Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα μεγάλο μέρος από ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στη γαλλική Μοντ στις 29 του Σεπτέμβρη, του SamyCohen, διευθυντή έρευνας στη σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (SciencesPo/CERI), με τίτλο «Για τον ισραηλινό στρατό, το να γλιτώσει αμάχους δεν αποτελεί πλέον επιλογή». Η μεγαλύτερη αξία του άρθρου αυτού είναι ότι απαντάει πυκνά σε μια ουσιαστικά κυρίαρχη επιχειρηματολογία, από κάθε είδους «γενοκτονολόγους» μέχρι και μια τέτοια επιτροπή του ΟΗΕ, ότι αυτό που έκανε το Ισραήλ στη Γάζα είναι γενοκτονία. Αυτός ο ισχυρισμός πήρε τελευταία νέα ώθηση από τη στιγμή που ο ανερχόμενος αστέρας του “αριστερού” αντισημιτισμού σήμερα στον κόσμο, ο νέος δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μαμντάνι, ενώ έκανε τα πάντα τον τελευταίο καιρό να ανασκευάσει ό,τι φιλοχαμασίτικο είχε πει προηγούμενα, συνεχίζει να επιμένει κυρίως σε ένα πράγμα: ότι το Ισραήλ έχει διαπράξει γενοκτονία στη Γάζα.

Η προσωρινή πολιτική ανακωχή στη Γαλλία, με την επιβίωση στο κοινοβούλιο της κυβέρνησης Λεκορνί, που την εξασφάλισε με τη δέσμευσή της για αναστολή του νόμου για το Ασφαλιστικό μέχρι τον Ιανουάριο του 2028, μετά δηλαδή τις προεδρικές εκλογές του 2027, είναι αναμφισβήτητα μια ήττα του ρωσόφιλου/ρωσόδουλου φασιστικού και σοσιαλφασιστικού μπλοκ Λεπέν-Μελανσόν. Γιατί εάν αυτό το μπλοκ αναλάβει την εξουσία με το πρώτο, κλασικό ακροδεξιό και ιστορικά εθνοπροδοτικό σκέλος της (βλ. φιλοχιτλερικοί του καθεστώτος του Βισύ), τον Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν, απειλεί να διαλύσει την αστική δημοκρατική αντιπουτινική και αντιτραμπική ενότητα στην Ευρώπη, να καταπουλήσει την Ουκρανία και να ανοίξει διάπλατα το δρόμο για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο νεοχιτλερικό Άξονα Ρωσίας - Κίνας.

Μπροστά σ’ αυτή την τερατωδία, το πολιτικό μπλοκ του Μακρόν, στο οποίο ανήκει και ο νέος πρωθυπουργός Λεκορνί, εκπροσωπεί οπωσδήποτε μια σχετική πρόοδο. Κι αυτό δεν είναι παράλογο. Ο Μακρόν, ολοένα και περισσότερο μετά την απώλεια των τελευταίων ψηγμάτων των παλιών, γαλλικών αποικιοκρατικών ερεισμάτων στο Σαχέλ της Αφρικής (Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας) από ανοιχτά υποστηριζόμενα από τη Ρωσία στρατιωτικά πραξικοπήματα, κινείται όλο και περισσότερο μακριά από την παλιά, μπατίρικη γαλλική ιμπεριαλιστική επεμβατική γραμμή στον Τρίτο Κόσμο, που ήταν ισχυρή ακόμη και επί Σαρκοζί και Ολάντ, σε μια γραμμή ευρωπαϊκής κι ακόμη περισσότερο δευτεροκοσμικής ενότητας απέναντι στη Μόσχα και στο Πεκίνο. Αυτό βέβαια πάντα με τις ταλαντεύσεις που είναι αναπόφευκτες για τη γερασμένη δυτικοευρωπαϊκή μονοπωλιακή αστική τάξη.

Η “κουτσή” (δηλαδή χωρίς αυτοδύναμη, φιλική προς τον ίδιο πλειοψηφία στη Βουλή) δεύτερη πενταετής προεδρία Μακρόν ήταν αποτέλεσμα μιας κάποιας σοφίας που επέδειξε ο γαλλικός λαός όταν το ’22 έδωσε στο Μακρόν τη νίκη στο β’ γύρο των προεδρικών ενάντια στη φασίστρια και φιλοπουτινική Λεπέν. Αυτό, που έγινε λίγους μόλις μήνες μετά την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, συνδυάστηκε με την παράλληλη απώλεια της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας από το πολιτικό του στρατόπεδο, και οφειλόταν κύρια στα μέτρα Μακρόν στο πεδίο της οικονομίας και ειδικότερα στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, που αύξανε τα όρια συνταξιοδότησης. Στην οικονομία, ο Μακρόν ακολουθούσε μέχρι τώρα, από την αρχή ουσιαστικά της προεδρίας του το 2017, τη φιλελεύθερη “ορθοδοξία”, την οποία κληρονόμησε από τα δύο ρεύματα που ουσιαστικά συγκρότησαν το μακρονικό κόμμα-μπλοκ το 2016‑17 (την οικονομικά - και πολιτικά - φιλελεύθερη, κεντρώα πτέρυγα που αποσχίστηκε από τους Σοσιαλιστές της εποχής της προεδρίας Ολάντ και τους αποσκιρτήσαντες της πιο ευρωπαϊστικής πτέρυγας της κλασικής γαλλικής Δεξιάς).

Οι οκτώ μέθοδοι του σαμποτάζ στην ηλεκτρική ενέργεια

Μετά το παραγωγικό σαμποτάζ σε επιμέρους μεγάλες βιομηχανίες, τώρα το ρωσόδουλο μπλοκ έχει περάσει σε ένα γενικευμένο παραγωγικό σαμποτάζ χρησιμοποιώντας την ενέργεια και ειδικά την ηλεκτρική για να κλείσει ότι έχει απομείνει ως παραγωγή στη χώρα. Ο στόχος του είναι να την παραδώσει μαζί με τον οικονομικά εξαθλιωμένο λαό στα νύχια του ρωσοκινεζικού πολεμικού άξονα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υλοποιεί αυτό το σαμποτάζ και κάνει ότι μπορεί για να το προωθήσει με τη βοήθεια των ανοιχτά ρωσόφιλων κομμάτων και τελικά να το φορτώσει στην ΕΕ.

Η ΟΑΚΚΕ αντιστέκεται σ αυτήν την οικονομική καταστροφή γιατί μέσα από αυτήν η εργατική τάξη και ο λαός μας εξαθλιώνεται μέρα με τη μέρα και η χώρα καταστρέφεται. Πέρα από το άμεσο ζωτικό ζήτημα ότι χωρίς εργοστάσια η χώρα θα εξαθλιωθεί στο έπακρο και εύκολα θα υποδουλωθεί στους νεοχιτλερικούς που κάνουν το σαμποτάζ, χωρίς βιομηχανία γίνεται εξαιρετικά αδύναμη, αριθμητικά, οργανωτικά και πολιτικά η σύγχρονη βιομηχανική εργατική τάξη που είναι επιφορτισμένη με το να ανατρέψει το σημερινό εκμεταλλευτικό και καταστροφικό καπιταλιστικό κοινωνικό σύστημα και να το αντικαταστήσει με το σύστημα της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, δηλαδή με τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Τέλος όσο λιγότερο αναπτυγμένη είναι η σύγχρονη βιομηχανία, ιδιαίτερα η βαριά, τόσο η υλική παραγωγική βάση κάθε προλεταριακής επαναστατικής εξουσίας θα είναι πιο ασταθής και η πορεία στο νέο κοινωνικό σύστημα πιο αργή και δύσκολη. Δεν είναι τυχαίο ότι το 7ο και τελευταίο συνέδριο του επαναστατικού ΚΚΕ όταν στα 1947 βρέθηκε στα πρόθυρα της πολιτικής εξουσίας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας και τη βαριά της βιομηχανία.

Η αντιευρωπαϊκή δημαγωγία του ψευτοΚΚΕ και οι 24ωρες απεργίες-απάτη συγκαλύπουν το ιστορικό έγκλημα της μεγαλύτερης στην ΕΕ  φτωχοποίησης  της ελληνικής εργατικής τάξης

Πυρήνες παντού του ενιαίου ταξικού μετώπου για την εργατική οικονομική πάλη και  περιφρούρηση του 8ωρου, ενάντια στην εγκληματική πολιτική του σαμποτάζ της παραγωγής και στην παράδοση της χώρας στο νεοχιτλερικό άξονα

Με ένα νέο νόμο η κυβέρνηση επεκτείνει το ημερήσιο όριο των ωρών εργασίας με υπερωρίες σε ένα εργοδότη από 12 σε 13. Είχε επιτρέψει με προηγούμενο νόμο του 2023 εργασία 13 ωρών συνολικά σε δύο εργοδότες. Απέναντι σε αυτό το νόμο το ψευτοΚΚΕ καμώνεται τον προστάτη των εργατών με μία γκαιμπελίστικη αντιευρωπαϊκή δημαγωγία, και ετοιμάζεται για άλλη μία 24ωρη ψευτοαπεργία. Από πίσω του σέρνεται, όλο και πιο υποταγμένη, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ.

Οι νέες ρυθμίσεις επιτρέπουν στους εργοδότες να ξεθεώνουν στη δουλειά το υπάρχον εργατικό δυναμικό για να αντιμετωπίσουν τη δραματική αύξηση των κενών θέσεων εργασίας που σύμφωνα με πρόσφατα ρεπορτάζ έχει εκτιναχθεί σε 300.000 θέσεις εργασίας το 2025, ενώ η ανεργία παραμένει ψηλή σε ποσοστό 9%. Η χρήση ξένων εργαζόμενων που έχει διευκολύνει η κυβέρνηση δεν κλείνει την τρύπα, αφού με την τήρηση των όρων της μετανάστευσης της ΕΕ χρειάζεται μετάκληση, δηλαδή η άδεια διαμονής και εργασίας μπορεί να δίνεται εφόσον υπάρχει σύμβαση με ελάχιστα όρια αποδοχών και ασφάλιση, δεν υπάρχουν πια τα περιθώρια για μαζική είσοδο μεταναστών με δουλοπαροικιακούς όρους και μαύρα μεροκάματα όπως στο παρελθόν.

Την ώρα που το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ κατακλύζει την εγχώρια πολιτική ατζέντα, ένα πολύ μεγαλύτερο με διεθνείς προεκτάσεις περνά σχεδόν απαρατήρητο, αυτό που αποκάλυψε η ευρωπαϊκή εισαγγελία (EPPO) με την εξάρθρωση ενός γιγαντιαίου δικτύου εγκληματικής απάτης με υποτιμημένες εισαγωγές στην Ευρώπη εμπορευμάτων από την Κίνα μέσω Πειραιά. Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Καλυψώ» αγκάλιασε 14 χώρες και οδήγησε στην εξάρθρωση ενός εγκληματικού δικτύου που ελεγχόταν από κινέζους υπηκόους και δρούσε στην εισαγωγή κινεζικών εμπορευμάτων στην ΕΕ παρακάμπτοντας τους τελωνειακούς δασμούς, προϊόντων όπως υφάσματα, υποδήματα, ηλεκτρικά σκούτερ και ποδήλατα, ενώ τα παράνομα κέρδη ξεπλένονταν και αποστέλλονταν εκ νέου στην Κίνα.

Η ουκρανική κοινότητα καλεί σε συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος την Κυριακή 24 Αυγούστου, στη μία το μεσημέρι, στην 34η επέτειο της διακήρυξης της ανεξαρτησίας της.

Τρία χρόνια μετά την εισβολή της Ρωσίας και οχτώ μήνες μετά την άνοδο στην εξουσία των ΗΠΑ ενός φασίστα, ανοιχτού και αφοσιωμένου υπερασπιστή του Πούτιν, ο ηρωικός και παρατεταμένος αντιστασιακός πόλεμος της Ουκρανίας συνεχίζεται. Το ακλόνητο πείσμα του ουκρανικού λαού έχει κερδίσει τις καρδιές των λαών σε όλο τον κόσμο, και εμποδίζει τους Τραμπ-Πούτιν να επιβάλουν μία βρώμικη δήθεν ειρηνευτική συμφωνία με όρο την παραχώρηση ενός μεγάλου τμήματος του ουκρανικού εδάφους στον καταχτητή.  Αν η Ουκρανία δεχόταν αυτόν τον όρο θα άνοιγε ο δρόμος στην πουτινική Ρωσία να καταβροχθίσει όλη την Ουκρανία και στη συνέχεια όλη την Ευρώπη.

Γράφαμε το 2015 και μετά την εισβολή της Ρωσίας στη Κριμαία όταν με επίσημες κρατικές και κοινοβουλευτικές πράξεις η Ρωσία σχεδίαζε να αναθεωρήσει τη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία στο ζήτημα της ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα:

<<Η έλ­λει­ψη σε πα­γκό­σμια κλί­μα­κα α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος με ξε­καθα­ρι­σμέ­νη δη­μο­κρα­τι­κή - ε­πα­να­στα­τι­κή γραμ­μή, αλ­λά και η α­χρειό­τητα και υ­πο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα των δυ­τι­κών, οι­κο­νο­μι­κά κυ­ρί­αρ­χων ι­μπε­ρια­λι­στών α­πέ­να­ντι στη ρώ­σι­κη, φα­σι­στι­κή ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ε­πι­θετικό­τη­τα έ­χει απο­χα­λι­νώ­σει τε­λεί­ως τους νέ­ους τσά­ρους του Κρεμ­λί­νου.

Α­φού λοι­πόν έ­κα­ναν α­νοι­χτή κα­το­χή στην ου­κρα­νι­κή Κρι­μαί­α και καλυμ­μέ­νη κα­το­χή σε τμή­μα­τα των δύ­ο ου­κρα­νι­κών ε­παρ­χιών Ντο­νέ­τσκ και Λουχάν­σκ, οι Ρώ­σοι ε­θνι­κο-”μπολ­σε­βί­κοι”, ι­δε­ο­λο­γι­κά φαιο-”κόκ­κι­νοι” να­ζή­δες ι­μπε­ρια­λι­στές ε­τοι­μά­ζο­νται να ξα­να­γρά­ψουν την ι­στορί­α α­πό το 1945 και δώ­θε κα­τα­πώς τους βο­λεύ­ει. Με μια μέ­θο­δο, δη­λα­δή, που με­τα­ξύ άλ­λων θα δι­καιώ­νει ι­στο­ρι­κά τους φα­σί­στες και να­ζι­στές, ό­που αυ­τοί α­ντι­πα­ρα­τέ­θη­καν ι­στο­ρικά με τους φι­λε­λεύ­θε­ρους. (...)