαφνικά και εντελώς αναπάντεχα για τον ίδιο τον αρπάξαν ένα απόγευμα, τον καθαίρεσαν από αρχηγό, τον εμπόδισαν ακόμα και να μπει στα γραφεία του στην Κουμουνδούρου και στη Βουλή μέχρι που του κλείδωσαν τον υπολογιστή του.

-Η γενική πολιτική διάσταση του τελευταίου σκανδάλου παρακολουθήσεων.   -Η γενική προβοκατόρικη φύση όλων των σκανδάλων παρακολούθησης μετά τη μεταπολίτευση.   -Το κλειδί σε όλες τις εκκαθαρίσεις μέσω σκανδάλων είναι οι εκκαθαριστές από το εσωτερικό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.   -Το 4ο είναι το ως τώρα πιο πολιτικά αποδοτικό για το θύμα του σκάνδαλο υποκλοπών. Το ρήγμα στη βάση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και το τέλος του επιτελικού κράτους.   -Η εισαγγελική υπογραφή: Το σημείο κλειδί στο οποίο αποκαλύπτεται η αντιδημοκρατική υποκρισία των ρωσόφιλων.   -Το Predator ή η ραδιουργία που μπορεί να διαβαστεί και αντίστροφα από τον τρόπο που τη διαβάζουν Ανδρουλάκης και Τσίπρας.   -Η προβοκάτσια Καραμανλή του 2005 και του 2009 επαναλαμβάνεται αντικειμενικά σε πολύ ανώτερη κλίμακα και με πιο λίγα λάθη.   -Ακόμα πιο πολύ βρωμάει η υπόθεση του αιτήματος παρακολούθησης του Ανδρουλάκη από «σύμμαχες» χώρες για τις επαφές του με «κινέζους αξιωματούχους».   -Να μην στηριζόμαστε σε μυστικές υπηρεσίες, ιδίως φασιστικές, για να βγάζουμε τα κύρια πολιτικά συμπεράσματα μας. Ειδικά όμως σε ότι αφορά την ΕΥΠ αυτή το καλύτερο θα ήταν να διαλυθεί (αν δεν ήταν για να φτιάξει μια νέα ο ΣΥΡΙΖΑ).

 

Η γενική πολιτική διάσταση του τελευταίου σκανδάλου παρακολουθήσεων

 

Το ρωσόφιλο μπλοκ σοσιαλφασιστών και φασιστών έχοντας επικεφαλής του την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τη λαλιωτική κλίκα Ανδρουλάκη μέσα στο ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό αλλά κυρίως την ΕΕ ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ αποτελεί την απόδειξη ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει μια ακροδεξιά κυβέρνηση που πρέπει να αντικατασταθεί το συντομότερο από μια δημοκρατική. Εννοούν στην ουσία ότι πρέπει να πέσει από την κυβέρνηση το σχετικά πιο προοδευτικό δυτικόφιλο τμήμα της ΝΔ που στέκεται απέναντι στους ρώσους νεοναζί ενεργειακούς στραγγαλιστές της Ευρώπης και να αντικατασταθεί από ένα μέτωπο διακυβέρνησης που ο κορμός του θα βρίσκεται στο πλευρό τους σε όλα τα καίρια σημεία εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Η φύση αυτού του μετώπου αποκαλύπτεται πάνω απ όλα στο ζήτημα του εξοπλισμού * της Ουκρανίας. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη υπάρχει πραγματικά μια πολύ ισχυρή ακροδεξιά τάση που έχει επίσημο εκφραστή τον ρωσόφιλο ορθοδοξοφασίστα Σαμαρά, αλλά ουσιαστικό και βαθύ αρχηγό τον Καραμανλή τον Β΄. Όμως τον μεν πρώτο σπάνια ή καθόλου δεν τον χτυπάει ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ τον δεύτερο τον εκθειάζει με κάθε ευκαιρία απλά γιατί είναι ένας ανοιχτός ρωσόφιλος. Ο κυνισμός και η πραγματική ακροδεξιά φύση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδειχτεί σε όσους δεν είναι πολιτικά τυφλοί στη συγκυβέρνησή του με τους ΑΝΕΛ.

Προς το παρόν σε αρκετό βαθμό οι δυτικές δημοκρατίες (μέχρι τώρα οι σοσιαλδημοκράτες αλλά όχι οι κεντροδεξιοί) τσιμπάνε σ’ αυτήν την πολιτική εκστρατεία όχι μόνο επειδή όλη η υπόθεση των παρακολουθήσεων Ανδρουλάκη, (σε συνδυασμό με εκείνη του Κουκάκη) είναι μια από τις πιο καλοστημένες προβοκάτσιες αυτού του είδους, αλλά κυρίως γιατί οι ρωσόφιλοι τύπου ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ των ΓΑΠ και Ανδρουλάκη είναι μόνιμα ντυμένοι ευρωπαίοι δημοκράτες. Ο μεν πρώτος εμφανίζεται σαν δυτικός φιλελεύθερος στο ζήτημα των μεταναστών και στην πολιτική των φύλων, ενώ πιο πολύ κοροϊδεύει τη Δύση ο Ανδρουλάκης ο οποίος έχει επενδύσει για χρόνια στην Ευρωβουλή στο να παριστάνει τον ακραιφνή ευρωπαίο σοσιαλδημοκράτη αλλά και το φιλονατοϊκό. Ειδικά πάντως αυτή τη στιγμή έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει την κεντρική παραπλάνηση: να καταγγέλλει στο εξωτερικό την ακροδεξιά τάση της ΝΔ την ώρα που την καλύπτει στην πράξη στο εσωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που κάνει τώρα με τη φιλοχιτλερική εισαγγελέα Παγουτέλη την οποία καταγγέλλει με στόμφο στην Ευρωβουλή επειδή η ΝΔ την έκανε αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου ενώ κυριολεκτικά δεν έβγαλε άχνα όταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αυτή προβιβάστηκε σε μέλος του Αρείου Πάγου!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που ελάφρυνε την ποινική μεταχείριση των βιαστών, και μαζί με το ψευτοΚΚΕ κουκούλωσε το MeToo στο θέατρο, αποκαλύπτεται σήμερα σαν το κόμμα που έδωσε πολιτική στέγη και αξίωμα σε έναν κακοποιητή γυναικών. Μετά από την καταγγελία  του θύματος του, υπαλλήλου στο Ευρωκοινοβούλιο, που έγινε το 2020, η εισαγγελία του Βελγίου ήρθε με καθυστέρηση τριών ετών να του απαγγείλει τις βαριές κατηγορίες για βιασμό και ξυλοδαρμό και να ζητήσει την άρση της ασυλίας του. Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να του προσφέρει στον ευρωβουλευτή του Γεωργούλη τη μεγαλύτερη πολιτική κάλυψη κατηγορώντας το θύμα. Η απομάκρυνσή του έγινε μόνο για να επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να τον προστατέψει χωρίς να κατηγορηθεί για κόμμα βιαστών. Για να μπορεί να ισχυριστεί ότι “επί της αρχής” είναι με τις γυναίκες, αλλά “επί του συγκεκριμένου” είναι με τον κακοποιητή. Για αυτό, η απομάκρυνση έγινε «με αμοιβαία συμφωνία» και χωρίς καμία ανοιχτή αποδοκιμασία για τον ευρωβουλευτή σαν κακοποιητή. Όπως είπε η Τσαπανίδου «θα περιμένουν τη Δικαιοσύνη».

Λίγες βδομάδες μετά τις ευρωεκλογές που έδειξαν πόσο δυνάμωσαν σε όλη την Ευρώπη οι φιλοπουτινικές δυνάμεις, αυτές στη δικιά μας χώρα εξαπέλυσαν μια ταυτόχρονη επίθεση από τα μέσα ενάντια στα δύο φιλοευρωπαϊκά ως προς την πλειοψηφία της βάσης τους κόμματα, κυρίως ενάντια στο ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως ενάντια στη ΝΔ. Στη ΝΔ ήταν για να θυμίσουν ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά της και να οδηγήσουν σε μια κατάσταση άμυνας τις φιλοευρωπαϊκές και δημοκρατικές τάσεις της που έχουν για αρχηγό τον διορισμένο από αυτά τα αφεντικά ψευτοφιλελεύθερο Μητσοτάκη. Όμως το κέντρο της επίθεσής τους ήταν ενάντια στο ΠΑΣΟΚ όπου θέλουν κατ αρχήν να καθαιρέσουν τη σημερινή του ηγεσία η οποία σε ένα βαθμό τους αντιστέκεται και να εγκαταστήσουν μια εντελώς δικιά τους που θα μπορέσει να το διαλύσει πολιτικά, ενδεχόμενα και οργανωτικά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.  

 

Η εσωκομματική επίθεση στη ΝΔ δεν είναι ανεξάρτητη από εκείνη στο ΠΑΣΟΚ

 

Στη ΝΔ την επίθεση την εξαπέλυσαν συντονισμένα σε επίπεδο πολιτικής πλατφόρμας σαν ένας άνθρωπος οι δυο προηγούμενοι πρωθυπουργοί και στρατηγικοί αρχηγοί της Καραμανλής και Σαμαράς. Αυτοί εκφράσαν πρόσφατα σε δύο ομιλίες τους μπροστά σε μαζικό κομματικό ακροατήριο για πρώτη φορά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τη θέση τους υπέρ της Ρωσίας (ωμά ο Καραμανλής και κάπως πιο έμμεσα αλλά με σαφήνεια ο Σαμαράς) καθώς και την αντιευρωπαϊκή εσωτερική και βαλκανική πλατφόρμα τους σε κατεύθυνση ταυτισμένη με εκείνη του Ορμπάν. Ιδιαίτερα ο Σαμαράς ανέπτυξε όλη την πουτινική πλατφόρμα υπέρ του νεοφεουδαρχικού φασιστικού «πολιτισμού», δηλαδή αυτού υπέρ «των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών» που σημαίνει στην ουσία την πάλη εναντίον της γυναικείας χειραφέτησης (και σήμερα παίρνει τη μορφή της καταδίκης της ομοφυλοφιλίας και ειδικά του γάμου των ομοφύλων) όπως και γενικότερα ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα στο όνομα της θυσίας τάχα του ατόμου στο συλλογικό πατριωτικό καθήκον. Όμως ενώ οι Καραμανλής και Σαμαράς έβαλαν ζήτημα ανατροπής της επίσημης κεντρικής τόσο διεθνούς όσο και εσωτερικής γραμμής της ΝΔ, δεν έβαλαν ζήτημα άμεσης πτώσης από την αρχηγία του διορισμένου από τους ίδιους Μητσοτάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε τον ίδιο τον Μητσοτάκη τον ενόχλησε η πλατφόρμα των δύο πουτινικών αφού η απάντηση του Μαξίμου σε αυτήν την ανοιχτή πρόκληση ήταν, ότι «δεν σχολιάζει τοποθετήσεις πρώην πρωθυπουργών της ΝΔ». Δηλαδή άφησε τη βάση και την πλατιά μάζα των ψηφοφόρων εντελώς ανοχύρωτη απέναντι στους θερμούς κλακαδόρους που καταχειροκροτούσαν τους δυο πραγματικούς πολιτικο-ιδεολογικούς αρχηγούς της ΝΔ σε όλη την διάρκεια των ομιλιών τους.

  

Το άρθρο μας που αναρτήσαμε στην ιστοσελίδα μας στις 24 του Νοέμβρη για τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ είχε τον εξής τίτλο: «Εκλογές ΠΑΣΟΚ: Το ελεγχόμενο λαλιωτικό δίπολο Παπανδρέου-Λοβέρδου και πως ΣΥΡΙΖΑ-Μητσοτάκης θέλουν τον Ανδρουλάκη εκτός Β΄ γύρου». Οι εξελίξεις δεν διαψεύδουν την εκτίμησή μας ότι αυτό το δίπολο ελεγχόταν από το χειρότερο ΠΑΣΟΚ, εκείνο του Λαλιώτη, όμως καθόλου δεν επαληθεύουν το ότι ο στόχος του δίπολου ήταν να πετάξει έξω από τον β΄ γύρο τον Ανδρουλάκη. Αντίθετα ο ανταγωνισμός Παπανδρέου-Λοβέρδου διευκόλυνε τον Ανδρουλάκη να ανέβει θριαμβευτικά στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ καθώς του επέτρεψε να φανεί σαν ένα νέο, αγνό και πάνω από όλα ενωτικό κέντρο του κόμματος. Γιατί αυτό που έκανε ο Παπανδρέου ήταν να σύρει πίσω του και να εκθέσει σαν χρεωκοπημένες παλαιοκομματικές εκείνες ακριβώς τις τάσεις του που αντιστέκονταν στον πιο σκληρό, στον κνίτικο σοσιαλφασισμό (βασικά οι συνδικαλιστικές δυνάμεις οι κυρίαρχες στη σημερινή ΓΣΕΕ) ενώ ο δεύτερος προβόκαρε σαν εξάρτημα της πιο δεξιάς-σοβινιστικής μερίδας της Νέας Δημοκρατίας ακριβώς τις πιο ανοιχτά αντισυριζέικες και σε μεγάλο βαθμό δημοκρατικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.