"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Οι αρμοδιότητές του ανατέθηκαν στον στενό συνεργάτη του, εξωκοινοβουλευτικό Παπαθανάση, που ανήκει στον κύκλο των λεγόμενων τεχνοκρατών της κυβέρνησης και ο οποίος μέχρι και τον ανασχηματισμό ήταν υφυπουργός με αντικείμενο το εμπόριο και τη βιομηχανία. Μετά τον ανασχηματισμό έγινε αναπληρωτής υπουργός για τις ιδιωτικές επενδύσεις και τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η απόσυρση του Αδ. Γεωργιάδη από τις επενδύσεις και βασικά από το πιο προβεβλημένο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη έργο του Ελληνικού, έχει να κάνει με το ότι του φορτώθηκε η κύρια ευθύνη για την καθυστέρηση του η οποία προστίθεται στα πολλά χρόνια καθυστέρησης, πλέον των 22 χρόνων, που έχουν ήδη περάσει χωρίς να αξιοποιείται η πελώρια έκταση του πρώην αεροδρομίου. Αυτή η καταστροφική πολιτική είναι το έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων στην ηγεσία των οποίων υπήρχαν πάντα άνθρωποι που προωθούσαν την πολιτική του σαμποτάζ της παραγωγής και των επενδύσεων, και τη συνεχίζει με συνέπεια η ηγεσία Μητσοτάκη. Ο διάδοχος του Παπαθανάσης, μπορεί να είναι ένας διαχειριστής της διαφαινόμενης πολύχρονης καθυστέρησης έως τη ματαίωση, ή προορίζεται απλά για να φορτωθεί το διασυρμό της αποτυχίας τον οποίο πιθανά θέλησε να αποφύγει ο Αδ Γεωργιάδης που δεν διαμαρτυρήθηκε πάντως καθόλου για την υποβάθμισή του. Το σίγουρο είναι ότι η ηγεσία Μητσοτάκη άφησε πολιτικά ακάλυπτο τον αρμόδιο κυβερνητικό υπουργό για την προώθηση του έργου που προς το παρόν, μετά από πολλά εμπόδια, έχει μπλοκάρει με τις προσφυγές των διάφορων δήθεν υπερασπιστών του περιβάλλοντος και του δημόσιου συμφέροντος που πάντα έχουν προστάτη τον ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ.
Στο ψευτοΚΚΕ ο Μητσοτάκης πρόσφερε την αποδυνάμωση του Βρούτση που στήριξε τη ΓΣΕΕ απέναντι στην τραμπούκικη βία του ΠΑΜΕ, ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει το συνέδριο της που ματαιώθηκε δύο φορές επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έγινε με την είσοδο στο υπουργείο στη θέση του υφυπουργού του επίσης εξωκοινοβουλευτικού Παν. Τσακλόγλου, στον οποίο μεταφέρθηκαν οι αρμοδιότητες της κοινωνικής ασφάλισης. Θεωρητικά, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Μητσοτάκη, αυτή ήταν μία στήριξη στο υπουργείο. Αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πριν από λίγες μέρες παρουσιάζοντας το κυβερνητικό έργο αυτής της περιόδου στη ΔΕΘ είπε ότι είναι ο νέος υφυπουργός αυτός που επεξεργάζεται το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά και θα το παρουσιάσει στη Βουλή, κάτι που ερμηνεύτηκε σαν παραγκωνισμός του Βρούτση. Όπως αναφέρθηκε στα ρεπορτάζ η τοποθέτηση του Π. Τσακλόγλου στη θέση του υφυπουργού ξάφνιασε πολλούς, επειδή έχει στενούς δεσμούς με το χώρο του ΠΑΣΟΚ, σαν σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και φίλος του Κώστα Σημίτη. Έτσι ο Μητσοτάκης αποδεικνύει πόσο θέλει να προωθεί το φιλο-συριζέϊκο ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητικές θέσεις, ενώ η μεγαλύτερη πολιτική του συμμαχία με το σοσιαλφασισμό αποτυπώνεται στο υπουργείο Εσωτερικών, όπου έχει διορίσει το Θεοδωρικάκο, τον πρώην γραμματέα της «Κ»ΝΕ που μετά έγινε δεξί του Λαλιώτη στο ΠΑΣΟΚ, και μετά επικοινωνιολόγος, δηλαδή πολιτικός εκπρόσωπος του Χριστόφια του ΑΚΕΛ.
Η τρίτη βασική αλλαγή που έγινε, είναι η αναβάθμιση σε αναπληρωτή υπουργό οικονομικών ενός φιλοευρωπαίου εξωκοινοβουλευτικού στελέχους, του Σκυλακάκη. Η προώθηση του Σκυλακάκη σε αυτή τη θέση σημαίνει την αντίστοιχη υποβάθμιση του υπουργού οικονομικών Σταϊκούρα, σε μια περίοδο που πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για τη διαχείριση του πελώριου κονδυλίου των 72 δισ που διέθεσε στην Ελλάδα η Κομισιόν για την αντιμετώπιση της κρίσης της περιόδου του κορωνοϊού. Τα θέματα της διαχείρισης αυτού του κονδυλίου ανατέθηκαν στον Σκυλακάκη. Φαίνεται ότι η υποβάθμιση του Σταϊκούρα έχει να κάνει με τα σχέδια διάσωσης για τέσσερεις στρατηγικές βιομηχανίες που σκουριάζουν μετά από χρόνια σαμποτάζ, δηλαδή την ΕΑΒ, την ΕΛΒΟ, τη ΛΑΡΚΟ και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για τα οποία θύμωσαν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ψευτοΚΚΕ. Ο Σταϊκούρας έχει επίσης κοντράρει τον Μητσοτάκη στην πολιτική της άντλησης κονδυλίων από την ΕΕ χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, μόνο για τη διοχέτευσή τους στην αντιμετώπιση τρέχουσων αναγκών της οικονομίας.
Το νέο πακέτο των 72 δισ ο Μητσοτάκης θέλει να το διαχειριστεί κυρίως μέσω μίας επιτροπής “τεχνοκρατών” που έχει συστήσει, της επιτροπής Πισσαρίδη, και η οποία κινείται στις κατευθύνσεις που της έχει δώσει ο ίδιος. Στην ίδια επιτροπή είχε τοποθετηθεί και ο Τσακλόγλου από όπου μεταπήδησε στο υφυπουργείο Εργασίας. Ο Σταϊκούρας διαφώνησε με το δεσμευτικό χαρακτήρα που θέλησε ο Μητσοτάκης να έχουν οι αποφάσεις της επιτροπής. Οι κατευθύνσεις του Μητσοτάκη για το πακέτο των 72 δισ είναι σαφείς σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου και δεν αφορούν καθόλου τη βαριά βιομηχανία: θέλει επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη, στην υγεία, στον ψηφιακό εκσυγχρονισμό, στην αγροτική πολιτική, στην κατάρτιση και κονδύλια για την ενίσχυση του κόσμου της εργασίας. Αυτές τις κατευθύνσεις είναι πολύ πιο πρόθυμος να τις προωθήσει ο Σκυλακάκης που είναι υπέρμαχος της “πράσινης ανάπτυξης”. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η σύσταση υφυπουργείου στο υπουργείο Περιβάλλοντος με αντικείμενο την προστασία του Περιβάλλοντος, και υφυπουργό τον βουλευτή Ταγάρα. Στην προεκλογική του περιοδεία στην Κορινθία ο Ταγάρας, μετάφραζε την ανάπτυξη σε “μικρές μεταποιητικές μονάδες” στην αγροτική οικονομία.
Ο τρόπος που θα αξιοποιηθούν τα κοινοτικά κονδύλια για την ανάπτυξη είναι βασικός μοχλός για το περιεχόμενο του πρώτου ανασχηματισμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη που στο επίκεντρό της είχε τον παραγκωνισμό στελεχών που υποστήριξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη βιομηχανική ανάπτυξη. Το που θα διατεθούν τα κοινοτικά κονδύλια θα κριθεί από τις εργασίες πέντε επιτροπών. Η πρώτη αφορά τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη υπό την εποπτεία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με υπουργό τον Χατζηδάκη, που στην πράξη συνεχίζει με συνέπεια την πολιτική του σταματήματος του έργου του χρυσού στη Χαλκιδική και προωθεί το πρόωρο κλείσιμο των λιγνιτικών εργοστασίων που υπήρξαν πάντα η καρδιά της ΔΕΗ και η βάση της ενεργειακής ανεξαρτησίας της χώρας. Ο Χατζηδάκης ενισχύθηκε με υφυπουργό με αρμοδιότητα για θέματα προστασίας περιβάλλοντος ένα βουλευτή που με βάση το ιστορικό του δεν θα θελήσει καθόλου να θίξει όλα τα τοπικά «κινήματα κατοίκων» υπό συριζέϊκη ή κνίτικη ηγεσία που με λύσσα στρέφονται όχι μόνο ενάντια στο λιγνίτη, στις εξορύξεις και στη βαριά βιομηχανία αλλά και ενάντια σε κάθε ανεμογεννήτρια στην Ελλάδα που δεν προορίζεται να πέσει στα χέρια της Κίνας. Η δεύτερη επιτροπή αφορά την απασχόληση, τις δεξιότητες, και την κοινωνική συνοχή στην οποία έχει εξειδίκευση ο ενισχυμένος νέος υφυπουργός Εργασίας Π. Τσακλόγλου, και η οποία στην Ελλάδα συνήθως περιορίζεται στη διανομή πενιχρών κρατικών αποζημιώσεων στα θύματα της αποβιομηχάνισης και της αποεπένδυσης, πρώην εργαζόμενους και νεολαίους καταδικασμένους στην ανεργία σε μια ρημαγμένη χώρα. Τον πρώτο λόγο εδώ θα έπρεπε να έχει η προώθηση της απασχόλησης, δηλαδή τα προγράμματα εκπαίδευσης (ανάπτυξης δεξιοτήτων) και σύνδεσης αυτής της εκπαίδευσης με την παραγωγή όπου έκανε κάποιο στοιχειώδες ελάχιστο έργο ο Βρούτσης, κάποιες φορές σε συνεργασία με τη ΓΣΕΕ, αλλά φαίνεται ότι προορίζεται για αποκεφαλισμό. Η τρίτη αφορά τον παραγωγικό μετασχηματισμό και τις ιδιωτικές επενδύσεις, η οποία προορίζεται να περιοριστεί στην κοινοτική χρηματοδότηση ρωσο-κινέζικων επενδύσεων με τη συμμετοχή ντόπιων ολιγαρχών ή ευρωπαίων ρωσόφιλων ή μονοπωλιστών. Αυτή την πορεία τη σηματοδοτεί το οριστικό όπως φαίνεται βάλτωμα του Ελληνικού που ανέλαβε να διαχειριστεί ο Παπαθανάσης, μετά την απόσυρση του Αδ. Γεωργιάδη. Αυτό ήταν το εμβληματικό έργο που όταν ξεμπλόκαρε θα έδινε το πράσινο φως και την πολιτική εγγύηση σε ντόπια και δυτικά κεφάλαια να επενδύσουν. Η τέταρτη αφορά τις υποδομές υπό την εποπτεία του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, όπου βρίσκονται υπουργικά στελέχη ευρείας αποδοχής, όπως ο αρχισαμποταριστής των συγκοινωνιακών υποδομών ανιψιός του Καραμανλή του Β με υφυπουργό τον Κεφαλογιάννη. Το πιο σπουδαίο έργο τους ήταν τα μέτρα χρηματοδότησης της αγοράς εισαγόμενων ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που με καμάρι παρουσίασαν με τη στήριξη του πρωθυπουργού. Η πέμπτη αφορά την ψηφιακή πολιτική υπό την εποπτεία του Ψηφιακής Διακυβέρνησης όπου βρίσκεται ο Πιερρακάκης και όπου η ψηφιοποίηση ναι μεν προχωράει αλλά χωρίς βιομηχανική παραγωγή σύντομα δεν θα αλλάζει πολλά πέρα από το να μειώνει λίγο τη γραφειοκρατία που στην ουσία της θα σκοντάφτει στη δημοσιοϋπαλληλική παραίτηση και αποσύνθεση. Και οι πέντε επιτροπές θα βρίσκονται υπό τη γενική εποπτεία του υπουργείου Οικονομικών, και πιο συγκεκριμένα του Σκυλακάκη.
Καμία ανάπτυξη, κανένα Ελληνικό. Συνέχιση του σαμποτάζ της παραγωγής
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκλέχτηκε με την υπόσχεση της ανάπτυξης και όπως είχαμε από καιρό προειδοποιήσει καταπάτησε τις υποσχέσεις της συνεργαζόμενη με τους Τσίπρα και Κουτσούμπα στην υποδούλωση της χώρας στα συμφέροντα του νεοχιτλερικού άξονα, οπότε και στο σαμποτάζ της παραγωγής. Ο Τσίπρας πρόβαλε σαν άλλοθι για το ότι δεν έσκισε τα μνημόνια τις αντίξοες συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει σαν πρωθυπουργός μίας μικρής ευρωπαϊκής χώρας απέναντι στο πανίσχυρο τάχα ευρωπαϊκό κεφάλαιο, την ίδια στιγμή που κόνταινε το ανάστημα της καίγοντας κάθε δυνατότητα της να αναπτυχθεί παραγωγικά. Ο Μητσοτάκης από την άλλη επικαλείται το δόγμα ότι ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς «εθνική συναίνεση» και «σεβασμό των θεσμών», που σημαίνει ότι σαν πρωθυπουργός θα αφήσει όσο μπορεί άθικτο το κράτος ΣΥΡΙΖΑ και όλο εκείνο το πλέγμα που έχει διαμορφωθεί διαχρονικά από το σοσιαλφασισμό για να σαμποτάρεται κάθε μη ρωσοκινέζικη επένδυση. Το πρώτο τέτοιο δείγμα δήθεν σεβασμού των θεσμών ήταν η ανάδειξη στην προεδρία της δημοκρατίας ενός προσώπου συμβόλου της βιομηχανοκτόνας νομολογίας του ΣτΕ και της πολιτικής που εμποδίζει κάθε βιομηχανική επένδυση, της Σακελλαροπούλου, η οποία βέβαια έτυχε ευρείας αποδοχής όπως κάθε καταστροφέας. Έβαλε επίσης στο υπουργείο Πολιτισμού ένα άλλο θεσμικό πρόσωπο του σαμποτάζ, τη Μενδώνη, με ιστορικό βάθους χρόνου σε καθυστερήσεις έργων με αρχαιολογικά προσχήματα. Τώρα ήδη τρία σωματεία του υπουργείου Πολιτισμού, με επικεφαλής τους αρχαιολόγους έχουν προσφύγει στο ΣτΕ κατά του έργου του Ελληνικού. Πρέπει να εκδοθούν πρώτα οι αποφάσεις σε αυτές τις τρεις προσφυγές για να προχωρήσει το έργο, γιατί αυτός ήταν ένας όρος του επενδυτή της Lamda Development του Λάτση, να είναι ελεύθερο από προσφυγές το πεδίο. Και μπορεί να αποχαρακτηρίστηκε ο χώρος σαν αρχαιολογικός, ένα επίτευγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοφανές για πρώην αεροδρόμιο, αλλά υπάρχουν κι άλλα θέματα στα οποία προβάλλουν ενστάσεις οι αρχαιολόγοι που έχουν να κάνουν με το χαρακτηρισμό και τις εκτάσεις των κοινόχρηστων χώρων. Γιατί είναι προτεραιότητα γι αυτούς τώρα πάνω στα γκρεμίσματα να ξεκαθαρίσουν οι κοινόχρηστοι χώροι, σε μία έκταση που εδώ και 22 χρόνια και προφανώς για πολύ καιρό ακόμα θα παραμείνει άχρηστος χώρος. Στο μεταξύ και μέχρι να ξεκαθαρίσουν οι δαιδαλώδεις διαδικασίες που απαιτούνταν για να προχωρήσει το έργο που έχει βαλτώσει και στο οποίο θα απασχολούνταν χιλιάδες εργαζόμενοι, το επενδυτικό σχήμα έχει στερέψει από κεφάλαια. Το μόνο που κατάφερε ο Γεωργιάδης ήταν να πετύχει μία νομοθετική ρύθμιση και μία συμφωνία με τη Lamda Development για να μπουν οι μπουλντόζες και να ολοκληρωθεί το γκρέμισμα με κεφάλαια του επενδυτή. Μέχρι το γκρέμισμα έφτασε. Το χτίσιμο είναι μια άλλη, μακρινή υπόθεση που με τα σημερινά δεδομένα δεν φαίνεται να είναι βιώσιμο σενάριο.
Πρόκειται για την ίδια ιστορία που επαναλαμβάνεται με θύματα τους χιλιάδες άνεργους και πρώην εργαζόμενους που έχασαν τις δουλειές τους, το λαό που βυθίζεται στην εξαθλίωση σε μία χώρα που έχει μηδαμινά έσοδα από την παραγωγή και επιβιώνει μόνο με το δανεισμό. Ήταν προτεραιότητα το μητροπολιτικό πάρκο στα Λιπάσματα, που από το 1999 που γκρεμίστηκε ένα βιώσιμο και παραγωγικό εργοστάσιο μέχρι σήμερα, η πρώην βιομηχανική έκταση παραμένει, στο μεγαλύτερο μέρος της, ένας άχρηστος χώρος. Όπως αποτελεί προτεραιότητα να μη «βάλει» ούτε ένα ευρώ η Cosco στη Ζώνη και στην κρουαζιέρα, μέχρι να καθαρίσει το έδαφος για να κάνει όλο το λιμάνι κοντέϊνερ, και να το γεμίσει με εργολάβους με δουλοκτητικές σχέσεις εργασίας. Όπως αποτελεί προτεραιότητα να μη γίνει ποτέ η μεταλλουργία χρυσού στη Χαλκιδική για να μπορούν να εγκαταστήσουν ανενόχλητοι το κράτος τους ο Πούτιν και ο άνθρωπος του Σαββίδης στη Βόρεια Ελλάδα, και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ ζητάνε κι άλλα. Έτσι κατηγόρησαν το Μητσοτάκη ότι δεν τολμάει να “βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο” και να αποπέμψει τους υπουργούς που έγιναν κόκκινο πανί για αυτά τα δύο κόμματα. Ήδη ενοχοποιούνται από το πρωθυπουργικό περιβάλλον και άλλα μη αρεστά υπουργικά στελέχη που παρέμειναν άθικτα σε αυτή τη φάση, ιδιαίτερα η υπουργός Παιδείας Κεραμέως που δέχθηκε τη δυσαρέσκεια του Μεγάρου Μαξίμου για την επιμονή της στα ανοιχτά σχολεία με την εκπαίδευση εξ αποστάσεως στην περίοδο του λοκντάουν και με μάσκα στην περίοδο του ανοίγματος. Στην πραγματικότητα δεν της συγχωρούν τα λίγα δειλά θετικά νομοθετικά της μέτρα στη μέση εκπαίδευση, που θύμωσαν τους σοσιαλφασίστες. Αυτό δείχνει ότι ο τελευταίος μικρός ανασχηματισμός είναι προάγγελος ενός ευρύτερου πογκρόμ υπέρ των δύο ψευτοαριστερών κομμάτων και της ρωσόδουλης πολιτικής του σαμποτάζ.